การเป็นคนซื่อๆ อยู่ในสังคมที่เป็นคนดี สอนลูกแต่เรื่องดีๆ เป็นเรื่องที่ดีเสมอไปหรือเปล่า

แม่ผมพ่อมีเมียน้อย   จนปล่อยให้ไปอยู่กับเมียน้อยโดยไม่ฟ้องหย่าไปสิบปี   โดยไม่ทำอะไรเลย

ช่วงที่ผมยังเด็กผมก็ถามแม่เวลาแม่ทะเลาะพ่อ  แม่เอาแต่บอกไม่มีอะไรอย่าไปสนใจ  และไม่ให้ข้อมูลอะไรเลย
พูดสอนฝังหัวไปมาว่าพ่อเป็นคนดี   พูดแต่แง่ดีให้ลูกฟังทุกวัน
ไม่มีใครกล้ายุ่งเรื่องแม่ทะเลาะกับพ่อเลยแม้แต่ยาย ตา พี่สาวแม่  เงียบทุกคนและแม่ก็ไม่ได้เล่าปรึกษาด้วย

สุดท้ายมารู้ความจริงตอนโตทำงานแล้ว   พ่อลักขายสินสมรสที่ได้มาตอนอยู่กินด้วยกันทุกอย่าง  ในบัญชีพ่อมี0บาท
ไม่รู้อยู่ได้ยังไงไม่มีทรัพย์สิน   มารู้ตอนเป็นผู้จัดการมรดกที่พ่อเสียชีวิตไปแล้ว

ไม่ได้ทรัพย์สินฝั่งพ่อที่เป็นสินสมรสแม้แต่บาทเดียว

ผมคิดแล้วแค้นใจถ้าแม่บอกผมตั้งแต่เด็กๆ  ผมจะได้ระวังพ่อ   ช่วยคิดแทนแม่  ผมอาจจะตัดสินใจเรียนคณะนิติศาสตร์ก็ได้
หรืออย่างน้อยต้องศึกษากฎหมายเกี่ยวกับผัวเมียไว้บ้าง   

ถ้าผมรู้เร็วกว่านี้และไม่โดนกล่อมสะกดจิตทุกวันว่าให้รักพ่อ     ถ้าผมอาจจะรีบทำอะไรเร็วกว่านี้เพื่อรักษาผลประโยชน์ทรัพย์สินครอบครัวฝ่ายแม่ให้ดีกว่านี้
ดีกว่าได้0บาท

ผมอาจจะเป็นคู่คิดให้แม่ตั้งแต่เด็กๆช่วยหาวิธีอย่าให้แม่เพลี่ยงพล้ำพ่อ   ในด้านทรัพย์สินสมรส
และอาจยุให้แม่ฟ้องพ่อไปเลยหาทนายแต่เนิ่นๆ   ฟ้องชู้เมียน้อย  ฟ้องเป็นข้าราชการแต่มีชู้ (พ่อเป็นข้าราชการ) จ้างนักสืบ และจะทำทุกทาง

แต่ตอนนี้สายไปละ

คำถาม
*******นี่คือข้อเสียของการสอนลูกแต่แง่ดีหรือเปล่า   ปกปิดเรื่องไม่ดีไว้   ลูกเลยไม่มีความคิดจะจัดการบิดา  มารู้ตอนที่จัดการไม่ทันแล้ว