เมนูยามดึกอีกเมนู ที่จำได้ไม่ลืม
ด้วยความที่อากงเป็นที่นับถือของชาวบ้าน ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้น ในตอนเด็กฉันรู้แค่ว่าอากงดุมาก อาจเป็นเพราะอากงไม่ค่อยพูด แต่ถ้าพูดจะเสียงดัง ไม่เล่นหัวกับเด็ก ๆ  ชอบไล่เด็ก ๆ ไม่ให้มาส่งเสียงเจี๊ยวจ้าวรอบ ๆ ตัว
แต่พอโตขึ้นมานึก ๆ ดู อากงก็ไม่ได้ดุนี่นา แค่พวกเรากลัวกันไปเอง

เวลามีงาน อากงมักจะถูกเชิญไปเป็นเกียรติ(เขาเรียกกันแบบนั้น) ซึ่งที่มีบ่อย ๆ คืองานแต่งงานเลี้ยงโต๊ะจีน ยามค่ำคืน วันที่อากงไปงาน อามาก็จะอยู่รอที่ชั้นล่างเพื่อเปิดประตู บ้านฉันเป็นตึกแถวสามชั้น อากงนอนชั้นล่าง อาม่านอนชั้นสอง พ่อกับแม่นอนชั้นสาม ส่วนเด็ก ๆ ตอนชั้นไหนก็ได้ตามใจปรารถนา

ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมอากงไม่เอากุญแจบ้านไปแล้วไขเข้ามาเอง หรืออาม่าอาจกังวลเรื่องความปลอดภัยเพราะว่าไม่มีใครอยู่ชั้นล่าง แต่เอาเถอะ อาจเป็นความเคยชินของทั้งคู่

โอกาสแบบนี้ทำให้เด็กอย่างฉันได้นอนดึกกว่าปกติและได้กินอาหารอร่อยของอาม่าเพิ่มอีกมื้อ
“ไวไวต้มใส่น้ำตาลและผักชี”
อาม่าชอบทำเสมอหากต้องมานั่งรอเปิดประตู

ใช้ไวไวซองสีแดง สมัยก่อนจะมีรสนี้รสเดียวเท่านั้น ต้มในน้ำที่ใส่น้ำตาลไว้แล้ว

อาม่าบอกว่าต้มแบบนี้เส้นจะเด้ง ๆ ไม่เละ จากนั้นใส่เครื่องปรุงและน้ำมันเจียวหอมที่มีมาในซอง พอเดือด ใส่ผักชีหั่นฝอยลงไป อาม่าใส่เยอะมาก น่าจะปริมาณพอๆกับเส้นบะหมี่   ถึงแม้ว่าจะเป็นผักกลิ่นแรง แต่ฉันกลับรู้สึกว่ายิ่งใส่เยอะยิ่งอร่อย  

พอผักชีนิ่มก็ปิดเตา บีบมะนาวลงไปตามชอบ ต้องปิดไฟก่อนไม่อย่างนั้นน้ำมะนาวจะขม อาม่าบอกแบบนั้น

แค่นี้ก็ได้ของว่างแสนอร่อย นั่งกินไปพลางดูทีวีรอเปิดประตูให้อากง ซึ่งส่วนใหญ่ฉันไม่รู้หรอกว่าอากงกลับมาเมื่อไหร่ เพราะหลับไปก่อนทุกที…