ขอพื้นที่ระบายความรู้สึกหน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกนอยด์มากๆ เราลาป่วยไปแต่กลับโดนเอ็ด!?
เราปวดท้องประจำเดือนกะทันหันเมื่อวันก่อน ทำงานได้แค่ครึ่งวันก็ลากลับ มาวันนี้มันก็ยังไม่หายเป็นไข้ทับฤดูไปอีก เลยจำเป็นต้องลา แต่ปัญหาก็คือมีคนลาไปก่อนหน้าเราแล้ว ร้านอาหารที่เราทำงานอยู่ต้องอยู่หน้าร้านกัน 3 คน แล้วมีคนลาไปแล้ว ถ้าเราลาอีกก็จะเหลือคนเดียวที่ต้องทำงาน
#ต้องขยายความก่อนว่าคนที่ลาก่อนหน้าเราเขาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเขาพึ่งได้เป็นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ก่อนหน้านี้เรากับเขาคุยกันแบบเพื่อนร่วมงานเราเลยยังไม่คุ้นชินกับที่เขาเป็นหัวหน้าเรา ปกติเราจะลากับผู้จัดการเลย ครั้งนี้เราก็ลากับผู้จัดการแต่เขาไม่อ่านไลน์เรา เรารอคำตอบเขาไม่ไหวเพราะร่างกายเพลียมากๆก็เลยหลับไป ตื่นมาก็มีข้อความจากผู้ช่วย ผจก. มาประมาณว่าทำไมถึงไม่แจ้งเขา เขาต้องมาทำงานในวันลาของตัวเอง เขาต้องลำบากมาทำงานทั้งที่ตัวเองลา แล้วระหว่างรอคำตอบว่าลาได้หรือไม่ได้ ทำไมไม่ไปทำงานแสดงความรับผิดชอบของตัวเองก่อนค่อยกลับ เราก็ขอโทษเรื่องที่เราไม่แจ้งให้เขาทราบ และอธิบายว่าทำไมถึงไปทำงานไม่ได้ ร่างกายมันฝืนไปไม่ไหวจริงๆ ถ้าเราไหวเราก็ไป แต่ที่หยุดเลยโดยไม่รอคำตอบเพราะมันไม่ไหวจริงๆ แล้วเขาก็บอกว่าเราเถียง และถามกลับว่า ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้าถ้ารู้ว่าตัวเองจะไม่ไหว เรานี่กุมขมับเลย เราไม่รู้ว่าตัวเองจะไหวหรือไม่ไหวตอนไหน ไม่ได้คิดจะลาด้วย อยากไปทำงานมากๆ ใครจะไปรู้ว่ามันจะไม่ไหว😢 เรานอยด์มากๆค่ะ ทำไมเราลาแล้วเป็นแบบนี้ รู้สึกผิดที่ลาป่วย บวกกับวุฒิภาวะทางอารมณ์ของหัวหน้างานที่ชอบแปรปรวน สวัสดิการที่ไม่คุ้มต่อการทำงาน ทำให้เราอยากลาออกมากๆเลย
ถ้าลาออกก็ต้องแจ้งออกก่อนล่วงหน้า 30 วัน เราต้องหางานใหม่ให้ได้ก่อนหรือยังไงดีคะ เครียดไปหมดแล้ว
อยากลาออกจากงาน
เราปวดท้องประจำเดือนกะทันหันเมื่อวันก่อน ทำงานได้แค่ครึ่งวันก็ลากลับ มาวันนี้มันก็ยังไม่หายเป็นไข้ทับฤดูไปอีก เลยจำเป็นต้องลา แต่ปัญหาก็คือมีคนลาไปก่อนหน้าเราแล้ว ร้านอาหารที่เราทำงานอยู่ต้องอยู่หน้าร้านกัน 3 คน แล้วมีคนลาไปแล้ว ถ้าเราลาอีกก็จะเหลือคนเดียวที่ต้องทำงาน
#ต้องขยายความก่อนว่าคนที่ลาก่อนหน้าเราเขาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเขาพึ่งได้เป็นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ก่อนหน้านี้เรากับเขาคุยกันแบบเพื่อนร่วมงานเราเลยยังไม่คุ้นชินกับที่เขาเป็นหัวหน้าเรา ปกติเราจะลากับผู้จัดการเลย ครั้งนี้เราก็ลากับผู้จัดการแต่เขาไม่อ่านไลน์เรา เรารอคำตอบเขาไม่ไหวเพราะร่างกายเพลียมากๆก็เลยหลับไป ตื่นมาก็มีข้อความจากผู้ช่วย ผจก. มาประมาณว่าทำไมถึงไม่แจ้งเขา เขาต้องมาทำงานในวันลาของตัวเอง เขาต้องลำบากมาทำงานทั้งที่ตัวเองลา แล้วระหว่างรอคำตอบว่าลาได้หรือไม่ได้ ทำไมไม่ไปทำงานแสดงความรับผิดชอบของตัวเองก่อนค่อยกลับ เราก็ขอโทษเรื่องที่เราไม่แจ้งให้เขาทราบ และอธิบายว่าทำไมถึงไปทำงานไม่ได้ ร่างกายมันฝืนไปไม่ไหวจริงๆ ถ้าเราไหวเราก็ไป แต่ที่หยุดเลยโดยไม่รอคำตอบเพราะมันไม่ไหวจริงๆ แล้วเขาก็บอกว่าเราเถียง และถามกลับว่า ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้าถ้ารู้ว่าตัวเองจะไม่ไหว เรานี่กุมขมับเลย เราไม่รู้ว่าตัวเองจะไหวหรือไม่ไหวตอนไหน ไม่ได้คิดจะลาด้วย อยากไปทำงานมากๆ ใครจะไปรู้ว่ามันจะไม่ไหว😢 เรานอยด์มากๆค่ะ ทำไมเราลาแล้วเป็นแบบนี้ รู้สึกผิดที่ลาป่วย บวกกับวุฒิภาวะทางอารมณ์ของหัวหน้างานที่ชอบแปรปรวน สวัสดิการที่ไม่คุ้มต่อการทำงาน ทำให้เราอยากลาออกมากๆเลย
ถ้าลาออกก็ต้องแจ้งออกก่อนล่วงหน้า 30 วัน เราต้องหางานใหม่ให้ได้ก่อนหรือยังไงดีคะ เครียดไปหมดแล้ว