ขอถามเกี่ยวกับภาพพจน์ของอิศรญาณภาษิตบทนี้หน่อยคับ

มิใช่เนื้อเอาเป็นเนื้อก็เหลือปล้ำ      แต่หนามคำเข้าสักนิดกรีดยังเจ็บ 
อันโลภลาภบาปหนาตัณหาเย็บ          เมียรู้เก็บผัวรู้กำพาจำเริญ

มีการเปรียบเทียบความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เนื้อคู่กับ "หนามคำเข้าสักนิดกรีดยังเจ็บ" ซึ่งเป็นการเปรียบเทียบให้เห็นภาพว่าความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมนั้น แม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็สามารถทำให้เกิดความเจ็บปวดได้ เหมือนกับการถูกหนามตำ

เราอยากรู้ว่ามันเป็นอุปมาหรืออุปลักษณ์หรือไม่ใช่ทั้งสองคับ มันเป็นการเปรียบเทียบก็จริงแต่ไม่มีคำว่า เหมือน ราวกับ ดัง .... เลย