เดือนธันวาคม 2568 เป็นช่วงที่ชีวิตแย่มากที่สุดดด
ช่วงแรกจมมากแทบไม่อยากทำอะไรเลย
แต่ในช่วงที่กำลังจมอยู่นั้นก็มีคนเข้ามา
มันแปลกมากจริงๆที่เวลาคุยกับเขาแล้วลืมทุกอย่าง
ลืมทุกความเศร้า ทั้งที่เขาเข้ามาแค่ไม่นาน
เขาทำให้ผมไม่จมดิ่งลงไปกับเรื่องแย่ๆ
ทั้งที่คุยกันแค่ไม่กี่อาทิตย์ 🥺
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือเขามีคนคุยอยู่แล้ว
แต่ไอ้เราก็อยากลองดูสักตั้ง
แต่เหมือนจะไม่ได้แม้แต่แค่เศษเสี้ยวของใจเขามาเลย เขาโพสต์สตอรี่ ถึงคนคุยเขาอยู่บ่อยๆ ผมก็เห็นนะ
แต่ทำใจถอยออกมาไม่ได้
เพราะรู้สึกกับเขาไปแล้ว100%
ยอมเสียใจ ยอมโดนเมิน ยอมเศร้าอยู่คนเดียว
ทั้งที่เขาแทบไม่ใส่ใจความรู้สึกผมด้วยซ้ำ
เป็นเหมือนของตาย
แต่ก็ยังยอมอยู่เพราะรู้สึกกับเขาไปแล้ว
(โคตรเสียใจเลยวะที่เขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย) จนกระทั้งเมื่อคืนเขาบล็อค IG ผมโดยที่ไม่ได้บอก
หรืออธิบายอะไรด้วยซ้ำ
จนมาเช้าวันนี้เขาทักเฟสมาบอกว่า ขอโทษนะ
เขาบอกว่าเขามีเหตุผลที่ต้องบล็อค IG
(แล้วเราต้องรู้สึกยังไงวะ🥺)
🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺
ทั้งที่เตรียมใจมาแล้วแท้ๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ เสียใจเลยวะ
พอเขาเลือกแล้วผมยอมรับความจริงไม่ได้
เจ็บโว้ยยยยยยยยยย
"ขอให้โชคดีนะดวงจันทร์🌙 ที่ไม่มีวันเป็นไปได้"