เหตุใดเวลามีสัมปชัญญะ จะมีสติด้วยเสมอ แต่เวลามีสติอาจจะไม่มีสัมปชัญญะ

บทนำ แนวคิดที่ว่า "ถิรสัญญาเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ" (ถิระสัญญา อุปัฏฐานะการะณัง สะติสสะ) เป็นหลักการสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างองค์ธรรม ๒ ประการ คือ สัญญา (Perception/Memory) และ สติ (

ทำไมพอถึงเนวสัญญาแล้ว เห็นตัวสัญญาผุดขึ้นมารู้เวทนา พอมันไล่ดับเพราะเห็น ไตรลักษณ์ พอกำลังจะดับครบ จิตจะแฉลบมาเป็นสังขารเเละกำลังสมาธิตกลงไปทันที พอมาไล่สอบทวนดูก็เห็นว่า จิตมันกลับกรอกเพราะไปหยิบฉวย

ที่ยังรักษาไม่ได้ครบ 5 ข้อคือเรื่องของการดื่ม เพราะธุรกิจของการดิวงานที่ราบรื่นก็ต้องดื่มบ้าง พาลูกค้าออกดื่มบ้างเพื่องานใหญ่ แต่ใจก็ยังใฝ่ธรรม มีสติ ระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้าอยู่เสมอแบบนี้ผิดศีลไหมคร

"ธรรมะ จากต้นไม้" •สติคือความระลึกได้ สัมปชัญญะความรู้อยู่ ตัวรู้ก็คือตัวพุทโธ ตัวพระพุทธเจ้า นั่นแหละ พอมีสติสัมปชัญญะรู้อยู่...ปัญญา ก็วิ่งตามมาเท่านั้น •รู้เรื่องต่างๆ ตา เห็

และจะมีโอกาสที่ อริยบุคคล ขั้นต่ำอย่างพระโสดาบัน อุบัติขึ้นมาได้อีกหรือไม่