ฉันนั่งฟัง...?

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

'บานดอกติ้วพลิ้้วลมเช้าเย้าหยอกฝัน ปีเดือนวันลั่นเลื่อนขับเคลื่อนย้าย ทยอยเก็บฝันเหน็บหนาวอันเปล่าดาย ที่เรียงรายหล่นร่วงเรี่ยลานดิน  เช้าหมอกหม่นฝนแปลกหน้ามาเยี่ยมยาม โลกสีงา

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ

'ฉันมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง' ฉันมีบ้านนอกเป็นของตัวเองมีบทเพลงนกกระจิบกระซิบฝันเหนือโค้งรุ้งทุ่งนาอารยันผิงแสงจันทร์ห่มแสงดาวคืนหนาวลม มีลิเกตองกุงแห่งรุ่งเช้าแสงแดดเก่าเช้าสายคลายผ้าห่มลานความสุขมุกน้

เสียงไก่ขันลอยละลิ่ว ผ่านผืนหมอกบางแห่งทุ่งนาหมอกย้อมขอบฟ้าให้เป็นสีเทาอ่อนดั่งผ้าฝ้ายชุบแสงเดือนลมปลายฝนพัดเอื่อย พาใบหญ้ารำระบำรับอรุณข้างคันนา เด็กน้อยในผ้าขาวม้าแดงวิ่งไล่เงาไผ่หัวเราะสะท้อนกลับสู

วันนี้ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ บนทางฝันที่ยังมีขวากหนาม แม้ลำบากแต่ใจยังงดงาม เพราะทุกความพยายามมีเธอรอ ไม่ใช่เพียงคำรักที่พูดง่าย แต่คือหมายจะสร้างฝันให้พอ ให้เธอได้ยิ้มอย่างสุขสอ เมื่อวันหนึ่งที่เราสองอ

โปรยรอยยิ้มพิมพ์ละไมหทัยชื่น เย็นระรื่นรวยระรินกลิ่นบุปผา ลมละม้ายคล้ายจะชอบจึ่งลอบมา อาบผกากะให้คลุ้งฟุ้งกระจาย ปลิวละล่องฟองเรณูดูประหนึ่ง อึงคะนึง ณ บัดนั้นจะพลันฉาย ให้ทั้งทุ่งรุ่งอรุณกระชุ่นกาย