ตามกระทู้เลยค่ะ แค่อยากได้กำลังใจและหนทางใช้ชีวิต่อไป แนะนำได้เลยนะคะ แต่อย่าแรงเพราะช่วงนี้รู้สึกหวั่นไหวง่ายกับคำของคนมากๆเลยค่ะ ทั้งใกล้ตัวก็ดีไกลตัวก็ดี (อาจเป็นเพราะนิสัยตัวเองด้วยส่วนนึง) แต่พยายามปรับตัวปรับนิสัยตลอด ทั้งเรื่องงาน การเงิน และคนรอบข้าง สังคมที่ต้องพบเจอ หนูพยายามหาที่ระบายนั่นก็คือสนิทเพียงคนเดียวที่หนูสนิทที่สุด แต่ก็ดีขึ้นได้แป้บๆ พยายามหาอะไรแก้เครียด ทั้งเล่นเกม ดูหนัง ดูยูทูป แต่พอไม่มีอะไรจะดูมันก็กลับมาเครียด พอดูTTก็เจอคลิปบั่นทอนจิตใจก็อดไห้ไม่ได้ ทีร้องไห้หนักเลยค่ะ หนูมีพี่ชายแท้ๆ1คนแต่เขามีครอบครัวแล้วและหนูไม่อยากไปวุ่นวายกับเขาเพราะเขาเองก็เป็นเสาร์หลักของครอบครัวเหมือนกัน หนูเลยเลือกที่จะไม่พยามปรึกษาระบายหรือขอความช่วยเหลือมากนัก ตัวหนูในตอนนี้ มันเหนื่อยมาก อยากร้องไห้ตลอดเวลา ทำงานไปด้วยมันก็อดคิดอะไรต่างๆนาๆไม่ได้เลย แล้วก็ชวนให้ร้องไห้ตลอด หนูต้องเก็บกลั้นเอาไว้ไม่ให้คนที่ทำงานเห็น ไม่อยากให้เขามาว่าให้ แค่เรื่องงานหนูโดนว่ามาไม่น้อยเลย ตอนนี้กำลังลังเลอยู่ว่าจะลาออกดีมั้ย เพราะงานที่ทำงานอยู่มันไม่เหมาะกับหนูเลย แต่ที่หนูทนอยู่เพราะ บอสที่ทำงานให้หนูมาอาศัยนอนออฟฟิศตั้งหลักชีวิตถึงสิ้นปีนี้ และมันเดินทางสะดวกกับหอพักที่หนูกำลังจะย้ายเข้าปีหน้านี้ จะได้ประหยัดค่ารถด้วยค่ะ ตอนแรกก็อยู่ทำต่อเพราะใกล้หอพัก ตอนนี้หนูเครียดสุดๆ ตังเก็บก็ไม่มีเลย งานก็หาค่อนข้างยาก หนูจะไปต่อหรือแค่นี้กับชีวิตดีคะ จริงๆเรื่องที่บั่นทอนจิดใจหนูมันยาวมาก แต่ขอยกตัวอย่างสั้นเรื่องนี้พอค่ะ หนูขอบคุณล่วงหน้านะคะ