แด่จิตใจที่เคยแบกในน้ำหนัก แบกความรักเสียงหัวเราะที่สดใส แบกรอยยิ้มที่แววตาที่แววใจ แบกเพียงไว้ให้รับรู้ความยินดี เพียงแต่ว่าน้ำหนักสิ่งที่แบก ตกกระทบและกระแทกย้อนศักดิ์ศรี เกิดรอยแยกที่หัวใจกว่าเคยม

ตามหัวข้อครับ ผมแต่งกลอนสุภาพ หัวข้อคือ "เยาวชนสร้างโลก" แต่ไม่รู้ว่ามันดีแล้วหรือเปล่า เลยอยากให้พี่ๆทุกคนมาช่วยตรวจสอบหน่อยน่ะครับ ผมจะได้ปรับปรุงส่วนที่ผิด ​เยาวชนรุ่นใหม่ไฟแรงกล้า เดิน

ช่วยหนูแต่งกลอนทีค่ะ ต้องการมากๆ เป็นบทเกี่ยวกับการชมป่าไม้ โคลงสี่สุภาพ 1 บท กาพย์ยานี 11 3 บท

รัชฎาภรณ์ พลธิราช ชื่อเล่นฟ้า เป็นคนนิสัยดี ชอบพูด เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับเพื่อนโดยเฉพาะการเรียนการบ้าน อยู่ ม.6/1 เป็นที่รักของเพื่อนทุกคน น่ารัก สวย ผมยาว ยิ้มทีเดียวผู้ชายหลงรัก ไม่ก็ไม่ยอมเปิดใจเ

ณ ฟากฟ้ามีหมู่ดาวที่อ่อนไหว เฝ้ากระพริบแสงไฟส่องสว่าง เฝ้ารอคอยใครจะเห็นแสงเบาบาง เฝ้าอ้างว้างเพียงกระพริบตลอดไป ณ แผ่นพื้นคนหนึ่งคนร้องเพลงโศก หมายโบยโบกอารมณ์แสนอ่อนไหว หมายทำนองปลอบถนอมประโลมใจ หม

ในค่ำคืนที่ความหนาวสะท้านหนาว คนหนึ่งคนกับเรื่องราวที่ตอกฝัง คนคนหนึ่งชีวิตเพียงภวังค์ ไร้ความหวังไร้ความคิดไร้จิตใจ แล้วหนึ่งคนมาพานพบใครคนหนึ่ง ใครคนซึ่งบังเอิญกว่าคราไหน ใครที่จิตไม่คาดหวังใดใด ใค

ช่วยแต่งกลอนสุภาพ กลอนดอกสร้อยและกลอนสักวาให้หน่อยคะ เกี่ยวกับอะไรก่ได้คะช่วยหน่อยนะคะ 😅