เราช่วยเพื่อนแต่ไม่มีใครช่วยเรา

เวลาไปรร.เราจะใช้มอไซค์ไปบ้านเพื่อนเพื่อนจะนั่งมอไซค์ไปกับพี่สาวของเพื่อน เวลาพี่สาวนางใช้รถนางจะขอให้เราไปรับไปส่งบ้านตลอด บ่อยครั้งเลย เวลาพี่นางซ้อมกีฬานางจะกลับกับเราก่อน ทำบอร์ดห้องต้องไปซท้อของนาฃก็อาศัยไปกับเราไปตลาดก็ไปกับเรา แม่เราเห็นแม่เราก็ว่าอยู่นะคะว่าเอาเขาซ้อนระวังพาเขาไปล้มบ้างอะไรบ้าง แต่ที่เรารู้สึกเศร้าคือเวลาบ้านเราใช้มอไซค์เราไม่สามารถอาศัยรถเพื่อนคนนี้ได้เลย พี่เราต้องไปส่งเราไปรับเราตลอด หรือไม่เราก็จะขอเพื่อนในกลุ่มต่างหมูบ้านมารับและไปส่งเราจะให้ค่านํ้ามันด้วยเกรงใจเขา เราอาศัยเขาไม่ได้เลย😭😭 แต่เวลาไปงานวันเกิดพเือ่นในกลุ่มไปซื้อปากกาไรงี้นางก็ใช้รถนางมารับอยู่นะคะ บ้านเขารวยกว่าเราเยอะ ตอนไปเข้าค่ายเราก็นึกว่าจะอาศัยเขาไปเพราะเขามีรถยนต์แต่เขาดันขอให้พี่เราเอาซาเล้งไปส่ฃเรากับเพื่อนด้วยกัน ผ่านไป เราเคยถามนางว่าซ้อนรถขอค่านํ้ามันด้วยนะนิดหน่อยนางก้โอเคแต่นานๆให้ที
เราเคยพูดปะมาณว่าเราเป็นคนขี้เกรงใจซ้รถใครเราจะให้ค่านํ้ามันตลอดนางบอกนางไม่เกรงใจซ้อนก็ซ้อนเลยไม่ให้ และวันนี้พี่นางซ้อมกีฬาเรากลับบ้านแล้วนางอยู่รร.นางบอกเราว่าไปรับกลับได้ไหมเราบอกได้แต่แบตจะหมดคุยกันดีๆพี่นางจะกลับยัฃกลัวเราไปละพี่นางกำลังจะกลับละนางกลับกับพี่นางก็ไม่ตอบกว่าจะตอบนานมากๆนางก็บอกมาเลยๆเราบอกว่าแบตจะหมดไม้เอาไปนะไปแล้วนะโทรก็ไม่รับสรุปเราไปนางไม่อยู่ที่เดิมที่คุยกันเราเลยกลับตอนนั้นโมโหมากค่ะบอกให้คุยดีๆก็ไม่คุยอุตส่าไปรับสรุปกลับมานางพิมพ์บอกย้ายที่นั่งแล้วคือไรละไม่บอกเมื่อกี้โอโหพูดโมโหใส่ก็ไม่ได้ค่พสรุปคือพี่นางเลิกแล้วกำลังจะรับนางกลับคือโมโหที่สุดเขาต้องการใฟ้เราช่วยแต่ม่ใส่ใจกันเลยเปลืองเวลาชีวิตสุดๆทำไมไม่ใส่ใจกันขนาดนี้เราไม่ควรไปรับนางเลย เราผิดไหมที่รู้สึกว่าพึ่งเพื่อนไม่ค่อยได้