ทุกคนที่เคยคิดฆ่าตัวตาย สุดท้ายแล้วตัดสินใจเลิกทำกันยังไงหรอคะ

สวัสดีค่ะ ขอใช้นามแฝงว่า ไอนะคะ ตอนนี้เราอายุ20ต้นๆ เรามีปัญหากับทางครอบครัวมากมายเลยค่ะ บ้านเรามีกัน4คน แต่ตอนนี้เหมือนเราได้อยู่คนเดียวเลยค่ะ ช่วงแรกๆทุกอย่างก็ดีไปหมดเลยค่ะ จนกระทั่งมีคนละทิ้งหน้าที่ออกจากบ้านไป เราจึงต้องตกเป็นสนามอารมณ์ของบ้านหลังนี้มาตลอดค่ะ เราเหมือนนกตัวนึง ที่อยากโผยบินออกไปสู่ท้องฟ้ากว้างใหญ่ อยากพบเจอผู้คนให้มากกว่านี้ แต่ว่าสุดท้ายแล้ว เราก็ไม่สามารถทำลายโซ่ที่ล่ามเราไว้ได้เลยค่ะ ตัวเราในตอนนี้เคยพยายามฆ่าตัวตายมาแล้ว7ครั้ง ครั้งล่าสุดคือครั้งที่8ที่เรากรีดแขนตัวเองจนแผลลึกกว่าที่ผ่านมา ในครั้งแรกๆนั้น เราแค่พยายามวิ่งตัดหน้ารถเพื่อที่จะหวังให้รถชนเราตายค่ะ แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะแค่บาดเจ็บเท่านั้น เราเคยลองมาเือบทุกอย่างแล้วค่ะ กินน้ำยาล้างห้องน้ำ กินพาราเกินกำหนด กินจนอ้วกออกมาเยอะมาก แสบคอไปหมด และเคยเอามีดแทงตัวเอง กรีดแขน กรีดคอ กรีดขา กรีดทุกที่ ที่เราคิดว่าทำแล้วต้องตายแน่ๆ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตเราดิ่งและแย่มากๆ มันเลยตามมาด้วยโรคซึมเศร้า และอาการแพนิค ณ ตอนนี้เรารักษาโรคซึมเศร้านี้มาได้5ปีแล้วค่ะ เราโตมาในสังคมที่มักจะถูกบลูลี่ตลอด ในช่วงมอต้น ก็คบเพื่อนดีนะคะ แต่หลังๆเพื่อนๆเริ่มออกลายกัน ไปแกล้งคนอื่น และเราที่ไปห้ามเลยโดนลูกหลงไปด้วย จากนั้นมาเราก็โดนแกล้งหนักขึ้นเรื่อยๆหนักสุดก็เกือบตกจากระเบียงชั้น4ของโรงเรียน จากนั้นมาพอมอปลาย เราคิดว่าเราอยากเริ่มชีวิใหม่ ที่มันดีกว่าดี แต่สุดท้ายเราก็ต้องเจอกับสังคมเดิมๆที่คอยกลั่นแกล้งกันตลอดเวลา ตอนนั้นเราเลยตามน้ำไปเพราะไม่อยากโดนลูกหลงอีก แต่สุดท้ายเรากลับโดนคนที่ไว้ใจมากที่สุดหลอก จากนั้นมาเราเลยเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมากๆ หลายคนที่ปลอบเราก็มักจะพูดเสมอว่า ครอบครัวเป็นเซฟโซนที่ดีเสมอ แต่สำหรับเรามันไม่ใชเลยสักนิด มันเปรียบเหมือนคุกอันนึงมากกว่า และตัวเราก็โดนล่ามโซ่เอาไว้ และถูกจับตามองตลอดเวลา ถึงขนาดที่ตั้งกล้องในห้องเราและหน้าบ้าน เราเคยหนีออกจากบ้านแต่ก็ไม่ได้ผล ทางบ้านตามตัวเราจนเจอ ณ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ตอนนี้เราไม่กลัวที่จะต้องตายด้วยซ้ำ เราแค่ ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว เพื่อนๆคนไหนที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้แชร์กันได้นะคะ ขอบคุณที่ให้พื้นที่ระบายค่ะ