คนสอนธรรมมะเก่ง กับ คนสอนธรรมมะมั่ว ต่างกันอย่างไรครับ

คนคนหนึ่ง เห็นคนหนึ่งสอนธรรมมะเก่ง
แค่คนอีกคนหนึ่ง เห็นคนสอนธรรมมะดังกล่าว สอนมั่ว
ให้คนสอนธรรมมะเป็น เอ 
ให้คนเห็นคนสอนธรรมมะ เอ ที่ว่าเก่งเป็น บี
ให้คนเก็นคนสอนธรรมมะ เอ ที่ว่ามั่วเป็น ซ๊
----
ผม เป็น ซีนะครับ

ถ้าสอนเก่ง ก็ต้องรู้ภาษาบาลีอักษรไทย แปลได้ตรงตามพยัญชนะ ถูกอรรถะตามที่พระอรรถกถาจารย์แปลไว้ให้ ฟังการสอนแล้วฟังได้ยาวๆสบายใจและอยากฟังด้วยความกระตือรือล้น ฟังแล้วอย่างเดียวไม่พอต้องจดบันทึกด้วยทุกคำพุด และคนฟังเยอะในสำนักมหาวิทยาลัยสงฆ์และมีคุณวุฒิสูงชัดเจนแจ่มใสไม่งุบงิบงุบงิบที่มาไม่ชัดเจน ไม่โดนใครเขาไล่ออกมา ไม่มีชื่อเสียงเรื่องชู้สาวผิดศีลข้อ 3 ไม่มีชื่อเสียงเรื่องเงินทองเสียหาย มีแต่ความเมตตากรุณา
--บรรลุธรรมแล้วก็ไม่มีอะไรทำก็ได้แต่ช่วยสอนธรรมมะให้แก่ผู้สมควรได้ฟัง ไปวันๆ

ถ้าสอนมั่ว คือ ไม่เอาพระสารีบุตร ไม่เอาคำสาวก(สาวก ของ ซีคือ พระอรหันต์ที่เป็นปฏิสัมภิทามรรค) แปลบาลีเอง พยัญชนะก็ไม่รู้จะถูกต้องหรือเปล่า แปลออกมาเป็นอรรถะ ก็เป็นประเภทคิดเองแล้วเอาออกมา ทำอะไรออกมาก็มาค้าขายเอาเงิน เงินได้มาก็เอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ อะไรที่ตนทำก็เพราะไม่ชอบ อะไรที่ชอบก็จะทำ สิ่งที่ทำถูก สิ่งที่ไม่ทำผิด ความเห็นนอกจากนี้ผิด เป็นต้น นอกจากนี้เวลาสวดมนต์ ระลึกถึงพระคุณ จะสวดระลึกถึงพระคุณพระสงฆ์ด้วยหรือเปล่าหนา อันนี้ผมไม่รู้นะครับ เปิดพระธรรมให้ศพฟังงี้แล้วพยากรณ์ว่าวิญญานไปเกิดเป็นอนาคามีบนสุธาวาส เพื่อนผมก็มีคนนึงบอกว่าผมอยากบรรลุโสดาบันเร็วๆไหมให้ฟังพระสูตรนี้ซิ คือผมฟังคำเพื่อนผมครับแล้วคิดว่าสำนักมั่วสำนักไหนหนาสอนเพื่อนผมมาได้จนเป็นแบบนี้
---
ที่เวียงจันทน์ มีอนุสาวรีย์ ริมน้ำโขงชี้นิ้วมายังประเทศไทย
ที่พม่า มีอนุสาวรีย์ ชี้ดาบหรือยืนพาดอกอะไรนี่แหละหันหน้ามาทางประเทศไทย
กระผมซี ก็เห็นเป็นคนละแบบ และคนอื่นในประเทศนั้นๆก็เห็นคนละแบบ 
เป็นธรรมดาของระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขนะครับ
อ้อเหตุที่แท็กว่าเป็นพระไตรปิฎก คืออยู่ห้องเดียวแหละดีแล้วแม้เกี่ยวข้องนิดเดียวก็ถือว่าเป็นห้องนี้แหละ
---
ด่าได้เต็มที่ไม่โกรธ ไม่ฟ้องศาลแจ้งตำรวจจับ นะครับ
ขันธ์ 5 คือ ทุกข์ล้วนๆนะครับ