"สวัสดีพี่น้องชาวพันทิปทุกคนด้วยนะครับ"
ผมมีเรื่องราวนึงของผม อยากเล่าให้ทุกคนฟังและอยากให้ช่วยเตือนสติผมหน่อยครับ
คือผมเป็นประธานนักเรียนคนนึงครับ เป็นเกย์ แต่ก็ไม่เคยรักใครและไม่เคยมีแฟน แต่จุดเปลี่ยนของผมก็อยู่ตรงที่ มีรด. ( สารวัตรนักเรียน ) คนนึงที่เป็นเพื่อนๆที่รู้จักกัน แต่ไม่เคยคุยเป็นการส่วนตัว ชอบมาแซวมาชวนคุยเวลาอยู่ต่อหน้า ผมก็เออออไปตามประสาคนรู้จัก แต่วันนึงเขาก็ทักมาหาผม ชอบทักมาชวนคุยประมาณว่า "จีบได้ไหม ทำไมน่ารักจังเลย ไปเดินเล่นกันมั้ย มีคนคุยยัง" ผมก็ตอบไปว่าตลกละ นั่นนู้นนี่เพราะรู้ว่าเขามาหยอกมาแซวด้วยความที่ทำงานให้โรงเรียนและร่วมงานกัน แต่เขาก็บอกว่าจริงจังไม่เล่น ผมก็ปล่อยไปให้เขาจีบ เราคุยกันมาสักพักนึงได้ 1 อาทิตย์ เขาก็ซื้อน้ำให้ผมผมก็ซื้อของให้ วันนึงเขาก็ชวนผมให้พาไปซื้อของให้น้อง ผมก็พาไป ผมก็ไม่กล้าคุยอะไรเพราะหวั่นไหว แต่ตัวเขากลับไม่เหมือนเดิมเหมือนเริ่มออกห่างเรื่อยๆ เริ่มไม่ตอบแชท เริ่มไม่สนใจ วันนี้มันชัดเจนตรงที่ผมลองไม่ทักหาเขาเลย เขาก็ไม่ทักหาผมทั้งๆเขาเป็นคนทักก่อนเสมอ เขาไม่แซวเหมือนเดิม ไม่ยิ้มให้เหมือนเดิม ทั้งๆที่ตัวเรากำลังรู้สึกดี ตอนนี้ผมบอกสถานะไม่ถูก ไม่รู้ต้องทำยังไง พยายามใจเย็น พยายามทำให้ตัวเองดูไม่น่ารำคาญ แต่ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้มันทำให้ผมไม่โฟกัสที่การเรียนเพราะจิตใจผมมันเริ่มว้าวุ่น คิดไปเอง ฟุ้งซ่าน จนไม่รู้ต้องทำยังไง เรียนไม่รู้เรื่องเล่นแต่โทรศัพท์รอเขาทักมา แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เห้อ เหนื่อยจนไม่อยากรู้สึกกับใครอีกแล้ว
( ช่วยเตือนผมหน่อยครับ )
ความรัก กับ อนาคต ของวัยรุ่น ?
ผมมีเรื่องราวนึงของผม อยากเล่าให้ทุกคนฟังและอยากให้ช่วยเตือนสติผมหน่อยครับ
คือผมเป็นประธานนักเรียนคนนึงครับ เป็นเกย์ แต่ก็ไม่เคยรักใครและไม่เคยมีแฟน แต่จุดเปลี่ยนของผมก็อยู่ตรงที่ มีรด. ( สารวัตรนักเรียน ) คนนึงที่เป็นเพื่อนๆที่รู้จักกัน แต่ไม่เคยคุยเป็นการส่วนตัว ชอบมาแซวมาชวนคุยเวลาอยู่ต่อหน้า ผมก็เออออไปตามประสาคนรู้จัก แต่วันนึงเขาก็ทักมาหาผม ชอบทักมาชวนคุยประมาณว่า "จีบได้ไหม ทำไมน่ารักจังเลย ไปเดินเล่นกันมั้ย มีคนคุยยัง" ผมก็ตอบไปว่าตลกละ นั่นนู้นนี่เพราะรู้ว่าเขามาหยอกมาแซวด้วยความที่ทำงานให้โรงเรียนและร่วมงานกัน แต่เขาก็บอกว่าจริงจังไม่เล่น ผมก็ปล่อยไปให้เขาจีบ เราคุยกันมาสักพักนึงได้ 1 อาทิตย์ เขาก็ซื้อน้ำให้ผมผมก็ซื้อของให้ วันนึงเขาก็ชวนผมให้พาไปซื้อของให้น้อง ผมก็พาไป ผมก็ไม่กล้าคุยอะไรเพราะหวั่นไหว แต่ตัวเขากลับไม่เหมือนเดิมเหมือนเริ่มออกห่างเรื่อยๆ เริ่มไม่ตอบแชท เริ่มไม่สนใจ วันนี้มันชัดเจนตรงที่ผมลองไม่ทักหาเขาเลย เขาก็ไม่ทักหาผมทั้งๆเขาเป็นคนทักก่อนเสมอ เขาไม่แซวเหมือนเดิม ไม่ยิ้มให้เหมือนเดิม ทั้งๆที่ตัวเรากำลังรู้สึกดี ตอนนี้ผมบอกสถานะไม่ถูก ไม่รู้ต้องทำยังไง พยายามใจเย็น พยายามทำให้ตัวเองดูไม่น่ารำคาญ แต่ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้มันทำให้ผมไม่โฟกัสที่การเรียนเพราะจิตใจผมมันเริ่มว้าวุ่น คิดไปเอง ฟุ้งซ่าน จนไม่รู้ต้องทำยังไง เรียนไม่รู้เรื่องเล่นแต่โทรศัพท์รอเขาทักมา แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เห้อ เหนื่อยจนไม่อยากรู้สึกกับใครอีกแล้ว
( ช่วยเตือนผมหน่อยครับ )