แฟนเก่าของเเฟนเราเป็นลูกครึ่ง คบกันตอนเด็กมาก15-16 เราไม่เคยได้ใส่ใจว่าเค้าคือใคร หน้าตาเป็นเเบบไหนก็ไม่เคยขอเค้าดูเพราะเราไม่อยากดูตั้งเเต่เเรกเพราะมันนานมากเเล้ว เเต่ตอนนี้เรากำลังเรียนจบ มีผญ.คนนึงมองเราแปลกๆที่คณะ เเต่เราไม่ได้ใส่ใจรู้เเค่ว่าคนนี้มองเราบ่อย จนเรามารู้ทีหลังว่า เเฟนเก่าคนนี้ มาเรียนที่เดียวกับเราเเละคณะเดียวกับเราเเถมยังเป็นเพื่อนสนิทของเพิ่อนเราอีก เรารู้จากเพื่อนมาบอกเราอีกทีว่า คนนี้เเคปไอจีเราลงไปในกลุ่มที่มีเพื่อนเราอยู่ด้วยเเละถามว่าเราเป็นใคร เเละเล่าวีรกรรมของเเฟนเราต่างๆว่าไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ เราก็อึดอัดพอตัวพอเรารู้ว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีก เราก็เลยเปิดใจคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ ว่าเรารู้สึกไม่ดีกับเพื่อนเราเองที่คบกันมา10ปี เพื่อนเราออกไปเที่ยวลงรูปคู่ต่างๆกับเเฟนเก่าคนนั้นเเละรู้เรื่องราวทั้งหมดว่า เเฟนเก่าคนนี้ทำกับเราไม่ให้เกีรติเเฟนเราที่สนิทกับเพื่อนเหมือนกัน เเต่ทำไมถึงเลือกที่จะตอบเราว่า "ถ้าไม่อยากเห็นงั้นคงต้องบล้อคกุเเล้วเเหละ"ตอนนั้นได้รับคำตอบนี้มาก็รู้สึกว่าช้อคมากๆเเต่เราก็ปล่อยผ่าน เราไม่ได้รู้สึกเกลียดหรืออะไรเเฟนเก่าคนนั้นถึงเค้าจะเอาไปพูดต่างๆในกลุ่มเเชทนั้นก็ตามเราเเค่เสียใจตรงที่รู้ดีที่สุดว่าทำอะไรกับเราเเต่ยังเลือกทำแบบไม่เเคร์อะไรเรา
จนกระทั่งวันก่อน เพื่อนมาหาเราที่ห้องเราก็คุยอะไรกันเรื่องไปงานๆนึงปกติเเล้วอยู่ดีๆเเฟนเราก็พูดขึ้นมาว่า "ไม่ชวน...ไปด้วยล่ะ"*น้ำเสียงเเบบประชดเเต่เราก็รู้สึกว่าทำไมต้องพูดขึ้นมา เเล้วยังพูดกับเพื่อนเราอีกว่า "รู้มั้ยว่า...ลูกครึ่งอะไร พ่อ...เป็นคนเนเธอร์เเลนด์นะ ชื่อก่อนหน้านี้ชื่อ...ด้วยนะ" ตอนนั้นความรู้สึกเราคือน้อยใจ เสียใจ ทำไมถึงต้องพูดต่อหน้าเราเเล้วเพื่อนเราให้เรามานั่งทะเลาะกับครส.ที่ทำอะไรกับเพื่อนเราไม่ได้อีก เราเลยถามว่า "พูดไปทำไม พูดเเล้วได้อะไร เราพูดเเบบนี้บ้างได้มั้ย" เรารู้สึกว่าเรรทำอะไรไม่ได้เลย เรารู้สึกว่าเราเสียใจกับคนใกล้ตัวเรามากเลย เเล้วเเฟนเราก็เงียบ เลือกที่จะออกไปข้างนอกหาเพื่อนตามเคย เเละไม่พูดขอโทษหรืออะไรสักอย่าง ได้เเต่มานอนกอดเราตอนกลางคืนที่ทุกๆวันไม่เคยคิดจะทำ.... เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับเเฟนเก่าคนนั้นเเต่เราเสียใจกับเเฟนเรามากกว่าที่ทำแบบนี้
แฟนเผลอพูดถึงเเฟนเก่าเราต่อหน้าเพิ่อนเเละเราเเบบขำๆ
จนกระทั่งวันก่อน เพื่อนมาหาเราที่ห้องเราก็คุยอะไรกันเรื่องไปงานๆนึงปกติเเล้วอยู่ดีๆเเฟนเราก็พูดขึ้นมาว่า "ไม่ชวน...ไปด้วยล่ะ"*น้ำเสียงเเบบประชดเเต่เราก็รู้สึกว่าทำไมต้องพูดขึ้นมา เเล้วยังพูดกับเพื่อนเราอีกว่า "รู้มั้ยว่า...ลูกครึ่งอะไร พ่อ...เป็นคนเนเธอร์เเลนด์นะ ชื่อก่อนหน้านี้ชื่อ...ด้วยนะ" ตอนนั้นความรู้สึกเราคือน้อยใจ เสียใจ ทำไมถึงต้องพูดต่อหน้าเราเเล้วเพื่อนเราให้เรามานั่งทะเลาะกับครส.ที่ทำอะไรกับเพื่อนเราไม่ได้อีก เราเลยถามว่า "พูดไปทำไม พูดเเล้วได้อะไร เราพูดเเบบนี้บ้างได้มั้ย" เรารู้สึกว่าเรรทำอะไรไม่ได้เลย เรารู้สึกว่าเราเสียใจกับคนใกล้ตัวเรามากเลย เเล้วเเฟนเราก็เงียบ เลือกที่จะออกไปข้างนอกหาเพื่อนตามเคย เเละไม่พูดขอโทษหรืออะไรสักอย่าง ได้เเต่มานอนกอดเราตอนกลางคืนที่ทุกๆวันไม่เคยคิดจะทำ.... เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับเเฟนเก่าคนนั้นเเต่เราเสียใจกับเเฟนเรามากกว่าที่ทำแบบนี้