ตอนที่ 2: รอยเท้าที่ไม่จาง หลังจากได้ยินบันทึกเสียงในโทรศัพท์ของพลอยเมื่อคืน ลลิก็นอนไม่หลับเลยทั้งคืน ภาพในหัวเธอฉายซ้ำไม่หยุด... เสียงกระซิบสุดท้ายของเพื่อนสนิทยังคงก้องอยู่ในใจ “อย่าเข้ามานะ&

ตอนที่ 3: สมาชิกในบ้าน เช้าวันถัดมา อิงฟ้าตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกกังวล ไม่ใช่เพียงเพราะเสียงเคาะประตูเมื่อคืน แต่เพราะโน้ตปริศนาที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย แม้ประตูจะยังล็อก หน้าต่างยังปิดสนิท แต่บางสิ่ง.

ตอนที่ 6: ทางที่ไม่มีในแปลนบ้าน หลังมื้อเย็นที่เงียบผิดปกติ อิงฟ้ากลับขึ้นไปที่ห้องนอนพร้อมความรู้สึกอึดอัด เธอเดินผ่านบันไดไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดแผ่ว ๆ ทุกครั้งที่ก้าวเท้า ราวกับบ้านกำลังจดจำฝีเท้าเธอ

"ลิฟต์หมายเลข 3" กลางเมืองหลวงอันวุ่นวาย มีตึกออฟฟิศสูงเสียดฟ้าแห่งหนึ่ง ตั้งตระหง่านราวกับสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางธุรกิจ ผู้คนในตึกล้วนแต่งตัวดี ทำงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำ และเชื่อในความปลอดภ

ตอนที่ 4: เสียงเคาะในเงามืด คืนวันนั้น มืดสนิทเกินกว่าปกติ ท้องฟ้าไร้แสงดาว เมฆหนาทึบปิดบังแม้กระทั่งแสงจันทร์ เสียงลมพัดผ่านใบไม้ดังกราวราวกระซิบ อิงฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องที่เงียบงัน มีเพียงแส

คือวันนี้ฝนตกแล้วเราขึ้นรถเมล์สายปอ66(2-12)แล้วเรากำจะลงในอรีก1ป้ายแต่ป้ายก่อนที่เราจะลงมีคนท้องขึ้นแล้วฝนมันตกเบาะที่นั่งเปียกเราก็เห็นว่มานี่หันนมามองเบาะเราก็เลลุกใเพื่อให้เขาจะนั่งแต่เขาไม่นั่เราก

เกริ่นเลยนะครับแฟนผมทำงานร้านเหล้าต้องดื่นเมาทุกวันช่วงมีมีปากเสียงกันบ่อยๆวันนี้กลับมาเขาตอนตี3กว่าๆซึ่งผมทำงานเช้าเลิกเกือบ4โมงเย็น แฟนผมเข้างานประมาณ6โมงซึ่งเวลาของเราทั้ง2สวนทางกัน แต่เพราะะนนี้เ

ประเด็นคือ เราอยู่หอ หอนึง ก็เกือบใจกลางกรุง ที่ไม่มีเเม้เเต่ป้ายชื่อหอ ยามนั่งเฝ้าด้วยซ้ำ ประตู นึกว่าเป็นบ้านคน บอกก่อนว่าหอนี้ รูมเมท เป็นคนเจอมา เราก็ง่ายๆ แต่อยู่ไป ไม่เคยจ่ายเงินเลท พอล้างแอร์ก