ดูเวทนา,จิตในสติปัฐฐาน4 VSภาวนาในปรมัตถธรรม

ทุกวันนี้ทั้งคนสอน คนเรียน มักง่ายในธรรม จะมาดึงสติกันหน่อย 1.จิตมีการเดินทาง การเดินทางย่อมมีภาวนาที่ตรงทาง ผลจึงจะถูกต้อง แต่“จาน” จำไร จะบอกว่า ให้ข้ามจิต พ้นจิต จำไรแท้!! 2. ไม่เห็นก

ธาตุรู้ คือ วิญญาน เป็นวิญญานธาตุ วิญญานขันธ์ คือ วิญญานเช่นกัน เป็นอาการของจิต Q:แล้วต่างกันอย่างไร A:จะเห็นได้ อะไรเป็นอย่างไรด้วยสติปัฐฐาน A:วิญญานเป็นการรู้อาการของรูปนาม เช่น รู้ความคิด รู้สัญญ

กิริยาจิต -จิตที่รู้ ลมหายใจ เวทนา ความคิด สภาพจิตใจ สติปัฐฐานคือ ตามรู้การเกิด จนกระทั้งดับของกิริยาจิต(เหตุ,วิญญาน) และรู้สภาพจิต(ผล,สมาธิ) ที่เกิดหลังจากตามรู้ วิญญานแต่ละขณะนั้น ในระหว่างการตามรู

ทัศนะ แนวคิด ลพ เยื้อน “ดูจิตที่ไม่เกิด” การภาวนาต่างๆนั้น เป็นการดูจิตที่เกิด แล้วทำการดับจิตที่เกิด เพื่อเป็นปัญญาสอนจิต ดูจิตที่ไม่กิด เป็นอีกแนวคิด เพื่อการหลุดพ้น แต่การจะเห็นจิตท

อยากจะเดิน ต้องมีตัวต้องการเกิดขึ้นก่อน ตัวต้องการเรียกว่า เจตนา เป็นเจตสิก เมื่อมีตัวเจตนา ตัวสั่งการก็เกิดขึ้น ตัวสั่งการเป็นกระแสประสาท ส่งไปที่กล้ามเนื้อเป็นขุดๆ เป็นวิญญาน ในขณะเดิน การเดินเป็

คือ การรู้กาย ผู้รู้กายคือ คือ อินทรีย์ (สติ สมาธิ ปัญญา) เรียกให้สั้นว่า“สติ” อินทรีย์ประกอบด้วย สติ สมาธิ ปัญญา เป็นผู้ดู ผู้รู้ผู้เห็นอาการทางขันธ์5อยู่ ขันธ์5 จึงเป็น ผู้ถูกเห็น เป็น

อยากถามผู้รู้ทุกท่านที่พอเข้าใจหลักการปฏิบัติ(ฝึกจิตหรือการภาวนา)ว่าการภาวนาด้วยอานาปานสติ16ขั้น(น่าจะเป็นแนวที่หนุนสอดคล้องกับสติปัฐฐาน4ใช่หรือไม่ครับ)เนี่ยมีความแตกต่างจากการอานาปานสติในกรรมฐาน40ยัง