เราขออนุญาตเล่าอาการปัจจุบันตอนนี้ของเราให้ฟังก่อนนะค่ะ คือว่า มันเป็นอาการที่รู้สึกเบื่อกับทุกสิ่งในชีวิต กินข้าวก็กินได้น้อยลงแต่หิวตลอดนะคะ แต่พอกินกับกินได้น้อยกว่าแต่ก่อนแล้วก็อิ่มเร็วกว่าปกติค่ะ รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขแบบจริงๆจังๆ ต่อให้ยิ้มหรือหัวเราะแต่มันก็เหมือนว่าไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆค่ะ รู้สึกไม่อยากทำอะไรสักอย่าง อารมณ์ก็ขึ้นๆลงๆ บางทีก็อยากร้องไห้ทั้งที่ไม่มีอะไรในหัว แค่รู้สึกเศร้าแบบไม่มีเหตุผล ฟังอะไร หรือ ดูอะไรนิดหน่อยก็เหมือนกระตุ้นความรู้สึก กลายเป็นเซนซิทีฟไปเลย ช่วงนี้ก็ปวดหัวบ่อยค่ะ นอนหลับยากมากก่อนจะนอนชอบคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อย คิดมากกับทุกๆเรื่อง เหมือนสมองมันไม่หยุดคิด จนล่าสุดใช้วิธีกินยาแก้แพ้เพื่อให้ตัวเองสามารถหลับได้ค่ะ แล้วก็พักหลังมานี้รู้สึกไม่ค่อยอยากจะพูดจะคุยกับใครเท่าไหร่เลยค่ะ   ( แต่ขอบอกก่อนนะค่ะไม่มีคิดว่าอยากทำร้ายตัวเองนะค่ะ ) แต่มันอาจจะมีความรู้สึกที่อยากหายไปเลยก็มีค่ะ แบบว่าถ้าไม่มีเราทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้ไหม ประมาณนี้ค่ะ 

แต่อาการเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเมื่อตอนอยู่ข้างนอกหรือเวลาอยู่กับเพื่อน ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเมื่ออยู่คนเดียวหรือเฉพาะแค่ตอนอยู่ในห้องค่ะ

ปัจจัยที่เราคิดว่าน่าจะเป็นผลกระทบที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ค่ะ คือ 
1. อาจจะเป็นเพราะเราเครียดเกินไปรึป่าว เพราะช่วงนี้เราก็อยู่ในช่วงวัยมหาลัยค่ะ ยังปรับเปลี่ยนชีวิตไม่ได้รึป่าว มีเรื่องงาน เรื่องการบริหารชีวิต (เราก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่)
2. อาจจะเป็นเพราะเรานอนน้อย นอนหลับไม่เพียงพอ เช่น เรานอนตี 4 ตี 5 แล้วก็ต้องตื่นไปเรียน หรือ บ้างทีนอนๆอยู่ก็สะดุ้งตื่นมาตอนตี 3 
3. สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปด้วยรึป่าว เราได้มาเจอผู้คนใหม่ๆ เจอเพื่อนใหม่ในรั้วมหาลัยที่เราเองก็น่าจะต้องปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ แต่เราดันมาอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่เรียกว่า toxic พอสมควรเลยค่ะ เราต้องปรับตัวเพื่ออยู่กับเขาโดนที่เราเองก็เต็มใจที่จะทำนะค่ะ แต่มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่รุนแรงมากเหมือนกันค่ะ ทำให้เราร้องไห้หนักเอาเรื่องเลยค่ะ (เดี๋ยวเรามาเล่าระเอียดให้ฟังในกระทู้หน้านะค่ะ) ปล.เราคิดว่าอาจจะเป็นสาเหตุหลัก
4. เรื่องครอบครัวอันนี้ก็น่าจะเป็นปัญหาที่เราคิดว่าเป็นอีกนึงปัจจัยที่เราว่าน่าจะเบาที่สุดแล้วค่ะ เพราะช่วงนี้ก็มีแค่คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน เพราะรู้สึกอยู่ที่นี่แล้วไม่สบายใจเลย มีเรื่องให้ทุกข์ใจได้ตลอด

ที่ทำให้รู้สึกว่าอยากฉุดคิดมาสังเกตุอาการของตัวเอง คือ มีสายมาจากทางมหาลัยว่าเราสายมาจากทางมหาลัยว่าเราเข้าเกณฑ์คนที่เป็นโรคซึมเศร้ามาระดับนึงจากการทำแบบทดสอบของทางรพ. ช่วงของการตรวจสุขภาพ ทางมหาลัยจึงโทรมาถามอาการหลังจากวันนั้น , แล้วก็ถามอีกว่าอาการดีขึ้นมั้ย , เคยคิดอยากทำร้ายตัวเองมั้ย 
เราก็ตอบไปว่าไม่มีความคิดที่จะทำร้ายตัวเองค่ะ แต่มันมีแค่อาการวิตกกังวลกับอาการที่ร้องไห้บ่อยเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเอง แต่อาการไม่ได้เป็นบ่อยๆ มาแค่บางครั้งบางช่วง

เราจึงอยากถามทุกคนว่าอันนี้เรียกว่าเข้าเกณฑ์เป็นโรคศึมเศร้าจริงๆไหมค่ะ  พยายามคิดทบทวนหลายอย่างแล้วค่ะ แต่ก็ยังให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เพราะรู้สึกมันจะเป็นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ