คือเราทะเลาะกับแฟนหนักมากด้วยเรื่องว่า เรานะเป็นคนอารมณ์ร้อนง่ายพอไม่พอใจจะชอบฟึดฟัดใส่ เราเลิกนิสัยนี้มานานมากก จนเกิดเรื่องเมื่อคืนนี้เราแค่ขอดูโทรศัพท์เขาทั้งโวยวายหวงโทรศัพท์แบบสุดๆแบบมีความลับสุดยอด เราขอดีมากๆใช้คำพูดกับเค้าดีมากๆ แต่เค้าเสียงแข็งใส่ เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้นเราเลยแย่งโทรศัพท์ออกมาจากมือรู้ว่ามันผิดใช่ไหมใช่มันผิดละแต่ตอนสติอยู่ตรงไหนยังไม่รู้ เราทำลงโดยที่ไม่คิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้พอเราทำไปแล้วแฟนเราโกรธมาก โกรธจนที่ว่าไล่เรากลับบ้านอย่างไม่สนใจใยดีอะไรเลย เราทำให้ทุกอย่างในบางมุมของเรานะเรารู้สึกว่าเหมือนคนใช้มากกว่าแฟนสะอีกแต่เพราะรักและเลยทำให้ทุกอย่าง พอเขาไล่กลับบ้านที่เขาไม่okกับเราเลย เราเลยขอปลีกตัวไปนอนกับเพื่อนที่อีกหอเพื่อนเราเป็นผญ.นะ เขาไม่ให้เราไปแต่บอกอยากอยู่คนเดียว เขาบอกว่าถ้าวันไหนokก็จะได้เจอปกติแล้วอีกกี่เดือนกี่ปีที่เขาจะok เขาเคยบอกเราว่าไม่เคยคบเด็กเคยคบแต่คนที่มีอายุมากกว่าเลยต้องปรับตัวเอง เหมือนฝืนตัวเองไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วเวลาเขาคบกับคนที่มีอายุมากกว่าเขาจะไม่ปรับตัวเลยหรอมันก็ไม่ใช่ ถ้าฝืนแล้วเขาจะคบกับเราทำไมถ้าไม่ชินทำไมเขาไม่บอกเราตั้งแต่วันแรกที่เจอกันมันจะได้ไม่ต้องเสียเวลา ไม่เป็นตัวของตัวเองและเป็นตัวใคร? เขาบอกเราดีหมดเขาอาจจะไม่ดีเองซึ่งเราก็ยังงงว่าทำไมถึงพิมพ์มาแบบนั้นเหมือนอย่างกับมีคนอื่นแหนะหมดใจหรือว่าเบื่อเขาไม่บอกเราเลยสักคำ เราทำหน้าที่ของเราดีที่สุดมากๆ งานบ้านไม่ขาดตกบกพร่องอะไรเลยเเต่เขาเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตมากเราเป็นคนอะไรก็ได้ง่ายๆซึ่งนิสัยเราเป็นแบบนี้จริงๆเวลากินเราก็ไม่เรื่องมากมีอะไรก็กินอันนั้นเวลาเขาเครียดเราก็พยายามจะให้เขาผ่อนคลายแต่กลายเป็นว่าเขาว่าเราไปกวนประสาทเขา พอวันไหนเราจริงกับงานบ้างเขาก็จะมาทำใส่แบบล้อเราทำให้เราไม่มีสมาธิเราโครตไม่ชอบเลย เขาไม่ชอบคนงอแงงี่เง่าเอาแต่ใจเราก็เลิกทำให้เราปรับตัวเราทุกอย่างแต่เขาไม่เคยปรับเพื่อเราบางเลยอย่างที่ว่าเราจะคาดหวังกับคนๆหนึ่งไม่ได้แต่เรามีสิทเลือกได้ว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้เราว่านะตอนนี้มัน50 50 เราซื่อสัตย์กับเขามาตลอด เข้าใจฟิวแบบว่าหมามันรักเจ้าของป่ะแล้ววันหนึ่งเจ้าของมันทำร้ายมันก็เริ่มไม่ไว้ใจ ทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้คงคิดว่ามันดูปัญญาอ่อนใช่ไหมละ เรื่องมันเหมือนเด็กคบกัน555 เรานะยังดีที่สุดไม่พอให้ใครสักคนเลย