คือมันงี้แกรู้สึกอินเลิฟกับเขาคนนั้นสุดๆ ง่ายๆคือตกหลุม เขาคนนั้นจะเอื้อมถึงไหมก็ไม่รู้
เเต่เขาคือฝรั่ง เค้าอยู่นอเวค่ะ เขาคนนั้นคือเพื่อนของพี่ชาย เขาเคยขอ snap (คือแอปที่ฝรั่งวัยรุ่นเขาเล่นกันค่ะ ฮิตสุด เพื่อไม่รู้) เราจากพี่ชายประมาณปีที่แล้ว เขาก็ส่งรูปหาเรา เราก็ส่งรูปถัดๆกันไปเรื่อยๆ คือเริ่มชอบละที่นี้ เอาไง... ไอ้สัส 
ตอนนั้นคืออยู่เฉยๆเขาก็หายไปเป็นปี ไม่ส่งรูปหากันแล้ว มันก็เลยเริ่มตัดใจนิดนึง หลังๆมาก็ไม่คิดถึงแล้วลืมไปเลย ก็ผ่านมาหนึ่งปี เค้าก็ได้ขึ้น ป.8 หรือ 8A ได้อยู่ ร.ร เดียวกัน (นอเว เริ่มจากชั้น 1-10 นะคะ จากนั้นต่อ โรงเรียนมัธยมปลายได้เลย จากนั้นก็ต่อ วิลัยมั้ง) แต่เขาโตแล้วนะคะ โรงเรียนวันแรกเอาไงดีที่นี้เจอหน้าเขาอุสาลืมไปล่ะ และะก็หล่อมาก เขาก็มอง เราก็มอง เขาขึ้น ป.10 แล้ว แล้วเขาก็ตอบแชทหนุสักที ไปๆหายๆ หลังๆมาเริ่มชอบกว่าเดิม เพ้อนั้นเพ้อนี้ คิดถึงแต่เขา เราก็ไป โรงหาหารทุกวันเพราะอยากเห็น อยากให้เขามอง แต่ผิดอย่างนึง เขาไม่ชัดเจนเขาคุยกับผู้หญิงเขาเดินกับผู้หญิงสุ่งสิงกับผู้หญิง รู้สึกหึงทั้งๆที่ไม่ได้เป็นไรกันเลย อยากรู้ว่าชอบเราไหม ไปๆหายๆ ไม่ชอบก็ไม่ต้องให้ความหวังก็ได้ คือยังไงๆ มันก็เพ้ออยู่ดี คิดแต่ว่าเขาเป็นเนื้อคู่เราไหม แต่ปีหน้าก็ไม่ได้เห็นเขาแล้ว เสียใจ น่าจะเหงา หนุไม่ชอบใครเลย นอกจากจะชอบจริงๆ  ก็ชอบได้เเปปเดียว แต่ถ้าได้คุยกับเขาต่อหน้าก้ไม่กล้านะ อิอิอิอิอิอิอิ