เกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นคนหน้านิ่งแต่เรามีมารยาทค่ะ และเข้าหาคนไม่เก่งไม่ตีสนิทกับใครและไม่ค่อยชวนใครพูดอะไรค่ะ เราเคยไปบ้านแฟนเราค่ะแต่แม่เขาไม่ได้ให้นอนบ้านเขาบอกว่าอยากให้ลูกสะใภ้จริงๆ ที่หมายถึงหมั้นกันแล้วค่อยอยากจะให้มานอน (คือเราไม่ซีเรียสนะคะจะให้นอนหรือไม่ให้นอนเพราะเราเปิดห้องนอนได้ค่ะ ตอนนั้นเราไปงานบวชอยู่ตจว.ซึ่งต้องค้างคืน) เราก็เริ่มคิดตั้งแต่คำว่าทำไมต้องพูดว่าอยากจะให้สะใภ้จริงๆมานอน แต่เจอหน้ากับแม่เขาก็คุยปกติค่ะ ประมาณ4-5ประโยคก็เงียบใส่กัน แม่เขาก็พูดดีด้วยอยู่ค่ะ //ต่อมาพอเขาไปทำงานวันหยุดวางแพลนจะไปเที่ยวกันเขากลับไปเอารถยนต์อยู่ที่บ้านมาพาเราไปเที่ยว เราเลยบอกว่านอน3คืนไม่ได้หรอมาหาทั้งที เขาก็บอกว่าแม่เขาไปพูดกับป้าว่าน้อยใจที่ลูกชายกลับบ้านมาก็มาหาแต่แฟน ไม่อยู่กับแม่ เราฟังแล้วรู้สึกว่าเหมือนไม่อยากให้อยู่กับเราทั้งที่ก็กลับไปนอนบ้านอยู่นะคะ พอเราลองคุยกับแฟนเขาก็บอกว่าเราอคติ คิดไปเองหรือว่าเราอคติจริงๆคะ เราอยากทราบค่ะ เราจะได้เปลี่ยนความคิด เราไม่กล้าเล่าให้ครอบครัวตัวเองฟังค่ะ
เคยรู้สึกว่าแม่แฟนไม่ชอบเรามั้ยคะ