สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ วันนี้เรามีเรื่องอยากปรึกษาเพราะเราไม่รู้ว่าควรจัดการความรู้สึกอย่างไร และควรมองเพื่อนคนนี้ต่อไปอย่างไร เลยอยากจะมาถามความคิดเห็น และอยากทราบความรู้สึกจากสิ่งที่เราเล่าไปค่ะ
เราทำธุกิจหนึ่งร่วมกับเพื่อน เป็นธุรกิจเกี่ยวกับความงาม ซึ่งเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายในการเริ่มต้นธุรกิจทั้งหมดเพียงคนเดียว และให้หุ้นเพื่อน 20% โดยให้เงินเดือนเพื่อนด้วยทุกเดือน ธุรกิจดำเนินมาได้ครบปี ผลประกอบการณ์ไม่ได้ดีนัก แต่เราจ่ายเงินเดือนให้เพื่อนไม่เคยขาด และเนื้องานก็สบายไม่ได้มีอะไรมาก วันๆแทบว่างทั้งวันด้วยซ้ำเพราะลูกค้าเยอะบ้าง เงียบบ้างแล้วแต่วัน
ตอนที่เราเริ่มต้นธุรกิจนี้กับเพื่อน เป็นช่วงที่เพื่อนมีปัญหาชีวิต เลิกกับแฟน และตกงาน แทบไม่มีเงินใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เรามองเห็นความสามารถเขาและเคยคบกันมานานตั้งแต่สมัยม.ต้น เลยชักชวนเขามาร่วมทำธุรกิจด้วย โดยตกลงข้อเสนอตามข้างต้นไป ในช่วงเริ่มแรกก่อนสร้างร้าน เราได้ไปเรียนเกี่ยวกับความงามด้วยกันทั้งคู่เพื่อมาเปิดร้าน โดยที่เราเป็นคนออกค่าใช่จ่ายค่าเรียน ค่ากิน(ให้ส่วนตัวเป็นวีคและเลี้ยงจิปาถะต่างๆ) ค่าที่พัก ทั้งหมดใช้เวลาเกือบเดือน รวมแล้วหมดเงินไปหลักแสน พอกลับมาก็ได้เริ่มสร้างร้านจนเป็นรูปเป็นร่าง แล้วก็ได้รับลูกค้ามาตลอด มีปัญหาจุกจิกบ้าง แต่ก็ปรับและแก้ไขกันมาได้ตลอด จนเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่รู้สึกว่าเราสบายใจที่มีเขาอยู่ โดยเรายอมแบกภาระค่าใช้จ่ายของร้าน เราทำงานด้วย แต่เราไม่ได้อะไรเลย เหมือนรายได้ถูกจ่ายไปกับเงินเดือนพนักงานและค่าเช่า ค่าใช้จ่ายต่างๆ และติดลบบ่อย แต่เรายอมสู้ต่อ และมองว่าถ้าปิดร้านไป เพื่อนก็คงต้องลำบากเริ่มต้นชีวิตใหม่ และผลตอบแทนที่เราให้ก็เยอะกว่าที่อื่นจ้าง และงานสบายกว่ามาก แต่ตัวเราพอมีรายได้จากทางอื่นและมีที่ไป ไม่ได้มาซีเรียสมากกับเรื่องผลขาดทุนของร้าน แต่ที่ซีเรียสคือเรื่องความรู้สึกที่มีให้เพื่อน และถูกเพื่อนกระทำกลับมา
โดยข้อความต่อจากนี้จะเป็นเรื่องเล่าถึงจุดที่มีปัญหาและเราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เรามีคนรักเก่าคนนึง มีฐานะร่ำรวย แต่มีนิสัยที่เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคกับเขามากๆ เข้าขั้นเกลียดเขาไปแล้วตอนนี้ และเราได้หมดรักเขาไปนานมากแล้ว แต่เขาก็ตามตื้อไม่เลิก เราเจอเขาตรงไหนชีวิตของเรารู้สึกหดหู่ หม่นหมอง ต้องหนีออกจากตรงนั้นให้ได้ และเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อนเรารับรู้หมด จนได้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือ เราไปเที่ยวกับเพื่อนสองคน นั่งดื่มกันปกติ พอคนรักเก่าเรารู้ว่าเราอยู่ที่นั่นก็ตามมาที่ร้าน คอยมายุ่งวุ่นวายซึ่งเราก็ไล่ให้เขาไปอยู่ไกลๆ แต่เขาก็ยังไม่เลิกยุ่ง จนเราเช็คบิลกลับ และถามเพื่อนว่าจะกลับด้วยไหม ถ้าไม่กลับติดลมอยู่ก็อยู่ต่อไปได้ ทีนี้สิ่งที่เราเห็นคือเพื่อนเราและคนรักเก่าเราคุยกันยิ้มแย้มหน้าตาเฉย บอกว่าผู้ชายคนนั้นคุยแต่เรื่องเรา ซึ่งเราไม่ได้สนใจเรื่องตรงนี้ สิ่งที่สนใจคือจะคุยกับผู้ชายคนนั้นต่อทำไม โดยเรารู้มาว่าเพื่อนเรารับเงินจากผู้ชายคนนี้ และให้ผู้ชายคนนี้ไปส่งที่บ้าน เราออกมาจากร้านก่อนเที่ยงคืน แต่เขาสองคนอยู่ด้วยกันยันเกือบตีสามจนร้านปิด แล้วไปส่งกันที่บ้านอีก เราคิดว่าเขาคงไม่ได้มีอะไรกัน แต่คงทำทรงเหมือนหมาหยอกไก่ เพื่อนเราก็อยากได้เงินจากผู้ชายคนนี้และผู้ชายคนนี้ก็เหมือนไม่รู้จะคุยกับใครเรื่องเรา เพราะเพื่อนเรารู้ข้อมูลเราเยอะมากที่สุด
สิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากคือเพื่อนรับเงินจากผู้ชายคนนี้และให้เขาไปส่งที่บ้าน มันเป็นการกระทำที่สมควรทำกับเราหรอคะ เราไม่ได้หึงหวงผู้ชายคนนั้น แต่เราโกรธที่เพื่อนเรารู้ว่าเราเกลียดผู้ชายคนนี้แต่ยังทำแบบนั้นกับเรา ที่ผ่านมาเวลาเพื่อนเราทุกข์ยากมีแค่เราที่คอยพยุง ทุกวันนี้มีเงินใช้จ่ายก็มาจากเราที่คอยซัพพอต ไปกินอะไรที่ไหนเราก็ซัพพอตหลายครั้ง
สิ่งที่จะถามทุกคนคือ
1.เราคิดมากไปไหม เราควรปรับปรุงความคิดตัวเองตรงไหน
2.เราควรจะจัดการความสัมพันธ์กับเพื่อนยังไง เพราะเราถามคนรอบข้างของเรา เขาบอกว่าเพื่อนคนนี้ไม่จริงใจและหวังผลประโยชน์จากเรามาตลอด ถ้าเราไม่มีเงินคอยดูแลเขา เขาก็คงไม่อยู่ตรงนี้ (แต่เราพยายามคิดว่าเขาทำงานแลกเงินไม่มีบุญคุญอะไรต่อกันเราไม่เก็บมาคิดว่าเป็นบุญคุญ ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น เวลาเราให้ก็คือให้ ไม่ได้คิดว่าต้องมาทดแทน)
เราเคยนั่งคุยกับเพื่อน เขาเคยพูดกับเราว่ารักเรา ขอบคุณที่ดูแลเขา ทุกวันนี้เหมือนเราเลี้ยงเขาให้มีรายได้ และเขาอยากจะอยู่ข้างๆเรา เราก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วค่ะว่าเขาพูดเพื่อให้เรารู้สึกดีหรือพูดเพื่ออะไร
เพื่อนที่คบกันมาหลายปีทำแบบนี้กับเราถูกแล้วหรือไม่ ??
เราทำธุกิจหนึ่งร่วมกับเพื่อน เป็นธุรกิจเกี่ยวกับความงาม ซึ่งเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายในการเริ่มต้นธุรกิจทั้งหมดเพียงคนเดียว และให้หุ้นเพื่อน 20% โดยให้เงินเดือนเพื่อนด้วยทุกเดือน ธุรกิจดำเนินมาได้ครบปี ผลประกอบการณ์ไม่ได้ดีนัก แต่เราจ่ายเงินเดือนให้เพื่อนไม่เคยขาด และเนื้องานก็สบายไม่ได้มีอะไรมาก วันๆแทบว่างทั้งวันด้วยซ้ำเพราะลูกค้าเยอะบ้าง เงียบบ้างแล้วแต่วัน
ตอนที่เราเริ่มต้นธุรกิจนี้กับเพื่อน เป็นช่วงที่เพื่อนมีปัญหาชีวิต เลิกกับแฟน และตกงาน แทบไม่มีเงินใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เรามองเห็นความสามารถเขาและเคยคบกันมานานตั้งแต่สมัยม.ต้น เลยชักชวนเขามาร่วมทำธุรกิจด้วย โดยตกลงข้อเสนอตามข้างต้นไป ในช่วงเริ่มแรกก่อนสร้างร้าน เราได้ไปเรียนเกี่ยวกับความงามด้วยกันทั้งคู่เพื่อมาเปิดร้าน โดยที่เราเป็นคนออกค่าใช่จ่ายค่าเรียน ค่ากิน(ให้ส่วนตัวเป็นวีคและเลี้ยงจิปาถะต่างๆ) ค่าที่พัก ทั้งหมดใช้เวลาเกือบเดือน รวมแล้วหมดเงินไปหลักแสน พอกลับมาก็ได้เริ่มสร้างร้านจนเป็นรูปเป็นร่าง แล้วก็ได้รับลูกค้ามาตลอด มีปัญหาจุกจิกบ้าง แต่ก็ปรับและแก้ไขกันมาได้ตลอด จนเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่รู้สึกว่าเราสบายใจที่มีเขาอยู่ โดยเรายอมแบกภาระค่าใช้จ่ายของร้าน เราทำงานด้วย แต่เราไม่ได้อะไรเลย เหมือนรายได้ถูกจ่ายไปกับเงินเดือนพนักงานและค่าเช่า ค่าใช้จ่ายต่างๆ และติดลบบ่อย แต่เรายอมสู้ต่อ และมองว่าถ้าปิดร้านไป เพื่อนก็คงต้องลำบากเริ่มต้นชีวิตใหม่ และผลตอบแทนที่เราให้ก็เยอะกว่าที่อื่นจ้าง และงานสบายกว่ามาก แต่ตัวเราพอมีรายได้จากทางอื่นและมีที่ไป ไม่ได้มาซีเรียสมากกับเรื่องผลขาดทุนของร้าน แต่ที่ซีเรียสคือเรื่องความรู้สึกที่มีให้เพื่อน และถูกเพื่อนกระทำกลับมา
โดยข้อความต่อจากนี้จะเป็นเรื่องเล่าถึงจุดที่มีปัญหาและเราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เรามีคนรักเก่าคนนึง มีฐานะร่ำรวย แต่มีนิสัยที่เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคกับเขามากๆ เข้าขั้นเกลียดเขาไปแล้วตอนนี้ และเราได้หมดรักเขาไปนานมากแล้ว แต่เขาก็ตามตื้อไม่เลิก เราเจอเขาตรงไหนชีวิตของเรารู้สึกหดหู่ หม่นหมอง ต้องหนีออกจากตรงนั้นให้ได้ และเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อนเรารับรู้หมด จนได้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือ เราไปเที่ยวกับเพื่อนสองคน นั่งดื่มกันปกติ พอคนรักเก่าเรารู้ว่าเราอยู่ที่นั่นก็ตามมาที่ร้าน คอยมายุ่งวุ่นวายซึ่งเราก็ไล่ให้เขาไปอยู่ไกลๆ แต่เขาก็ยังไม่เลิกยุ่ง จนเราเช็คบิลกลับ และถามเพื่อนว่าจะกลับด้วยไหม ถ้าไม่กลับติดลมอยู่ก็อยู่ต่อไปได้ ทีนี้สิ่งที่เราเห็นคือเพื่อนเราและคนรักเก่าเราคุยกันยิ้มแย้มหน้าตาเฉย บอกว่าผู้ชายคนนั้นคุยแต่เรื่องเรา ซึ่งเราไม่ได้สนใจเรื่องตรงนี้ สิ่งที่สนใจคือจะคุยกับผู้ชายคนนั้นต่อทำไม โดยเรารู้มาว่าเพื่อนเรารับเงินจากผู้ชายคนนี้ และให้ผู้ชายคนนี้ไปส่งที่บ้าน เราออกมาจากร้านก่อนเที่ยงคืน แต่เขาสองคนอยู่ด้วยกันยันเกือบตีสามจนร้านปิด แล้วไปส่งกันที่บ้านอีก เราคิดว่าเขาคงไม่ได้มีอะไรกัน แต่คงทำทรงเหมือนหมาหยอกไก่ เพื่อนเราก็อยากได้เงินจากผู้ชายคนนี้และผู้ชายคนนี้ก็เหมือนไม่รู้จะคุยกับใครเรื่องเรา เพราะเพื่อนเรารู้ข้อมูลเราเยอะมากที่สุด
สิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากคือเพื่อนรับเงินจากผู้ชายคนนี้และให้เขาไปส่งที่บ้าน มันเป็นการกระทำที่สมควรทำกับเราหรอคะ เราไม่ได้หึงหวงผู้ชายคนนั้น แต่เราโกรธที่เพื่อนเรารู้ว่าเราเกลียดผู้ชายคนนี้แต่ยังทำแบบนั้นกับเรา ที่ผ่านมาเวลาเพื่อนเราทุกข์ยากมีแค่เราที่คอยพยุง ทุกวันนี้มีเงินใช้จ่ายก็มาจากเราที่คอยซัพพอต ไปกินอะไรที่ไหนเราก็ซัพพอตหลายครั้ง
สิ่งที่จะถามทุกคนคือ
1.เราคิดมากไปไหม เราควรปรับปรุงความคิดตัวเองตรงไหน
2.เราควรจะจัดการความสัมพันธ์กับเพื่อนยังไง เพราะเราถามคนรอบข้างของเรา เขาบอกว่าเพื่อนคนนี้ไม่จริงใจและหวังผลประโยชน์จากเรามาตลอด ถ้าเราไม่มีเงินคอยดูแลเขา เขาก็คงไม่อยู่ตรงนี้ (แต่เราพยายามคิดว่าเขาทำงานแลกเงินไม่มีบุญคุญอะไรต่อกันเราไม่เก็บมาคิดว่าเป็นบุญคุญ ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น เวลาเราให้ก็คือให้ ไม่ได้คิดว่าต้องมาทดแทน)
เราเคยนั่งคุยกับเพื่อน เขาเคยพูดกับเราว่ารักเรา ขอบคุณที่ดูแลเขา ทุกวันนี้เหมือนเราเลี้ยงเขาให้มีรายได้ และเขาอยากจะอยู่ข้างๆเรา เราก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วค่ะว่าเขาพูดเพื่อให้เรารู้สึกดีหรือพูดเพื่ออะไร