เห็นชัดๆ พระ/ฆราวาส ที่ไม่เรียน ขันธ์ 5 ให้เข้าใจชัดเจน ก่อนเป็นพื้นฐาน
--(พื้นฐานเขาเรียกว่า จิ เจ รู นิ ในพระอภิธัมมัตถสังคหะ ก็คือ เรียนรู้เรื่อง จิต 89 เจตสิก 52 รูป 28 นิพพาน และบัญญัติ )
แล้วก็ออกมาเทศนาสั่งสอนคนอื่นพระอื่นๆ หน้าตาดีเสียงพูดเพราะทำให้คนบริจาคเงิน จนกระทั่งพิมพ์หนังสือขาย ทำคลิปเผยแพร่ออกยูตู๊บ มีลูกศิษย์ที่ฟังแล้วเชื่อมากมายออกมา แล้วก็มาก่อกวน เช่น กล่าวหาว่า คนเรียนอภิธัมมัตถสังคหะเป็นพวกสัทธรรมปฏิรูปบ้างหละอย่างสนุกสนาน อ้างว่าพระอรรถกถาจารย์ ฎีกาจารย์ เป็นคำแต่งใหม่บ้างแหละ ต้องสำนักอาตมา พระในวัดอาตมา ลูกศิษย์ในวัดอาตมา นี่ฟังธรรมบทเดียวบรรลุได้ดวงตาเห็นธรรม ก็เลยบรรลุอริยะนึกเองแล้วร้อนวิชาก็เลยออกมา เหมือนสุนัขกระจายออกจากแหล่งรวมสุนัขหลงทางกระโดดกัดรถยนต์(ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่)ที่วิ่งผ่านไปผ่านมา ยังอ้างว่า อย่ามาเถียงเพราะนี่คือยันต์ปะหน้าที่หน้าผาก ว่าเป็นคำของพระพุทธเจ้า เมื่อความกว้างขวางแผ่ขยายไปมากอย่างกว้างขวางทั้งในโซเชี่ยบยูตู๊บ ก็เกิดผลกับคนที่ฟังแล้วเชื่อโดยทันทีเพราะศรัทธาและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเข้าใจ
--ร้อนถึงเจ้ากูรูแม่นในพยัญชนะอรรถะปรมัตถธรรมและมีคุณวุติที่ได้รับการรับรองอย่างชัดเจนมีที่มาอย่างชัดเจนและมีสถาบันการศึกษาธรรมรองรับอย่างชัดเจน ต้องออกมาชี้แจงเปรียบเทียบให้ฟัง ทำให้การเงี่ยหูอยู่นั่นแหละของกระผมจบกิจลงต่อสำนักสุนัขหลง เพราะกระจ่างแจ้งให้การแสดงเหตุและผลตามมหาปเทส 4 ทุกประการ
--ความจริงเมื่อเรียนเรื่องขันธ์ 5 เป็นพื้นฐานได้แล้ว ก็จะเข้าใจอะไรๆได้ดีมากในการอ่านพระธรรมในปิฎกต่างๆ ต่างจากพวกไม่ศึกษาก็จะเหมือนผมในตอนต้น สะเปะสะปะสำนักโน้นนี่นั่นแล้วก็ยังงงถามอะไรออกไปก็เป็นคำถามที่ไม่ได้สามารถทำความเข้าใจให้ผู้ที่จะตอบตอบได้เลย
--เมื่อพอมีความรู้ทางด้านปรมัตถธรรมบ้างแล้วในการเรียนเรื่อง จิต เจตสิก รูป นิพพาน บัญญัติ วิถีจิต ปฏิจจสมุปบาท ปัจจัย24 สมถกัมมัฏฐาน วิปัสสนากัมมัฏฐาน ก็ยังต้องเรียนอีก เพราะยังไม่ได้สังเคราะห์ตกผลึกให้เรียบร้อย
--ต่อมาเมื่อเจอพระอาจารย์ อาจารย์ ที่ท่านมีความรู้ภาษาบาลีอักษรไทย หรือภาษามคธ สามารถแปลออกมาได้ และต้องตรงกับคำอธิบายของพระอรรถกถาจารย์ พระฎีกาจารย์ ด้วย มีความรู้ทางปรมัตถธรรมอย่างดีด้วย และมีคุณวุฒิเป็นตราประทับว่ามีศักดิ์มีปัญญามีวิริยะและที่สำคัญมีเมตตากรุณาอย่างสูงในการอธิบายพระธรรมในแบบที่ตกผลึกออกมาแล้วอย่างดีแล้วให้กระผมได้ฟังทำให้สามารถสังเคราะห์ส่วนแยกๆที่เรียนมาให้รวมกันได้เป็นปึกแผ่นแน่นหนา จนทำให้มองเห็นความมั่วของสำนักสุนัขหลง
--นี่แหละความเพียรในการศึกษาพระธรรมมีอานิสงส์ดีอย่างนี้เอง แต่เมื่อมีพระมีความรู้ถูกต้องมาสอนก็ทำให้รู้เพิ่มขึ้นและที่ต้องไปค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมอีกเป็นการบ้านอีกด้วย
--ในโลกนี้มีคนรู้น้อยเยอะแยะมากมายยั๊วะเยี๊ยะก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่พออวดรู้เที่ยวแนะนำชาวบ้านในระดับปรมัตถธรรมแล้วมั่วนี่น่ารังเกียจอย่างยิ่งจริงๆ ยิ่งทำหน้าทำตาทำท่าทางลีลาคำพูดว่าโคตรเทพโคตรอริยะนี่ยิ่งน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง ออกสื่ออีก คนที่เขามีความรู้เขาก็รู้สึกอายแทนทำได้ยังไงนะเนี่ย
--ถ้าพระองค์ไหนบอกว่าอย่าไปเรียนพระอภิธรรมนี่ ก็อย่าไปฟังธรรม เอาไว้ตักบาตรให้อย่างเดียว แล้วที่บวชไปนานๆไปทำอะไรอยู่
--ถ้าพระองค์ไหนบอกว่าอย่าไปเชื่อพระอรหันตสาวก พระอรรถกถาจารย์ นี่ พวกนี้เป็นพวกเนรคุณ ไปอยู่ที่ไหน เจ้าของบ้านสำนักเขาก็ไล่ น่าจะไม่ใช่พระแท้
--พูดมากไปจะกลายเป็น เบียร์สอง
--เอาเป็นว่า อันนี้ตอนนี้ผมคนเดียวคิดอย่างนี้ครับ ส่วนมากสิ่งที่คิดเองเออเองมักจะผิด
--แต่อย่างไรก็ตาม เหมือนเดิม ด่าได้ไม่โกรธ ไม่ตอบ , อย่าถามกลับ เพราะถามกลับมาแล้วอ่านแล้วแต่ไม่กล้าตอบ เพราะตอบออกไปก็ผิด , บางท่านมาด่าแล้วก็ไป ตีหัวเข้าบ้าน ก็ทำได้ อาจมีกดลบหรือแบนนะครับเพราะไร้สาระเกินไป และที่สำคัญไม่แจ้งตำรวจจับ ไม่ฟ้องศาลหมิ่นประมาท ใดๆนะครับ ด่าได้เต็มที่
--ตอนนี้เห็นอานิสงส์ของการเรียนพระอภิธัมมัตสังคหะแล้วกับตนเอง นะครับ ว่า รู้ว่าพระฆราวาสไหนสอนมั่ว และสามารถเรียนพระธรรมที่ยากๆได้เข้าใจได้มากขึ้นอีกเล็กน้อยตามระดับความรู้ แต่ที่แน่ๆ คือเริ่มมีปัญญาบ้างเล็กน้อยแล้ว ที่เห็น ขันธ์ 5 เป็นทุกข์ล้วนๆครับ
--ส่วนสัตตานังผมแปลเองนะครับว่าคือสุนัขหลงครับ
พระเทศน์ผิดเนี่ยต้องมีความรู้นะครับ ไม่งั้นเงี่ยหูฟังอยู่นั่นแหละแต่ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน
--(พื้นฐานเขาเรียกว่า จิ เจ รู นิ ในพระอภิธัมมัตถสังคหะ ก็คือ เรียนรู้เรื่อง จิต 89 เจตสิก 52 รูป 28 นิพพาน และบัญญัติ )
แล้วก็ออกมาเทศนาสั่งสอนคนอื่นพระอื่นๆ หน้าตาดีเสียงพูดเพราะทำให้คนบริจาคเงิน จนกระทั่งพิมพ์หนังสือขาย ทำคลิปเผยแพร่ออกยูตู๊บ มีลูกศิษย์ที่ฟังแล้วเชื่อมากมายออกมา แล้วก็มาก่อกวน เช่น กล่าวหาว่า คนเรียนอภิธัมมัตถสังคหะเป็นพวกสัทธรรมปฏิรูปบ้างหละอย่างสนุกสนาน อ้างว่าพระอรรถกถาจารย์ ฎีกาจารย์ เป็นคำแต่งใหม่บ้างแหละ ต้องสำนักอาตมา พระในวัดอาตมา ลูกศิษย์ในวัดอาตมา นี่ฟังธรรมบทเดียวบรรลุได้ดวงตาเห็นธรรม ก็เลยบรรลุอริยะนึกเองแล้วร้อนวิชาก็เลยออกมา เหมือนสุนัขกระจายออกจากแหล่งรวมสุนัขหลงทางกระโดดกัดรถยนต์(ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่)ที่วิ่งผ่านไปผ่านมา ยังอ้างว่า อย่ามาเถียงเพราะนี่คือยันต์ปะหน้าที่หน้าผาก ว่าเป็นคำของพระพุทธเจ้า เมื่อความกว้างขวางแผ่ขยายไปมากอย่างกว้างขวางทั้งในโซเชี่ยบยูตู๊บ ก็เกิดผลกับคนที่ฟังแล้วเชื่อโดยทันทีเพราะศรัทธาและไม่มีความรู้เพียงพอที่จะเข้าใจ
--ร้อนถึงเจ้ากูรูแม่นในพยัญชนะอรรถะปรมัตถธรรมและมีคุณวุติที่ได้รับการรับรองอย่างชัดเจนมีที่มาอย่างชัดเจนและมีสถาบันการศึกษาธรรมรองรับอย่างชัดเจน ต้องออกมาชี้แจงเปรียบเทียบให้ฟัง ทำให้การเงี่ยหูอยู่นั่นแหละของกระผมจบกิจลงต่อสำนักสุนัขหลง เพราะกระจ่างแจ้งให้การแสดงเหตุและผลตามมหาปเทส 4 ทุกประการ
--ความจริงเมื่อเรียนเรื่องขันธ์ 5 เป็นพื้นฐานได้แล้ว ก็จะเข้าใจอะไรๆได้ดีมากในการอ่านพระธรรมในปิฎกต่างๆ ต่างจากพวกไม่ศึกษาก็จะเหมือนผมในตอนต้น สะเปะสะปะสำนักโน้นนี่นั่นแล้วก็ยังงงถามอะไรออกไปก็เป็นคำถามที่ไม่ได้สามารถทำความเข้าใจให้ผู้ที่จะตอบตอบได้เลย
--เมื่อพอมีความรู้ทางด้านปรมัตถธรรมบ้างแล้วในการเรียนเรื่อง จิต เจตสิก รูป นิพพาน บัญญัติ วิถีจิต ปฏิจจสมุปบาท ปัจจัย24 สมถกัมมัฏฐาน วิปัสสนากัมมัฏฐาน ก็ยังต้องเรียนอีก เพราะยังไม่ได้สังเคราะห์ตกผลึกให้เรียบร้อย
--ต่อมาเมื่อเจอพระอาจารย์ อาจารย์ ที่ท่านมีความรู้ภาษาบาลีอักษรไทย หรือภาษามคธ สามารถแปลออกมาได้ และต้องตรงกับคำอธิบายของพระอรรถกถาจารย์ พระฎีกาจารย์ ด้วย มีความรู้ทางปรมัตถธรรมอย่างดีด้วย และมีคุณวุฒิเป็นตราประทับว่ามีศักดิ์มีปัญญามีวิริยะและที่สำคัญมีเมตตากรุณาอย่างสูงในการอธิบายพระธรรมในแบบที่ตกผลึกออกมาแล้วอย่างดีแล้วให้กระผมได้ฟังทำให้สามารถสังเคราะห์ส่วนแยกๆที่เรียนมาให้รวมกันได้เป็นปึกแผ่นแน่นหนา จนทำให้มองเห็นความมั่วของสำนักสุนัขหลง
--นี่แหละความเพียรในการศึกษาพระธรรมมีอานิสงส์ดีอย่างนี้เอง แต่เมื่อมีพระมีความรู้ถูกต้องมาสอนก็ทำให้รู้เพิ่มขึ้นและที่ต้องไปค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมอีกเป็นการบ้านอีกด้วย
--ในโลกนี้มีคนรู้น้อยเยอะแยะมากมายยั๊วะเยี๊ยะก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่พออวดรู้เที่ยวแนะนำชาวบ้านในระดับปรมัตถธรรมแล้วมั่วนี่น่ารังเกียจอย่างยิ่งจริงๆ ยิ่งทำหน้าทำตาทำท่าทางลีลาคำพูดว่าโคตรเทพโคตรอริยะนี่ยิ่งน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง ออกสื่ออีก คนที่เขามีความรู้เขาก็รู้สึกอายแทนทำได้ยังไงนะเนี่ย
--ถ้าพระองค์ไหนบอกว่าอย่าไปเรียนพระอภิธรรมนี่ ก็อย่าไปฟังธรรม เอาไว้ตักบาตรให้อย่างเดียว แล้วที่บวชไปนานๆไปทำอะไรอยู่
--ถ้าพระองค์ไหนบอกว่าอย่าไปเชื่อพระอรหันตสาวก พระอรรถกถาจารย์ นี่ พวกนี้เป็นพวกเนรคุณ ไปอยู่ที่ไหน เจ้าของบ้านสำนักเขาก็ไล่ น่าจะไม่ใช่พระแท้
--พูดมากไปจะกลายเป็น เบียร์สอง
--เอาเป็นว่า อันนี้ตอนนี้ผมคนเดียวคิดอย่างนี้ครับ ส่วนมากสิ่งที่คิดเองเออเองมักจะผิด
--แต่อย่างไรก็ตาม เหมือนเดิม ด่าได้ไม่โกรธ ไม่ตอบ , อย่าถามกลับ เพราะถามกลับมาแล้วอ่านแล้วแต่ไม่กล้าตอบ เพราะตอบออกไปก็ผิด , บางท่านมาด่าแล้วก็ไป ตีหัวเข้าบ้าน ก็ทำได้ อาจมีกดลบหรือแบนนะครับเพราะไร้สาระเกินไป และที่สำคัญไม่แจ้งตำรวจจับ ไม่ฟ้องศาลหมิ่นประมาท ใดๆนะครับ ด่าได้เต็มที่
--ตอนนี้เห็นอานิสงส์ของการเรียนพระอภิธัมมัตสังคหะแล้วกับตนเอง นะครับ ว่า รู้ว่าพระฆราวาสไหนสอนมั่ว และสามารถเรียนพระธรรมที่ยากๆได้เข้าใจได้มากขึ้นอีกเล็กน้อยตามระดับความรู้ แต่ที่แน่ๆ คือเริ่มมีปัญญาบ้างเล็กน้อยแล้ว ที่เห็น ขันธ์ 5 เป็นทุกข์ล้วนๆครับ
--ส่วนสัตตานังผมแปลเองนะครับว่าคือสุนัขหลงครับ