ร่มเงาบนถนนเก่าแก่

   1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด

เม็ดฝนร่วงหล่นลงมาตั้งแต่บ่ายคล้อย เขาซึ่งเฝ้าดูการรุกรานของธรรมชาติหนนี้ กลางห้องอันเปลี่ยวเหงา ทอดสายตา เหม่อมองออกไปนอกห้องเช่าราคาถูก กำลังตัดพ้อ ทะลวงกรอบหน้าต่างว่า&nbs

เช้าวันนั้น แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาในห้องพักเล็ก ๆ ที่ยามินทร์เช่าไว้ เขาตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกอึดอัดจากฝันเมื่อคืน ความทรงจำยังติดค้างอยู่ในใจ เสียงชายชุดขาวยังดังก้อง “เลือกเปิดปร

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

  มินนั่งนิ่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก ข้อความจาก Macha407 ที่เพิ่งโพสต์เมื่อคืนยังคงก้องอยู่ในหัว “ฉันเห็นนายในฝันด้วย…นายยืนอยู่ตรงนั้น” เขาอ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกเหมือ

The Curfeu tolls the Knell of parting Day, The lowing Herd winds slowly o'er the Lea, The Plow-man homeward plods&n

แว๊บเห็นนกที่มีรูปร่างคุ้นตาคือ หัวโตคอสั้น ปากใหญ่ยาว มาเกาะใกล้ ๆตอนกำลังส่องพ่อแม่นกเอี้ยงลายหาหนอนมาป้อน พร้อมทั้งเชียร์ให้ลูก ๆ ออกมาจากรัง ขยับปีกรู้ว่าเป็นลูกนกเพราะสียังไม่ขึ้น ใช่เลยนกกะเต็น