คือเราทะเลาะกับเเม่บ่อยมากๆค่ะวันนี้ก็เหมือนกันเเต่เราเงียบไม่ได้ตอบอะไรเลยค่ะทะเลาะกันเรื่องงานในบ้าน-ตัวเรา ตอนเเรกไม่มีอะไรมาก พอสักพักเขาก็บอกจะให้ไปเรียนอยู่โรงเรียนประจำเราไม่อยากไปค่ะตอนนี้หนูอยู่ ม.1 เขาบอกว่าจะให้ไปเรียนที่เพชรบุรีให้ไปเตรียมอ่านหนังสือเข้าสอบถ้าไม่ผ่านก็อยู่บ้านไม่ก็ไปอยู่อุบลกับคุณตาเเล้วเขาก็บอกอีกว่าถ้าไม่ไปก็ย้ายออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่นจะไปอยู่กับใครก็ไปคือหนูพยายามตามขอโทษทำดีทุกอย่างปรับปรุงทุกๆอย่างที่คิดว่าตัวเองยังทำได้ไม่ดีมากพอเขาก็ยังเมินหนูอยู่ เขาบอกว่าถ้าจบม.1ก็ให้ไปขอเกรดเเล้วก็ลาออกฟรือไม่ก็ไปคุยกับครูประจำชั้นไว้เลยก็ได้หนูทะเลาะกับคุณเเม่บ่อยมากๆค่ะเเต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มเเก้ไขตรงจุดไหนก่อนมีน้อยใจบ้างในใจเอาตรงๆมันเป็นปมฝังใจเลยค่ะหนูโดนเเบบนี้มา7-8ปีเเล้วเขาชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับคนอื่นชอบบอกว่าหนูเป็นจุดด้อยของคนอื่นอยู่บ่อยชอบบอกว่าหนูไม่มีอะไรดีทำอะไรๆม่เคยสำเร็จ หนูรู้ค่ะว่าหนูมีข้อเสียเยอะมากๆเเต่ข้ดีของหนูก็มีทำไมเขาถึงพูดเเต่เรื่องเเบบนี้หนูอยากได้คำชมอยากให้เขาเข้าใจ หนูไม่กล้าปรึกษาเเม่เลยค่ะหนูกลัวว่าเขาจะว่าหนู หนูไม่อยากไปไหนค่ะอยากอย่ดูกับเขาถึงบางทีมันจะหนักเเต่ว่าหนูก็รักเขาเท่าที่ลูกคนนึงจะรักได้เเต่ก่อนหนูเข้าใจค่ะว่าเเม่เขาเหนื่อยกับงานเเต่ตอนนี้ความคิดเเบบนั้นหนูหายไปหมดเเล้วเพราะสิ่งที่เขาเเสดงออกมันไม่ใช่เลย เรื่องที่หนูพูดมีเเค่นี้ค่ะจริงๆมีอีกเเต่ว่าหนูกลัวว่ามันจะยาวเกินไปยังไงหนูต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าหนูดูพิมพ์เข้าข้างตัวเองหรือพิมพ์ผิดหรือเท่าที่พี่ๆอ่านมาคิดว่าหนูผิดจริงหนูต้องขอโทษด้วยค่ะหนูไม่มีทางออกเเล้วจริงๆยังไงก็ขอขอบคุณพี่ๆที่เข้ามาใฟ้คำปรึกษานะคะหนูจะรับฟังทุกคำปรึกษาเเล้วจะนำไปปรับปรุงค่ะขอบคุณค่ะ