ปกติเราก็เป็นคนที่พยามทำความเข้าใจในตัวแม่มากๆแต่บางทีมันก็เกินไปชอบใช้คำพูดแรงๆไม่เคยให้กำลังใจไม่เคยกอดชอบซ้ำเติมตั้งแต่ยังเด็กมีครั้งนึงที่เราเคยหลงกับครอบครัวแล้วพอเราวิ่งหาจนเจอแม่ก็พูดว่าปล่อยไว้เป็นขอทานเลยก็ดีแล้วพอตอนโตขึ้นแม่ก็ใช้งานเป็นเรื่องปกติแต่ส่วนใหญ่ยิ่งตอนไปกรอกน้ำมีครั้งนึงที่แม่ใช้ให้ไปกรอกน้ำแล้วตอนนั้นแดดจัดมากๆเราก็ไม่ได้อะไรมากถึงแม้เราจะแพ้แดดอ่อนๆแต่เราดันได้ยินแม่พูดว่าให้ออกไปตอนแดดจัดๆแบบนี้นี่แกละคือเราเสียใจมากพอสมควรแต่จะบอกใครก็ไม่ได้เพราะยังคนในครอบครัวก็ช่วยเราไม่ได้อยู่แล้วแค่อยากจะได้ยินคำปลอบใจแต่ก็ไม่เคยได้ยินเลยสักครั้ง...
มีลูกเมื่อพร้อม?