สวัสดีค่ะวันนี้เรามาพูดเรื่องความหวงรถของเราให้ฟังค่ะ เราเข้ามหาวิทยาลัย ทางครอบครัวจึงซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้มาใช้ที่มอ เป็นรถรุ่นที่ไม่เคยใช้ค่ะ เกียร์ออโต้ พอรถมาถึงช่วงแรกจึงให้เพื่อนขับให้ก่อน จุดเริ่มต้นก็มาจากตรงนี้แหละค่ะ เราได้ขับรถตัวเองน้อยมาก เพราะเพื่อนจะขับให้ตลอด เราก็ไม่ได้อะไร แต่เราก็พยายามฝึกขับจนเรามั่นใจว่าตัวเองใช้รถรุ่นนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะได้ลองเข้าไปในเมือง ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ถึงอย่างงั้นเวลาลงมาจะขับรถไปเรียน แม้จะใกล้แค่ไหน ตึกเรียน,หน้ามอ เพื่อนคนนี้ก็จะเอากุญแจรถเราไปขับตลอด ตอนแรกๆก็ขอดีๆ "ให้เราขับไหม" หรือ "จะขับเองไหม" จะถามแบบนี้ แต่หลังๆเพื่อนคนนี้จะขับโดยไม่มีคำขออะไร ทั้งที่เรากดเปิดรถเพื่อจะขับเอง เพื่อนก็จะขึ้นไปขับเลย เป็นเราซะเองที่ต้องพูดว่า "เดี๋ยวขับเอง" จนบางครั้งเราก็คิดว่าเราต้องขอขับเองทุกครั้งเลยหรือ มันต้องเป็นคำขอของเพื่อนเวลาจะขับรถเราไม่ใช่หรือ การขับรถของเพื่อนแรกๆเป็นไปด้วยความระมัดระวังค่ะ แต่หลังๆความเร็วเพิ่มขึ้น เราก็เตือนนะคะเรื่องความเร็ว และความปลอดภัย เวลาจะแซงหรือออกซอย ให้เบาๆ แต่ก็เท่านั้นแหละค่ะ เหมือนเพื่อนก็มั่นใจว่าขับเก่งกว่าเรา จนบางครั้งมองข้ามความปลอดภัย สงสัยใช่ไหมคะ ว่าทำไมเราไม่บอกเพื่อนเวลาจะขับ นี่แหละค่ะคือข้อเสียของเราเอง เราไม่ค่อยกล้าปฏิเสธคนอื่นเลยค่ะ กลัวจะเสียเพื่อน เวลาเพื่อนแบมือจะเอากุญแจ ขึ้นไปขับ พอจอดก็เอากุญแจเข้ากระเป๋าตัวเอง ก็รู้สึกเหมือนรถจะเป็นของเพื่อนไปโดยปริยาย เพื่อนก็เห็นนะว่าเราขับได้เพราะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด บางทีเราก็แอบนอยนะคะTT หรือเป็นเราที่ใจแคบเกินไป