กรุ่นกาแฟ

พลิ้วเสียงเพลงบรรเลงเห่ขับกล่อม
โชยกลิ่นหอมล่องลอยมาตามวิถี
แก้วใบเก่าเราเคยคุ้นกับชีวี
แสนยินดีเวลานี้มาอีกครา

เคาะขยับจับกาแฟใส่แก้วใส
เทอุ่นไอน้ำร้อนที่โหยหา
คนเบาเบารอคอยช่วงเวลา
เติมนมพารสละเมียดมัดหัวใจ

จิบช้าช้าลิ้มรสขมปนมันมัน
ดื่มคืนวันที่ผ่านมาเคยสดใส
แต่ชีวิตมีรสชาติปะปนไป
ไม่แปลกใจที่ขมบ้างบางเวลา

แต่ขมนี้ใช่ขมขื่นรื้นน้ำตา
แต่ขมค่าประสบการณ์สอนอาสา
กลมกล่อมดีได้ดื่มด่ำเจรจา
กับปัญหาที่รุกเร้าถั่งถาโถม

วันพรุ่งนี้ยังคงพร้อมตื่นมาใหม่
แก้วใบเดิมรอรสชาติพร้อมแนวโน้ม
ไม่วู่วามหุนหันคิดจู่โจม
จะชะโลมโลกนี้ด้วยความละมุน

กาแฟเก่าเวลาใหม่จิบช้าช้า
ดื่มกี่ครายังซาบซึ้งตรึงตราอุ่น
กรุ่นกาแฟให้บทเรียนอันมีคุณ
ซ่านไอคุ้นแผ่รสชาติกลมกล่อมใจ