ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นเพศที่สาม หญิงรักหญิง ขอเล่าตั้งแต่เริ่มนะคะ
เราอยู่ต่างจังหวัด รู้จักพี่เขาในเว็บหาคู่ คุยกันได้ไม่นานประมาณ2เดือนพี่เขาก็มาหาเราที่ต่างจังหวัด และเราก็ได้มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง ตกลงเป็นแฟนกัน เขาเป็นคนสมุทรสาคร และนั่นคือประเด็นที่ทำให้ เราคิดถึงเขาและโหยหาเขา จนต้องลงมาหางานที่กทม หวังอยู่ใกล้เขามากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้เขาชวนเรามาทำงานกับเขา แต่เราก็ไม่คิดจะสนใจ จนกระทั่งได้ลงมาที่กทม เราตัดสินใจไปสมัครงานที่บ้านเขา เขาทำธุรกิจส่วนมีลูกน้องราวๆ25 คน เป็นธุรกิจของครอบครัว แนวกงสิน อยู่กับพ่อแม่ และน้องสาวเขาอีก1คน เราอยู่กันแบบไม่เปิดเผยสถานะ เขาไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะเขาเคยมีประเด็นเรื่องนี้กันมาก่อน พ่อแม่เชื่อสายจีน ค่อนข้างที่จะพูดยาก จริงๆเราก็รับได้แหละ ไม่ต้องเปิดเผยก็ไม่เป็นไร ที่เป็นประเด็นไม่ใช่เรื่องนี้ เรื่องที่ว่าก็คือเหมือนเขาเปลี่ยนไป จากที่เคยดูแลกันแรกเริ่มดีมากๆคอยซัพพอร์ตทุกอย่าง เราไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้หรอก เขาจะไม่ซัพพอร์ตก็ได้ แต่เขาดูแลดีมาก ดีไม่ถึง4เดือนแรกก็เริ่มมีปากมีเสียงเรื่อง ไม่มีเวลาให้กัน เขาแบ่งเวลาให้ครอบครัวและงานจนหมด จนเหมือนเราเป็นใครก็ไม่รู้ใน ชีวิตของเขา แม้จะรู้ว่าเขาเป็นคนมั่นคงและรักเราจริง แต่ก็แอบน้อยใจทุกข์ใจที่เขาไม่มีเวลาให้ เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ล่าสุด วันปีใหม่นี้ พนักงานได้หยุด2วัน แทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน ทั้ง2วัน เขากลับบอกว่าวันที่1จะไปเคาดาวน์กับน้องสาว ประมาณว่าเขามีเวลาให้เราแค่1 วัน ระหว่างที่ใช้ชีวิตเรียกว่าแฟน เคยมีอะไรกัน นับครั้งได้ ประมาณ5-6ครั้ง เราอยู่ด้วยกันเป็นปีแล้วค่ะ
หอพักเราอยู่ใกล้ที่ทำงาน ซึ่งเขาเองเป็นคนหาให้ ไม่เคยคิดจะมาหา การโทรคุยกันเริ่มน้องลง จนไม่อยากคุยเพราะคุยกันไม่ค่อยถูกคอเนื่องจากนิสัยต่างกันมาก เรากลายเป็นคนที่โหยหาเขาตลอดเวลาตอนเห็นเขาในที่ทำงาน มันเหมือนคนขาดความรักยังไงไม่รู้ เหมือนหลงเขาหัวปักหัวปรำ จนทนไม่ได้ทะเลาะกันอยากให้เขาสนใจเราบ้าง ความสัมพันธ์แบบนี้เพื่อนๆคิดว่ายังไงดีต่อคะ ควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ
ปล.พี่เขางานเยอะยุ่งจริง มีเวลาให้แต่งานและครอบครัว ยกเว้นเรา
ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ ควรอยู่ต่อไหม?
เราอยู่ต่างจังหวัด รู้จักพี่เขาในเว็บหาคู่ คุยกันได้ไม่นานประมาณ2เดือนพี่เขาก็มาหาเราที่ต่างจังหวัด และเราก็ได้มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง ตกลงเป็นแฟนกัน เขาเป็นคนสมุทรสาคร และนั่นคือประเด็นที่ทำให้ เราคิดถึงเขาและโหยหาเขา จนต้องลงมาหางานที่กทม หวังอยู่ใกล้เขามากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้เขาชวนเรามาทำงานกับเขา แต่เราก็ไม่คิดจะสนใจ จนกระทั่งได้ลงมาที่กทม เราตัดสินใจไปสมัครงานที่บ้านเขา เขาทำธุรกิจส่วนมีลูกน้องราวๆ25 คน เป็นธุรกิจของครอบครัว แนวกงสิน อยู่กับพ่อแม่ และน้องสาวเขาอีก1คน เราอยู่กันแบบไม่เปิดเผยสถานะ เขาไม่ได้บอกพ่อแม่ เพราะเขาเคยมีประเด็นเรื่องนี้กันมาก่อน พ่อแม่เชื่อสายจีน ค่อนข้างที่จะพูดยาก จริงๆเราก็รับได้แหละ ไม่ต้องเปิดเผยก็ไม่เป็นไร ที่เป็นประเด็นไม่ใช่เรื่องนี้ เรื่องที่ว่าก็คือเหมือนเขาเปลี่ยนไป จากที่เคยดูแลกันแรกเริ่มดีมากๆคอยซัพพอร์ตทุกอย่าง เราไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้หรอก เขาจะไม่ซัพพอร์ตก็ได้ แต่เขาดูแลดีมาก ดีไม่ถึง4เดือนแรกก็เริ่มมีปากมีเสียงเรื่อง ไม่มีเวลาให้กัน เขาแบ่งเวลาให้ครอบครัวและงานจนหมด จนเหมือนเราเป็นใครก็ไม่รู้ใน ชีวิตของเขา แม้จะรู้ว่าเขาเป็นคนมั่นคงและรักเราจริง แต่ก็แอบน้อยใจทุกข์ใจที่เขาไม่มีเวลาให้ เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ล่าสุด วันปีใหม่นี้ พนักงานได้หยุด2วัน แทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน ทั้ง2วัน เขากลับบอกว่าวันที่1จะไปเคาดาวน์กับน้องสาว ประมาณว่าเขามีเวลาให้เราแค่1 วัน ระหว่างที่ใช้ชีวิตเรียกว่าแฟน เคยมีอะไรกัน นับครั้งได้ ประมาณ5-6ครั้ง เราอยู่ด้วยกันเป็นปีแล้วค่ะ
หอพักเราอยู่ใกล้ที่ทำงาน ซึ่งเขาเองเป็นคนหาให้ ไม่เคยคิดจะมาหา การโทรคุยกันเริ่มน้องลง จนไม่อยากคุยเพราะคุยกันไม่ค่อยถูกคอเนื่องจากนิสัยต่างกันมาก เรากลายเป็นคนที่โหยหาเขาตลอดเวลาตอนเห็นเขาในที่ทำงาน มันเหมือนคนขาดความรักยังไงไม่รู้ เหมือนหลงเขาหัวปักหัวปรำ จนทนไม่ได้ทะเลาะกันอยากให้เขาสนใจเราบ้าง ความสัมพันธ์แบบนี้เพื่อนๆคิดว่ายังไงดีต่อคะ ควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ
ปล.พี่เขางานเยอะยุ่งจริง มีเวลาให้แต่งานและครอบครัว ยกเว้นเรา