ทางออกเม่าติดดอยหมดตัว ให้กลับไปขุดดินขาย ตามที่นายกบอก

บทที่ ๑: ภรรยาผู้เย่อหยิ่ง นางสุชาดายืนเหม่อมองแผ่นหลังของมฆมาณพที่กำลังเดินออกจากบ้าน แสงอรุณยังแผ่ไม่ทั่วท้องฟ้า แต่สามีของนางกลับออกจากบ้านไปเสียแล้ว ด้วยมือที่ถือจอบและพร้า นางถอนหายใจยาว ริมฝีปา

แล้วพี่กองกับพี่ปอบ คอยให้กำลังใจ แล้วกระซิบว่า อย่าพลาดนะ :)เจอซ้ำ