คนรู้ใจ

ตะวันละลาลับ จะสลับ ณ เวหา พริ้วคลายพระพายพา สุขะเพลินมโนรมย์ พาราสว่างแสง จะแสดงประกายสม แสงส่องสว่างชม ก็ระยับตระการตา ดุจดาวประดับดิน อุระรินเสน่หา เคียงข้างสุกัลยา ระยะชิดสนิททรวง ยามรัตติกาลชิ

ในป่าใหญ่ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีสัตว์ สารพัด เสือสิงห์ กระทิงหมี นอกจากนั้น คนหนึ่ง ซึ่งยังมี ชายผู้นี้ มีชื่อ คือทาร์ซาน วันหนึ่งหนอ แสงแดด แผดร้อนจัด บรรดาสัตว์ คลายทุกข์ สนุุกสนาน ต่างกระโดด โลดโผน กระ

O ตั้งแต่สบตากันเมื่อวันก่อน ก็เห็นแววสั่นสะท้อนแสนอ่อนไหว จากบัดนั้นงดงามแห่งความนัย เหมือนแกว่งไกวแรงคะนึงทุกกึ่งยาม O สืบผ่านความมุ่งหมายคลี่คลายออก หลั่งระลอกกระฉอกซ้ำปวงคำถาม ไฟแห่งความ