อยากหนีจากความสัมพันธ์แบบนี้

ผมเรียนวิศวะ ส่วนแฟนเรียนศิลปกรรม (คนละมหาวิทยาลัยนะครับ) แต่เราก็พยายามเจอกันบ่อย ๆ เท่าที่เวลาเอื้ออำนวย ทว่าพอถึง “ช่วงสอบ” ทีไร เหมือนความสัมพันธ์เรามักจะต้องเจอบททดสอบไปด้วยทุกครั้งเ

คือ เราคุยกับรุ่นน้องคนนึงมาได้สักพักนึงแล้ว แต่ไม่ได้เป็นอะไรกันนะ แต่เราก็ชอบๆน้องเค้า และน้องเค้าก็พอรู้ๆอยู่บ้าง อีกอย่างเราเพศเดียวกัน เลยทำให้ความสัมพันธ์เรามันพัฒนาขึ้นยาก:( แต่ทุกครั้งที่เราคุ

เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคู่รัก ขึ้นกับเหตุปัจจัยหลายอย่างมาประกอบกัน ทั้งจังหวะชีวิต อายุ เงื่อนไขปัจจัยภายนอกต่างๆมากมายฯลฯ อยากทราบความเห็นของทุกท่าน ที่ "ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่"

จากกระทู้ที่แล้วที่บอกว่าอกหัก ได้มีโอกาสกลับไปคุยกับคนเดิมค่ะ เคยเลิกคุยกันไปครั้งนึง หายกันไปแค่ 1-2 วันก็กลับมาคุยใหม่ เขาดูจะปรับตัวได้ดีขึ้น แต่เรากลับรู้สึกว่าอะไร ๆ มันสายไปแล้ว ต่อให้ดีขึ้นแต่

ฟังเพลงเศร้าบ่อย เอามาถามหน่อยดีกว่า . . ระหว่าง "หายไปเฉยๆ" กับ "บอกข้อเสีย" (หรือข้ออ้างอะไรสักอย่าง) . . จบแบบไหนเจ็บกว่ากัน . .

การที่เราป่วยเป็นโรคน่ารังเกียจแล้วโดนแฟนตีตัวออกห่าง ไม่มีแม้แต่กำลังใจให้ เราอยากเลิก อยากตัดใจจากเรื่องนี้ ควรทำอย่างไรคะ ปล.ไม่ใช่โรคที่เกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ค่ะ

สั้นๆง่ายๆตามหัวข้อเลย  เรากับแฟน อยู่ห่างกัน เขาพึ่งกลับไปทำธุระ ตปท. ได้  2-3 เดือนแล้ว   มีคืนหนึ่งเราไปที่คลับกับเพื่อนปกติ เวลาเราปาร์ตี้ก็คือเราไม่ค่อยได้มีผช.กลับห้อง ตอนที่โสด&n

ลืมตาตื่นมาก้ร้องไห้ซะเเล้ว ยังเข้าไปส่องเขาอยู่บ่อยๆลงสตอรี่หาเขายังเสียใจเหมือนเดิมเเต่ไม่เจ็บมากเเล้วคงเป็นเพราะ 2วันที่มูฟออนมาร้องออกมาแทนความเจ็บปวดหมดเเล้ว เราได้เผารูปกันเเละกันลงเจ็บอยู่มากเเ

ได้คำตอบแล้วค่ะ