ดูเวทนา,จิตในสติปัฐฐาน4 VSภาวนาในปรมัตถธรรม

ยิ่งพูดอธิบายปรมัตถธรรมก็ยิ่งเลอะเทอะ เพราะจะตกสู่บัญญัติธรรม จึงต้องอธิบายสภาวะธรรมด้วยการเห็นสภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น สภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น ก็ต้องแยกออกได้ว่าอะไรคือผู้เห็น อะไรคือผู้ถูกเห็น สภาวะ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

สติปัฐฐาน4 มีได้ทั้งในอารมณ์บัญญัติ และ ปรมัตถธรรม จะให้สิ้นความสงสัยในธรรมได้เร็ว ให้ภาวนาใน อารมณ์ปรมัตถ เพราะสุดท้ายบัญญัติก็ต้องไปจบที่ปรมัตถ อยู่ดี 1.จิต เจตสิก รูป นิพพาน เป็นปรมัตถธรรม 2.เจ

กิริยาจิต -จิตที่รู้ ลมหายใจ เวทนา ความคิด สภาพจิตใจ สติปัฐฐานคือ ตามรู้การเกิด จนกระทั้งดับของกิริยาจิต(เหตุ,วิญญาน) และรู้สภาพจิต(ผล,สมาธิ) ที่เกิดหลังจากตามรู้ วิญญานแต่ละขณะนั้น ในระหว่างการตามรู

ทุกวันนี้ทั้งคนสอน คนเรียน มักง่ายในธรรม จะมาดึงสติกันหน่อย 1.จิตมีการเดินทาง การเดินทางย่อมมีภาวนาที่ตรงทาง ผลจึงจะถูกต้อง แต่“จาน” จำไร จะบอกว่า ให้ข้ามจิต พ้นจิต จำไรแท้!! 2. ไม่เห็นก

ธาตุรู้ คือ วิญญาน เป็นวิญญานธาตุ วิญญานขันธ์ คือ วิญญานเช่นกัน เป็นอาการของจิต Q:แล้วต่างกันอย่างไร A:จะเห็นได้ อะไรเป็นอย่างไรด้วยสติปัฐฐาน A:วิญญานเป็นการรู้อาการของรูปนาม เช่น รู้ความคิด รู้สัญญ

1.วิญญาน-มีคามหมายในลักษณะไม่มีตัวตน เกิดมาจึงดับหายไป ยึดเป็นตัวตนไม่ได้ 2.จิต-ความหมายในลักษณะเป็นความรู้สึก เป็นทั้งมีตัวตนเข้าไปยึด และไม่มีตัวตนเข้าไปยึด 3.ความว่าง-เป็นลักษณะของผล จากภาวนา เป็

เช่น ขณะดูลมหายใจ อันเป็นกายในกาย 1.ผัสสะ ~ลมหายใจ เข้า ลมหายใจออกที่เคลื่อนขึ้นลงตามท่อ และสัมผัสกายตลอดแนว จนถึงตลอดทั้งกาย ความเต็มของลมหายใจ 2.เจตนา~การมี่จิตมีตัวมุ่งเข้าไปรู้อารมณ์อะไร ในที่นี้

1.ปรมัตถธรรม ทุกข์เป็นเจตสิก แยกออกจากจิต 2.ครอบงำทุกข์ด้วยฌานจิต ทุกข์จะเกิดอยู่ภายในรัศมีของฌานจิต ดั่งปลาถูกขังในอวน 3.อวนเป็นฌานจิตเป็นตัวรู้ ทุกข์เกิดที่ใดจึงถูกเห็นด้วยจิตผู้รู้ 4.ตัวรู้ที่เ

ปรมัตถธรรม แท้จริง เป็นเพียง อนุภาคสสาร ที่เกิดดับ ก่อสร้าง เลิกก่อสร้าง เท่านั้น เป็น ความจริงแท้ ​คือ ทุกข์เกิด และ ทุกข์ดับ เท่านั้น ไม่มีชื่อเรียกอะไรทั้งสิ้น แม้ใน อภิธรรม จะกล่าวถึง จิต เจตสิก ร