ตอบเฉพาะมาตรานี้

ถ้าหากผู้ว่าจ้าง เห็นว่าเวลาเป็นสาระสำคัญ และผู้รับจ้างไม่อาจส่งมอบงานให้ทันกำหนดเวลา ผู้ว่าจ้างก็ชอบที่จะเลิกสัญยา เมื่อเลิกสัญญา โดยปกติแล้วเราต้องดูว่าการเลิกสัญญานั้น จะเลิกได้ด้วยวิธีใด และผลของการเลิก ใครมีหน้าที่ต้องรับผิดยังไง หากไม่ได้ระบุไว้ โดยปกติก็จบตรงนั้น คือคนจ้าง กลับบ้านมือเปล่า คนถูกจ้าง ก็กลับบ้านมือเปล่า ถ้าเป็นการก่อสร้าง วัสดุที่เบิกตามงวดงาน ก็ย่อมเป็นของคนจ้าง ค่าแรงก็ชอบที่จะยึดเหนี่ยวไว้ไม่จ่าย

ถ้าเป็นการตัดชุดแต่งงาน วัสดุต่างๆก็ย่อมเป็นของผู้ถูกจ้าง

ที่นี้การไม่ทันกำหนดมันค่อนข้างไปทางผู้รับจ้างไม่ทำตามกำหนดเวลา โดยปกติถ้าผู้ว่าจ้างได้รับความเสียหายทางตรงและอ้อม ก็สามารถเรียกเอาจากผู้รับจ้างได้ แต่ต้องสืบให้ได้ว่าเสียหายจากการนั้นจริง เช่นตัดชุดแต่งงาน ยังไม่ได้ส่งมอบเราจึงจะยึดของไว้ไม่ได้ แต่เราต้องไปจ้างคนอื่นตัด งานเร่ง แล้วมันแพงกว่าที่เราต้องจ่ายให้เขา5พัน เราอาจจะฟ้องเรียกส่วนต่างตรงนี้ได้

ดังนั้นคำถามที่ว่าผู้ว่าจ้างยึดของไว้ได้ไหมอยู่ที่ของนั้นคืออะไร ผู้ว่าจ้างได้ออกค่าวัสดุไหม หรือได้ส่งมอบมาไหม

แล้วผู้ว่าจ้างต้องจ่ายไหม โดยปกติในสัญญาไม่ต้องจ่าย ถ้าไม่ได้รับของมา หรือไม่ต้องจ่ายถ้าไม่ได้ผิดสัญญา

คำถามสุดท้ายคือเรียกปรับได้ไหม ส่วนมากเป็นกรณีผู้รับเหมา สร้างเกินกำหนดเวลา ปรับวันละxxxxx บาท เป็นต้น