เห็นมีเรื่องเล่าบอกว่า มีแค่เสื่อผืน หมอนใบ เรือก็ เรือธรรมดา ไม่มีความสะดวกสบาย อาหารบนเรือก็มีแต่ข้าวต้มจับเกี้ยม อยู่บนเรือกันลำบาก จริงๆแล้วสมัยนั้นมีเรือแบบดีๆหรูๆอพยพคนจีนโพ้นทะเลไหมครับ

เรานั่งมองทีมญี่ปุ่นที่ประสบความสำเร็จแบบตาปริบๆ แล้วก็เริ่มฝันว่าอย่าเป็นเหหมือนเขา ได้แค่ครึ่งพวกเขาก็ยังดี จึงมีความสนใจอยากให้เขามาสอนเราบ้าง เอาองค์ความรู้ที่เขาให้กับผู้เล่นของเขา มาแบ่งปันให้เร

คุยกับคนท้องถิ่นที่จะจ้างงานกันยังไง หรือคุยกับคนท้องถิ่นเพื่อค้าขายยังไงครับ ?

กลบท จตุรงคยมก (แต่ง 2 บท)  @ รักเมตตา....พา “ปันแบ่ง”รู้"มั่น"แต่ง.......สรรค์สร้าง"สรวง"ตัด"กู"นั้น........บั่นหลอกลวงฅน ก่อหน่วง....ถ่วงเกื้อกูล 

ทั้งๆที่ในอดีตคนจีนในไทยถือเป็นตัวแทนความขยัน เสื่อผืนหมอนใบทำมาหากินจนร่ำรวยเป็นเถ้าแก่ เจ้าสัวก็เยอะ แต่ปัจจุบันเราเจอแต่ข่าวจีนในแง่ลบ ทั้งจีนเทา ของก๊อปจากจีน ทุนจีนที่ไม่ชอบมาพากลในสายงานต่างๆ

คนจีนเสื่อผืนหมอนใบ อพยพมาก็ทำให้ไทยเจริญจนถึงทุกวันนี้ สมัยนี้ก็ต้องพึ่งยิวแล้วละครับ โทนี่เพื่อไทยถ้าจะพึ่งพาไม่ได้แล้ว เศษฐกิจยังย่ำแย่........หลับไม่ฟื้นตื่นไม่มี