คือไม่ว่าจะเรื่องใหญ่หรือเล็กก็บ่น บ่นๆๆๆ บ่นจนเรารู้สึกเครียด บางครั้งเราจากอารมณ์ดีๆกลายเป็นโมโห เช่น แค่เรื่องซักผ้า ปกติจะซักเครื่องที่บ้านแต่วันนี้เอามาซัก ร้านซักที่เป็นร้านตู้อบ เราก็บอกว่าให

ปัญหาในที่ทำงานสุดท้ายแล้วยังไงคงหนีไม่พ้น คำพูดที่ว่า ทนไม่ไหวก็แค่ลาออก แต่ถึงความจริงจะเป็นอย่างนั้น แต่อยากได้วิธีรับมือหรือมุมมอง ก่อนที่จะไปถึงขั้นลาออกค่ะ ปีนี้เราอายุ 23 ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย

เราอายุ34แล้ว กำลังตัดสินใจจะลาออกทั้งที่ไม่ได้งานใหม่ค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่อดทนนะคะ คิดทบทวนตัวเองมาหลายเดือน เปลี่ยนใจที่จะไม่ลาออกมาก็หลายครั้ง กะว่าจะทนให้ถึงที่สุดเพราะเสียดายเงินเดือนและตำแหน่งงาน ที่

สงสัยครับเห็นส่วนใหญ่ กังวลเรื่องค่ารักษากัน ทั้งๆที่สุดท้ายพอเราลาออก สิ้นสุดการเป็นมนุษย์เงินเดือน เราก็มาใช้สิทธิ์ 30 บาทหรือบัตรทอง ที่ครอบคลุมค่ารักษามากกว่า ประกันสังคมอยู่ด้วยซ้ำ อีกทั้งตอนทำ

เราโดนแม่ทำร้ายร่างกายมาตั้งเเต่เด็กๆค่ะ เเม่เราเป็นคนที่มีความเชื่อเรื่องพญานาค เเล้วเป็นคนที่ไม่คิดก่อนพูดด้วยค่ะอารมณ์ว่าฉันอยากพูดอะไรก็พูด เเม่เราทำธุรกิจเสริมสวยเเล้วเวลาลูกค้าเข้าร้านมา เขาก็จะ

ทุกวันนี้ก็มีกฎหมายที่คุ้มครองเด็กออกมาเยอะมาก และปัญหาเด็กถูกทำร้ายกายจากครอบครัวก็พบเจอได้ทั่วไปแล้วในปัจจุบัน ซึ่งปัญหาเหล่านี้ที่ผลต่อจิตใจเด็กมากๆ เด็กไม่ได้เจ็บแค่ร่างกาย แต่จิตใจก็เจ็บไปด้วย &q

เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่พึ่งมาเป็นเพื่อนกันตอน ป.4 ค่ะ เราจะให้เพื่อนคนนั้นชื่อ บี นะคะ ตอนแรกเรากับบีก็ไม่ได้เล่นด้วยกันเพราะเราก็อยู่กับเพื่อนอีกคนบีก็อยู่กับเพื่อนอีกคน จนกระทั่งเพื่อนของบีรับนิสั

เรื่องมันก็คือเราอ่ะเรียนจบในวุฒิป. ตรีซึ่งเป็นคณะบริหารธุรกิจจบตรงของร้านสะดวกซื้อที่เรารู้จักกันนั่นแหละการเลือกเรียนตรงนี้ของเราก็คือไม่เชิงว่ามีความฝันหรืออยากเรียนอะไร แต่รู้เเค่ว่าเรามีงานทำแน่น