ผมอายุ16ครับอยู่ม.5เป็นหลุมสิวหนักเลย เพราะว่าตอนม.4ผมเอาเเต่ติดเเมสเพราะใส่เเล้วมันหล่อกว่าตอนไม่ใส่ ทีนี้พอใส่ไปเรื่อยๆผมก็ไม่กล้าถอด จนสิวมันก็ดันทุรังขึ้นทุกวัน เเต่ผมก็ไม่สนใจคิดว่าเดี่ยวก็หาย จนมารู้ตัวอีกทีคือมันติดเชื้อไปเเล้วตอนนั้นบวมทั้งเเก้มเลยหนองไหลทุกวัน เเม่พาไปหาหมอจนรักษาหาย เเต่!ทิ้งหลุมสิวหนักมากครับ ผมไม่รู้ต้องรักษายังไง เคยดูพวกเลเซอร์ พวกตัดผังผืดอยู่ครับ มีงบเเต่ไม่กล้าไปทำ ตอนนี้ใช้เรตินอลอยู่ทุกวันครับ คือตั้งเเต่เป็นหลุมสิวมาผมไม่มีความสุขเลยครับ จะไปโรงเรียนเเต่ละทีต้องเอาเเต่ปิดเเมสพอถอดออกก็เหมือนคนละคนเลย มีคนมาชอบผมบ้างตอนปิดเเมสเเต่พอเขาเห็นหน้าผมๆจริงก็เลิกชอบไปเลย คือผมทำใจไม่ได้สักทีครับเพราะเมื่อก่อนผมเคยหน้าใสมากๆมีเเต่คนทัก เเต่เเค่ภายในเวลาไม่ถึงปีหน้าผมกลับยับเเบบนี้เลย ตกกลางคืนผมเอาเเต่คิดว่าถ้าย้อนไปจะไม่ปล่อยให้เกิดเเบบนี้เเล้วก็ดิ่งตลอดร้องให้หนักมาก รู้สึกเเย่กับตัวเองมากๆครับ พอจะมีเเนวคิดอะไรทำให้ผมทำใจกับเรื่องนี้ได้บ้างครับ😔