เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมมั้ย หรือทุกอย่างแค่ เรื่อง บัง เอิญ

เราเองไม่ได้เป็นคนดีอะไร   แต่ใช้ชีวิตแบบไม่ค่อยสุงสิงอะไรกับใครมากมาย
ทำงานหาเช้ากินค่ำปกติ   เน้นไม่เบียดเบียนชีวิตใคร  และใช้ชีวิต ให้ตัวเองมีความสุข พึ่งพาตัวเองเป็นหลัก

มีคนหนึ่ง ที่เราบังเอิญเกี่ยวข้องกับเค้าทางสายเลือด  มักจะนำพาคนไม่ดีเข้ามาบ้าน  มาโขมยของโดยที่ตัวเค้าเองก็ร่วมด้วย
พอจับได้ ทำให้มีเรื่องโกรธเคืองกันตั้งแต่นั้น   เราก็ตัดเค้าออกจากชีวิตไปเลย  ไม่คุย ไม่ให้มีบทบาทอะไรในชีวิต

เค้ามักจะโพสด่าเราในโลกออนไลน์  หรือไม่ก็นินทาเรากับชาวบ้าน  เดินผ่านก็พูดจาแดกดัน  กระทบกระแทก พูดถึงในทางไม่ดี
เรารู้ก็ไม่ได้รู้สึก รู้สาอะไร 555 มองเค้าเป็นอากาศ   เพราะรู้อยู่แล้ว คนเกลียดกันจะพูดถึงกันในทางไม่ดีอยู่แล้ว 
ใครจะเชื่อ   ก็เชื่อไป   เพราะเรามั่นใจ ว่าไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน

อยู่มาวันหนึ่ง  คนๆ นั้น ก็เดินและพูดไม่ได้  ด้วยโรคประจำตัวที่เกิดขึ้นกระทันหัน   ในวัยที่เลยกลางคน
ตอนสุขภาพดีๆ  ลูกเต้าไม่เคยสนใจ  ปล่อยทิ้ง  ให้ไปดิ้นรนชิวิตเอาเองตั้งแต่ไม่บรรลุนิติภาวะ
พอเจ็บไข้  จะเรียกหาลูกมาดูแล   ลูกก็ไปอยู่ไกลบ้าน  ไม่กลับมาดูแล้ว

เราก็นึกสงสาร จากคนปกติ  กลับเดินไม่ได้  พูดไม่ได้  แต่คงไม่ไปข้องเกี่ยว หรือให้ความช่วยเหลืออะไร
แล้วฉุกคิดขึ้นมา   ว่าเป็นเพราะเค้า  คอยพูดแต่เรื่องไม่ดีหรือเปล่า  วันนึงถึงพูดไม่ได้
หรือชีวิต คอยแต่หาเรื่องเบียดเบียน  คนอื่นหรือเปล่า  ทำให้เดินไม่ได้แบบนี้   

ก็คิดไปนะ   แต่โรคก็คือโรค  อาจไม่เกี่ยวกับเวรกรรมก็ได้