ขอโพสระบายหน่อยค่ะ...วันนี้บ้านเราไปกินหมูกระทะมา แน่นอนว่าบางร้านมีกฎ ถ้าเหลือทางร้านขอปรับขีดละเท่าไรก็ว่ากันไป เราก็เลยบอกกับที่บ้านว่า ไม่ต้องตักให้คนอื่นนะ ตักให้ตัวเองกินก็พอ แต่พอไปถึงที่ร้านด้วยความเป็นพ่อเป็นแม่ ท่านก็จะตักของมาเผื่อลูกโดยที่ลูกไม่ได้ร้องขอ เพราะว่าเราก็มีเป้าหมายของเรา ว่าเราอยากมากินอะไร

สุดท้ายในช่วงที่กำลังจะอิ่ม เราดันมองไปเห็นตะกร้าที่ใส่ผักกาดขาว วุ้นเส้น เส้นแก้ว ไข่ไก่ อยู่เต็มตะกร้า ตอนแรกนึกว่าน้องสาวตักมา ก็เลยโวยวาย (โวยวายตอนน้องสาวกับแม่ไปเข้าห้องน้ำ) แล้วพ่อพูดขึ้นว่า "เดี๋ยวเอาไปใส่ที่เดิม" เราก็ตัดบทขึ้นมาว่า "ไม่ต้องคืน มันเสียมารยาท ไม่มีใครเข้าทำ จะโดนปรับก็โดนไป" พอพูดประโยคนี้จบ อยู่ๆพ่อเราก็เดินถือตะกร้าออกไปจากโต๊ะ ไปทางพวกตักของ และความรู้สึกโกรธก็พุ่งออกมาเลย พอแม่กับน้องกลับมา เราก็สวดใส่น้องเลย แล้วก็บอกแม่ว่าพ่อทำอะไร แล้วก็จบประโยคด้วยที่ว่า "หนูอายที่พ่อทำแบบนี้ ถ้ามีคนอื่นเค้าเห็นพ่อ แล้วไปบอกทางร้านว่าโต๊ะเราเอาของเหลือไปเก็บไว้ที่เดิม แล้วเค้าเดินมาตักเตือนโต๊ะเรา มันน่าอายนะ ที่หลังไม่มากินที่ร้านแล้ว" 

พอพ่อกลับมาที่โต๊ะ แม่ก็บ่น เราก็บ่น พ่อพูดว่า "พ่อถามเค้าแล้ว มันคืนได้" แต่เราบอกว่าเราไม่เชื่อ เพราะพนักงานร้านบุฟเฟต์ส่วนใหญ่จะถูกเทรนด์ว่าของเหลือต้องถูกทิ้ง เพราะมันมีเรื่องสุขอนามัยและความสะอาดเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ที่แกพูดแบบนี้ เพราะไม่อยากโดนแม่ด่า แล้วไม่อยากโดนเราบ่นไง

ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นจนถึงตอนนี้ ก็คือพ่อไม่คุยกับเรา แน่นอนเราก็ไม่คุยกับพ่อ และมารู้ตอนหลังอีก ว่าตะกร้าที่พ่อเอาไปเก็บ น้องสาวกับแม่ไม่ได้เอามา ดังนั้น ก็ต้องเป็นพ่อนั่นแหละที่ตักมา แต่พอเจอเราบ่นแกก็เลยทำเนียนเอาไปเก็บ สรุปเราปรี๊ดขึ้นมาอีก บ่นพ่อให้แม่ฟังไม่หยุดอีกตอนอยู่ที่บ้าน (พ่อเราอยู่ในห้องนอน) จนแม่เราพูดว่า "พ่ออ่ะ ยิ่งแก่ยิ่งดื้อ"

จริงๆ เราแค่อยากมาโพสระบายค่ะ พรุ่งนี้ก็คงไม่ได้บ่นอะไรแล้ว แต่คิดว่าน่าจะยังตึงกับพ่ออยู่แน่นอน เพราะเราคิดว่าสิ่งที่เราพูดไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่ก็ยอมรับว่าตอนพูดมีทั้งอารมณ์โมโห นอยด์ อารมณ์เสียปนๆกัน อาจจะทำให้พ่อนอยด์เหมือนกัน แต่ให้ทำไงอ่ะก็เค้าไม่ฟังที่เราพูดเลย คิดว่าต้องใช้เวลากว่าจะหายตึงใส่กัน

สุดท้ายนี้ใครอยากจะแนะนำเรา เรื่องต่างๆเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้  แนะนำได้เลยนะ หรืออยากจะเล่าประสบการณ์ที่คล้ายๆ กันก็ได้จ้า