คำถาม : นิยายกำลังภายในของอาจารย์อ้อเล้งเซ็ง ท่านชอบเรื่องใดบ้าง? (เรียงจากมากที่สุดไปหาน้อย)  
อ้อเล้งเซ็ง
         อ้อเล้งเซ็ง เป็นนามปากกา แปลว่า นักศึกษามังกรหลับ อันเป็นฉายาของขงเบ้ง อ้อเล้งเซ็ง มีชื่อจริงว่า งู้ตังเฮาะ เกิดในปี 2472 เป็นชาวเมืองติ่งเพ้ง มณฑลฮ่อหนำ ทางภาคเหนือของประเทศจีน ในช่วงที่ประเทศจีนเกิดสงครามกลางเมืองขึ้น อ้อเล้งเซ็ง กำลังอยู่ในวัยศึกษา แม้จะยังศึกษาไม่สำเร็จแต่ก็ลาออกมาสมัครเข้ากองทหาร ในปี 2491 ได้ติดตามกองทัพคนหนุ่มมายังไต้หวัน ระหว่างที่ประจำการได้มีหน้าที่รับผิดชอบในการทำสื่อสิ่งพิมพ์ให้กับทางกองทัพ ภายหลังปลดประจำการจึงได้เริ่มเขียนนิยายกำลังภายใน
         ผลงานยุคแรกของ อ้อเล้งเซ็ง ได้แก่ เกียฮ้งเจ่กเกี่ยมจิ้นกังโอ้ว และ ฮวงติ้งเฮียบอึ้ง เนื้อเรื่องและลีลาการเขียนยังเดินทางสายเก่า ตามรอยนักเขียนเก่าอย่าง แต้เจ่งอิง (ผู้แต่ง เรื่อง เอ็งเยี้ยวอ้วง-เจ้ากงเล็บอินทรี) จูบักเจ็ง (ผู้แต่งเรื่อง ฉิกซัวะปี-หลักศิลาเจ็ดสังหาร) เพียงมีแต่สำนวนที่ราบรื่นอย่างยิ่ง ไม่นับว่ามีการบรรยายที่ละเอียดอ่อนสลักเสลาอย่างใด จวบจนกระทั่งในปี 2502 อ้อเล้งเซ็ง จึงประกาศศักดาในวงการยุทธจักรนิยายกำลังภายใน ด้วยเรื่อง ปวยอี่เกี่ยเล้ง (นางแอ่นเหิรมังกรสะท้าน ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยในชื่อ - หงส์ฟ้าประกาศิต โดย สุทธิผล นิติวัฒนา) และ เง็กเทยเม้ง (ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยในชื่อ – กระบี่ล้างแค้น โดย ว ณ.เมืองลุง ) โดยเฉพาะเรื่อง ปวยอี่เกี่ยเล้ง นั้นได้รับความนิยมในหมู่ผู้อ่านชาวจีนแทบทัดเทียมกับเรื่อง มังกรหยก ของ กิมย้ง ในช่วงนั้น อ้อเล้งเซ็ง ได้รับผลสะท้อนจาก กิมย้ง งานเขียนของเขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรใหม่ ทั้งบรรยายเหตุการณ์ด้วยความละเมียดละไม จนแทบสามารถหลับตานึกภาพได้ ทั้งสร้างสรรค์ตัวละครเปี่ยมไปด้วยสีสัน ทั้งยังเขียนถึงความนึกคิดจิตใจ ส่งผลให้ชื่อเสียงของ อ้อเล้งเซ็ง โด่งดังเป็นที่รู้จักกันทั่วไต้หวันในฐานะ นักเขียนไต้หวันคนแรกที่พอจะเทียบเคียงกับ กิมย้ง และ เนี่ยอู่เช็ง แห่งฮ่องกงได้ ทั้งยังส่งผลให้เป็นนักเขียนอันดับหนึ่งแห่งไต้หวัน ในเวลานั้นอีกด้วย
         ผลงานของ อ้อเล้งเซ็ง มักนำลงในหนังสือพิมพ์รายวันก่อน จากนั้นค่อยจัดพิมพ์รวมเล่ม เขาถนัดจัดเจนในการเขียนเรื่องยาว และเป็นนักเขียนที่มีผลกระทบต่อวงการนิยายกำลังภายในอย่างใหญ่หลวง โครงเรื่องของเขามักถูกนักเขียนอื่น ‘หยิบยืม’ ไปใช้อยู่เสมอ แต่สิ่งที่ผู้อื่นไม่สามารถ ‘หยิบยืม’ ไปใช้ได้ คือ สำนวน ของเขา
         งานเขียนของ อ้อเล้งเซ็ง มีสำนวนที่สละสลวย เรียบรื่นดังกระแสน้ำ ชวนให้ติดตาม ในระหว่างถ้อยคำโต้ตอบ มักแฝงไปด้วยสุภาษิตคำพังเพยแต่โบราณเข้าไป ช่วยขับเน้นให้ผลงานของเขามีคุณค่าน่าอ่านยิ่งขึ้น นอกจากนั้นสำนวนของ อ้อเล้งเซ็ง ยังเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกกินใจ โดยเฉพาะในการบรรยายความรักระหว่างชายหญิงทำได้อย่างซาบซึ้งตรึงใจ ซึ่งอาจพ้องกันกับชีวิตในวัยฉกรรจ์ของเขา ที่เป็นนักรักอันช่ำชอง เคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับนักร้องสาวพราวเสน่ห์หลายคน เพียงแต่เมื่อ แต่งงานมีเหย้าเรือนแล้วจึง ตัดขาดจากเรื่องราวเหล่านี้ไป
         อ้อเล้งเซ็ง มีใบหน้าอิ่มเอิบ รูปร่างอ้วนใหญ่ หนัก 69 กิโลกรัม สูง 168 ซม.แต่งงานในปี 2506 กับ แม่พิมพ์ของชาติ นาม เeี้ยเงียมุ้ย มีบุตรธิดารวม 3 คน คนแรกเป็นบุตร สองคนที่เหลือเป็นธิดา นอกจากงานเขียนนิยายกำลังภายในแล้ว อ้อเล้งเซ็ง ยังเคยเป็นผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ ผู้เขียนบทภาพยนตร์ นอกจากนั้นยังมีกิจการทำการประมง ตั้งฟาร์มเพาะเห็ดฟาง ทำธุรกิจนำเข้าส่งออก แต่ยังคงไม่ร่ำรวยมหาศาลสักครา
         อย่างไรก็ตาม จากผลงานที่ผ่านมาทำให้ อ้อเล้งเซ็ง ได้รับการยกย่องให้เป็น 1 ใน 3 ยอดนักเขียนนิยายกำลังภายในของไต้หวัน อ้อเล้งเซ็ง เสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 มีนาคม 2540 รวมอายุได้ 68 ปี
รายชื่อผลงานนิยายกำลังภายในของ อ้อเล้งเซ็ง ที่ได้รับการถอดความเป็นภาษาไทย
 
-          ปวยอี่เกี่ยเล้ง  ( หงส์ฟ้าประกาศิต )
-          เง็กเทยเม้ง  ( กระบี่ล้างแค้น )
-          เทียนเฮีงเปียว  ( ห้ามังกร )
-          ซู่ชิ่วเกียบ  ( มือมัจจุราช )
-          กังเซาะเฮียงซึง  ( ลายแทงสีเลือด )
-          เทียนเกี่ยมเจาะตอ  ( นักสู้ผู้เกรียงไกร )
-          กิมเกี่ยมเตียวเล้ง  ( กระบี่ป้องปฐพี )
-          เพียวฮวยเหล็ง  ( ประกาศิตบุปผา )
-          เทียนเฮาะโพ่ว  ( เทพพิชิตศึก )
-          จี้เกี้ยมอุ้ยโม้ว  ( อสูรมหากาฬ )
-          ฉิกเจาะม้อเกี่ยม  ( พระยมผยอง )
-          ชุ่ยซิ่วเง็กฮ้วง ( ธำมรงค์มรกต )
-          ซังหงส์กี้  ( นักบู้เลือดเหล็ก )
-          เปียวกี้  ( ธวัชมังกรสยองขวัญ )
-          ซิ้งงั่งอิ้วเล้ง  ( นักล่ากรรไกรทอง )
-          ปวยเหล็ง  ( พยัคฆ์นักสู้ )
-          ซิ้งจิวเฮ้าเฮียบตึง  ( เทพบุตรการกระบี่ทอง )
-          โป๊ยฮวงปวยเล้งกี่  ( สะท้านแปดทิศ )
-          กิมปิกเตี้ยมเล้งกี่  ( ผู้ชนะไตรภพ )
-          ฮวยหงส์  ( ยอดนักบู้ทะยานฟ้า )
-          ชุนชิวปิก  ( กระบี่เกรียงไกร )
-          อิงซอกังโอ้ว  ( มหาภัยบู้ลิ้ม )
-          เอี้ยวฮวยฮ่วงเอ็งตึ่ง  ( พยัคฆ์เผด็จศึก )
-          เฮ็กแป๊ะเกี่ยม  ( นางพญามหาภัย )
-          เกี่ยมบ้ออุ้ง  ( กระบี่ประหารมาร )
-          เทียนเล้งกะ  ( นางฟ้าประกาศิต )
-          ปวยตอตุ้ยง้วย  ( กระบี่จักรพรรดิ )
-          งึ่นง้วยปวยซึง  ( นักฆ่ามหาประลัย )
-          กิมเทยเหล็ง  ( นางพญาสายรุ้ง )
-          เกี่ยมขี่ตั่งเถียกเก้าเต้งเทียน  ( ฟันฝ่าเก้าชั้นฟ้า )
-          ขลุ่ยครองฟ้า
-          คัมภีร์เทพฤทธิ์
-          โคมทองคะนองฤทธิ์
-          นางสิงห์มือปราบ
-          นางสิงห์กู้วิกฤต
-          หยกมหาภัย