ดูเวทนา,จิตในสติปัฐฐาน4 VSภาวนาในปรมัตถธรรม

1.จิตตัดจากกายหมายถึง จิตแยกจากกาย ไปอยู่ ณ ที่สูง ที่ว่าง ที่กว้าง ยังเห็นกายอยู่ แต่กายนั้นเห็นเป็นพลัง ไม่มีรูปร่าง การเห็นอย่างนี้ ทำให้จิต ว่าง เบา ทั้งว่าง ทั้งกว้าง อันเป็นเจตสิก ประกอบจิต อยู

กิริยาจิต -จิตที่รู้ ลมหายใจ เวทนา ความคิด สภาพจิตใจ สติปัฐฐานคือ ตามรู้การเกิด จนกระทั้งดับของกิริยาจิต(เหตุ,วิญญาน) และรู้สภาพจิต(ผล,สมาธิ) ที่เกิดหลังจากตามรู้ วิญญานแต่ละขณะนั้น ในระหว่างการตามรู

รูปนั้นประกอบในตัวรู้ ในทุกขณะสติปัฐฐาน แล้วรูปนั้นเป็นรูปอย่างไร 1.เมื่อมีตัวรู้ มาที่รูป รูปจะแตกกระจายออก ไม่มีลักษณะยึดโยงเป็นแท่งก้อน มีช่องว่างระหว่างรูปที่แตกกระจายออกนั้น อาการที่รูปเหล่านี้

สติ สมาธิ ปัญญา เกิดในคราวเดียวกัน เป็นมรรคสมังคี คือ เกิดแยกรูป แยกนาม เป็นญาน1 ขณะนั้น เป็นอย่างไร สติ-มีสติเห็นกายอยู่ในความรู้สึก ทั้งอิริยาบถหลัก อิริยาบถย่อย สมาธิ-ฌานเกิดไปตามกำลังสติ รูปฌาน

ถามคนในห้องนี้หน่อย ที่บอกว่าจิตไม่มี ข้ามจิต พ้นจิต มีจิตเที่ยง อะไรสาระพัดนั้น เวลาทำสติปัฐฐาน ท่านทำกันยังงัย หรือได้แต่กดคีย์บอร์ดไปตามตำรา แต่ไม่รู้ว่ามันทำยังไง อยากรู้จริงๆ เผื่อมีวิธีใหม่ๆได

สติปัฐฐานไม่มีผู้รู้ ผู้ถูกรู้ มีแต่รู้ผู้รู้ รู้ผู้ถูกรู้ เพราะในการรู้“ไม่มีเราเป็นผู้รู้” มีแต่รู้ที่มันรู้ อันเป็นสัมมาทิฐิ

อยากถามผู้รู้ทุกท่านที่พอเข้าใจหลักการปฏิบัติ(ฝึกจิตหรือการภาวนา)ว่าการภาวนาด้วยอานาปานสติ16ขั้น(น่าจะเป็นแนวที่หนุนสอดคล้องกับสติปัฐฐาน4ใช่หรือไม่ครับ)เนี่ยมีความแตกต่างจากการอานาปานสติในกรรมฐาน40ยัง