เรื่องคือว่า อา คือ น้องสาวของพ่อเรา แล้วคนในบ้าน
ส่วนมากชอบให้เรายอมอา หมายถึง เวลาอาจะใช้อะไร
เราต้องยอมไปทำให้เขา หยิบนั้นนี่ให้ กรอกน้ำให้ แล้ว
ต้องยกข้าวไปให้เขากินตลอด เวลาย่าเรา ทำกับข้าว
เสร็จก็จะใช้แหละให้เราไปส่งข้าวที่ห้องของอา
ซึ่งเรารู้สึกว่ามันใช่หรอว่ะ ตอนเด็กๆไม่เคยคิดไร แต่พอ
โตมาถึงคิดได้ ว่ามันไม่ใช่แล้ว เหมือนทำกับเราเป็นคน
ใช้ยังไงอย่างงั้นอ่ะ พอเราพูดกับคนที่บ้าน บอกไม่ทำให้
คนที่บ้านก็จะบ่นและ ว่าทำแค่นี้เองจะเป็นจะตายหรือไง
เราเลยพูดว่าตาย ถ้าคิดว่าแค่นี้ก็มาทำกันเองสิ ทำเอง
เลย จะได้รู้ว่าไอ้แค่นี้ มันยังไง ที่บ้านเราก็โมโหมากพอ
เร่พูดแบบนั้น คือ เราก็ งง คนๆเดียว ทำไมถึงมีอิทธิพล
ในบ้านได้ขนาดนี้ว่ะ ทั้งๆที่ อา คนนี้ไม่เคยช่วยอะไรใน
บ้านเลย มีแต่คอยมาขอยืมแต่เงิน ไปใช้หนี้ ไปใช้จ่าย
ส่วนตัวของตัวเองกับสามี กับลูกตัวเอง แค่ซื้อขนมมห้กินนิดหน่อย ซื้อข้าวให้กินแค่บางครั้ง ส่วนที่เหลือก็เป็น
ค่าใช้จ่ายทางปู่กับย่าทั้งหมด เรา กับ อา ไม่ได้อยู่หลัง
เดียวกันนะ เราอยู่เป็นเอื้อ อยู่ห้องใครห้องมัน
ที่ห้องเรามีแค่ เรา ปู่ย่า และพ่อเรา แค่นั้น แต่ก็ต้องรับ
ผิดชอบทั้ง2 ห้อง กับข้าวก็ต้องทำให้กิน ห้องน้ำบางที
ปู่ก็ไปทำให้ คือ พ่อทำให้ลูกไม่แปลกหรอกเนาะ แต่ปู่
ก็อายุ 67 แล้วอ่ะ แล้วอา มีผัวมีลูกแล้ว แต่ไม่ทำอะไร
เลยบางทีเราว่ามันเกินไปไหมอ่ะ พอเราทนไม่ไหวด่าไป
อา พูดกับมาว่า จะให้ทำงานบ้าน ให้ลาออกจากงานสิ
จะดูแลงานบ้านให้หมดทุกอย่างเลย พูดมาเหมือนว่า
ทุกวันนี้ที่ทำงานหาเงินให้ที่บ้านใช้นะ ใช้ก็ใช้กัน2คน
แต่คำพูดคล้ายแบบกำลังเลี้ยงครอบครัว บางครั้งเรา
ก็มาคิดนะว่ายังมีคนแบบนี้ด้วย พูดยาวแล้ว เข้าประเด็น
***** เมื่อ 3 วันก่อน เราไปทะเลาะกับอา มา เขียนแชท
ตอบโต้แบบประชดประชันกันไปมานี่แหละ เกี่ยวกับเงิน
แบบประมาณว่า อาพูดว่า ลูกเขาจะเข้ามหาลัยแต่เขา
สู้ค่าเทอมไม่ไหว เขาเลยพูดว่า กูไม่ไหวแน่ เราเลยทำ
เป็นเขียน แซวไป ว่า ทำเหมือนว่าอาช่วยปู่อย่างนั้นละ
เพราะทุกวันนี้ค่าเทอม ค่าชุด ค่าไปรร. ปู่เป็นคนจ่าย
เป็นคนออกทั้งหมด อาไม่เคยช่วย บอกแต่ไม่มี มีแต่หนี้
เอาเงินจ่ายค่าบัตรเครดิตหมด พอเราแซวไปแบบนี้
เขาก็โมโหหนักมาก โวยวายสารพัด แล้วบอกว่าเออ
กู ผิดเองแหละ ที่ทำอะไรไม่ได้ มีแต่ ที่ดีอยู่คนเดียว
พอเรามาอ่าน เราก็ตลกมาก ว่าอา เอาความคิดแบบนี้
มาจากไหนที่ว่าเราดี ทั้งๆคนในบ้านแทบจะทะนุทะนอม
อา แทบทุกอย่าง ช่วยเรื่องเงินจนจะหมดตัว ทุกคนว่า
ป่ะ เหมือนอา เราเป็นคนที่ยอมรับความจิงไม่ได้ อีโก้สูง
แบบถึงต่อให้พูดว่าผิด แต่กูทำยังไงก็ได้ให้ถูกอ่ะ
แล้วพอ อา กลับมาถึงบ้านเล่าให้ปู่ฟังว่าเราไปประชดประชันแซวเขา ปู่เลยด่าเรา ว่าเราตัวต้นปัญหา ทำให้
ลูกเขาเสียใจ ส่วนลูกเขา คือ อา ก็ทำหัวมาโครกกับ
เตียง คือแบบทำร้ายตัวเอง แต่ทำในตอนอยู่หลายคน
ไม่ทำตอนอยู่คนเดียว พอทุกคนเข้ามาปลอบ ก็เหมือน
จะไปเอามีดมาแทงตัวเอง ทำให้ทุกคนสงสาร จนกลาย
มองเราว่าเราผู้กระทำอา. ส่วนอาผู้ถูกกระทำ ทั้งๆที่เรา
ก็เป็นหลานคนหนึ่งเหมือนกัน แต่ทุกคนมองเหมือนเรา
เป็นคนนอกอ่ะ เราร้องไห้เสียใจมาก เหตุการณ์ ครั้งนี้
มันทำให้เรารู้เลยว่าเรา ไม่ใช่คนสำคัญอะไร ไม่ใช่คนที่
คนในบ้านจะเห็นค่า ต่อให้เราเป็นที่ช่วยในบ้าน แม้แต่
เรื่องเงิน เราก็ช่วยเหลือตลอด ขายทอง ขายแหวน เพื่อ
หาเงินมาให้ที่บ้านใช้ แต่ไม่มีอะไรดีเลย ถ้ารู้ว่าเป็น
อย่างนี้จะเก็บไว้เพื่อตัวเอง จะไม่ทำเพื่อใครเลยจิงๆ
ขนาดพ่อเรา ยังห่วงความรู้สึกน้องตัวเองเลย แต่กับลูก
ไม่ห่วงเลย เราถามทุกคนกับไปว่า ถ้าอาจะฆ่าตัวตาย
หรือ ทำร้ายตัวเองจิงๆ ทำไมต้องรอทำตอนมีคนอยู่ด้วย
พออยู่คนเดียวไม่เห็นกล้าทำเลย แล้วถามอีกว่า
ถ้าวันนี้หนูเอามีดจะมาแทงตัวเองบ้าง จะมีใครสนใจไม
จะมีใครห่วงป่าว ทุกคนมีแต่จะไปห่วงทางโน้นกันหมด
พ่อเราบอกว่า ทางนั้นรุนแรงกว่า แต่เราว่า เหมือนคนบ้าเรียกร้องความสนใจอ่ะ แต่ยังไงถือว่า อา เราทำสำเร็จ
ทุกคนเชื่อสนิทใจหมด หลังจากนี้ เราเลย เดินไปบบ้าน
อา แล้วพูดว่า หลังจากนี้ไปขอตัดขาดความเป็นอา
หลาน ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก ต่างคนต่างอยู่ ทุกอย่าง
ไปทำเอาเอง ต่อไปนี้จะไม่ช่วย ไม่ทำไรให้ใครอีกแล้ว
พอกันสักที ขอเอาแค่ตัวเองพอ กลับมารักตัวเอง
บางครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของเราหรอก เซฟโซนที่ดี
ก็คงตัวเราเองนิล่ะ
## คำถาม ทุกคนว่ายังไง เราเป็นคนผิดไหม แบบผิด100% เลยอ่ะ หรือว่าเรา ทำถูกแล้ว แบบนี้ ทุกคนว่า
ครอบครัวเรายอม อาเกินไปป่ะ เราคิดว่าแล้ว ทำไม
เราต้องไปยอม ใช่ป่ะ มันไม่ใช่เรื่องเลย แค่ อา น้องสาว
ของพ่ออ่ะ ไม่ได้หาเงินมาให้เราใช้สักหน่อย ทำไมต้อง
ยอม จิงป่ะละ ทุกคน. ##
อา คือ น้องของพ่อเรา ทำไมเราต้องยอมด้วย