แต่สองเดือนนั้นมีความหมายกับผม

ทั้ง ๆ ที่อาจารย์แทบไม่รู้สึกอะไรเว้นแต่ความเจ็บปวดน่ะนะ

เรื่องราวในโรงพยาบาลทำให้ผอ.สมศักดิ์นึกถึงอดีตที่ผ่านมาแล้วปะติดปะต่อข้อเท็จจริงอย่างรวดเร็ว และ เขาไม่ approve เรื่องทำนองนี้เลยด้วยซ้ำ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ตายลงไปมีความหมายกับเขามาก มากเกินธรรมดา ฟลอร์ลีลาศมากมายด้วยผู้คน แต่สายตาของหมอสมศักดิ์มองเห็นชายคนนั้นแต่เพียงผู้เดียว ไม่นานโรคร้ายกัดกินเขา และ อีกไม่นานถัดมา เขากลับบอกว่ามีคนที่จะช่วยปลดปล่อยความทรมานนี้ออกไปได้แล้ว 

นั่นคือจุดเริ่มต้นการการุณยฆาตครั้งแรกของหมอกันต์ คุณทำกับอาจารย์ตัวเอง คุณเป็นหมอ การเป็นหมอ คือ การช่วยชีวิต สิ่งที่ผมเกลียดที่สุด คือ คนที่ไม่เห็นคุณค่าแห่งชีวิต สิ่งทีคุณทำคือการฆ่าคน ทุกสิ่งที่ออกจากปากผอ.สมศักดิ์ ไม่ผิดเลย แต่สิ่งที่กันตภัทรได้ทำลงไปแล้วก็ยากจะเรียกว่าไม่ถูกต้อง เมื่ออาจารย์ของเขาเวลานั้นมีเวลาเพียง 2 เดือน และ ทุกการขยับตัวคือความทรมาน ฤทธิ์ยาทำให้อยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นตลอดเวลา แทบไม่รู้ความอะไรแล้วด้วยซ้ำ คำถามปนเสียงแค่นหัวเราะในวันนั้นของหมอกันต์ยังไร้คำตอบ ศีลธรรมอันดี ? ศีลธรรมของใคร คนอยู่ หรือ คนกำลังจะตาย ถึงจะอยู่ในสภาพฟื้นไม่ได้ ตายไม่ลง แต่คนเหล่านั้นยังเป็นมนุษย์ จะเลือกให้ตัวเองซักครั้ง .... ไม่ได้เชียวหรือ เมื่อชีวิตสังขารมันเกินเยียวยา เรื่องที่กันตภัทรรับคำขอของอาจารย์ไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับหมออินเทิร์นซักคนในตอนนั้น ทั้งศีลธรรมจรรยา วิชาชีพแพทย์ คงลำบากไม่น้อย 

หากลีลาเต้นรำบนฟลอร์ลีลาศคงค้างอยู่ในใจที่กังขาเนิ่นนาน เมื่อรู้ตระหนักได้ถึงตัวคนทำ ผอ.สมศักดิ์ไม่ลังเลที่จะยื่นตัวกันตภัทรให้ตำรวจ เจาะจงติดต่อตำรวจเหลื่อมเวลา หากโทสะที่พลุ่งพล่านราวไอน้ำเดือดผุดขึ้นมาอย่างระงับไม่ได้  เขาคนนั้นอาจเป็นคู่คิดที่ผอ.อยากให้อยู่กันไปจนสิ้นอายุไข แต่คนเป็น ๆ ตรงหน้า ทำให้โอกาสเหล่านั้นแม้จะเพียงไม่กี่เตือนมลายสิ้นไป มันจึงลงเอยด้วยการเห็นช้างตัวเท่าหมู กันตภัทรอายุน้อยกว่า สูงกว่า แต่ก็ไม่อาจต้านทาน คนตรงข้ามที่มีทั้งความโกรธมีทั้งปืนในมือได้ เขาเพลี้ยงพล้ำ และ เส้นทางนี้จบลงไม่สวยแน่สำหรับหมอกันต์ 

แต่ก็เป็นอีกครั้งและอีกครั้ง ผิดเพียงแปดครั้งถึงเก้าซะที่ไหน กันตภัทรรอดตัวไปได้อย่างหวุดหวิด ระหว่างที่ด้ามปืนฟาดลงมาที่หัว อนุสติเจ้าตัวหลุดหายไปวูบนึง เวลานั้นนั่นเองที่เขาได้ยินเสียงคน น้ำหนักตัวที่กดดอยู่หายวับไป พร้อมเสียงรถสตาร์ท รู้สึกตัวอีกที ที่บ้านผอ.เหลือแต่เขาพร้อมกับรอยช้ำบนศรีษะ รอดตัวจากความตาย ไม่ได้หมายความว่ารอดตัวจากเรื่องอื่น คืนนั้นไม่ได้มีแค่กันต์ที่รับนัดจากผอ. ตำรวจก็ด้วย เป็นใครไปได้นอกจากทิว เหตุการณ์ที่เกิดเป็นอีกหนที่ไม่สามารถจับให้มั่นคั้นให้ตาย รถผอ.ขับออกไปก่อน รถของหมอกันต์ค่อยออกตามไป พิรุธทั้งหมด พิรุธทั้งนั้น 

กระนั้นมันก็เต็มไปด้วยคำถามมากมาย ใครขับรถผอ.เขาออกไปไหน ขับเอง หรือยังไง จุดประสงค์อะไร เรื่องเกี่ยวกับคดีคงเป็นบุญพาวาสนาส่งของหมอกันต์เป็นแม่นมั่น แขวนพระรอดหลบหายไปได้ทุกครั้งครา แถมปิดจบบริบูรณ์ไม่มีภาคต่อ  เมื่อทิวพบจดหมายสารภาพเข้ามาอยู่ในเมล์บอกซ์ จดหมายลาตาย สารภาพผิดว่าแต่ละศพในเวียงสิงห์เป็นฝีมือของเขาที่อ่อนแอไม่อาจยอมรับผลที่ตามมา ปิดฉากดื้อ ๆ เหมือนลิเกลาโรงยังไงยังงั้น แต่ก็ดี ... ซับซ้อนไปก็เท่านั้นสารวัตรว่า  พอใจที่อะไรก็ไม่รู้ รักษา "เราอยู่กันสบาย  ๆ" ของเสียงสิงห์ให้ดำรงคงอยู่

แต่ไม่ใช่กับทิว ความรวดร้าวเจ็บช้ำจากดวงตาไปถึงอวจนะภาษาบนร่างกาย สิ่งที่ทิวให้คือความจริง จริงตั้งแต่เริ่มแรก ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านนายสม สัปเหร่อ ไม่ว่าจะเป็นกล่องเก็บขวดยาในตู้เย็น  แม้กระทั่งรอยช้ำตรงศรีษะของหมอในวันเกิด เขาพยายามแล้วพยายามเชื่อด้วยใจจริง เพราะ คนตรงหน้าเป็นหมอกันตภัทร คนที่เขาให้ใจ ให้โดยที่ไม่รู้ว่าจะถอนใจคืนอย่างไร หากอีกฝ่าย มีความจริงสิ่งใดหลงเหลืออยู่หรือไม่ ในเมื่อเรื่องหลอกลวงเกิดขึ้นครั้งแล้ว และ ครั้งเล่า 

เป็นนายนายแพทย์กันตภัทรใช่ว่าไม่ลำบาก เรื่องของนายนิพนธ์ เรื่องของผอ. ไม่ได้เกิดจากฝั่งเขาแน่ ไม่ใช่ทั้งหมอกันต์ ไม่ใช่ทั้งพี่อร แต่เมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้ หมอกันต์คงรู้ตัวแล้วว่าเรื่องที่ควรลับมันไม่ใช่ความลับ ความกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นทันที เรื่องจริงสิ่งนี้จะบอกให้ผู้กองทิวรู้ได้อย่างไร เรื่องที่อยากบอก ควรบอก แต่บอกไม่ได้ ข้อนี้เป็นสิ่งที่บับให้กันตภัทรต้องค้นหาความจริง แบบที่พี่อรบอกว่าอย่าเลย เรื่องที่กำลังทำยู่จะได้สะดวกขึ้น น่าสงสัยว่าเรื่องที่สะดวกนั้นคืออะไร และมันถึงขั้นไหนแล้ว

หากมันจะง่ายเหมือนที่พี่อรพูดหรือ เมื่อสถานการณ์ในเวลานี้ ราวกับฟลอร์ลีลาศที่เงาฆาตกรแฝงตัว ทุกคนต่างเต้นตามจังหวะตัวเอง แต่เขาก็รู้แล้วว่ามีใครซ้กคนรู้เรื่องและกำลังจับตา จดหมายฉบับนั้นทำให้หลุดพ้น แต่ใช่ว่าเขาจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับ ผอ. และ นายนิพนธ์ ขุดคุ้ยก็เป็นภัย แต่ปล่อยไว้ก็ไม่ใช่อุดมการณ์ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องซับซ้อนสับสนในเวลานี้ ทำให้สัมพันธ์ระหว่างเขากับทิวเปราะบางขึ้นทุกขณะจิต หมอกันต์จำเป็นต้องรู้ให้ได้ ใคร ทำอะไร หวังสิ่งใด ส่วนทิวนั้น ... สิ่งที่เขาอยากรู้คงมีเพียงว่า