ทำยังไงถึงจะจัดการความรู้สึกตัวเองได้ครับ?

คือเรื่องมันเกิดจาก ผมชอบเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งเเต่ มัธยมเเล้วครับ เเละความรู้สึกเเบบนี้ก็อยู่กับผมมาตลอดจนกระทั้งเรียนจบเเละมีโอกาสได้ทำงานครับ  ซึ่งเพื่อนผมรับรู้นะครับว่าผมชอบ เพราะผมบอกเขามาตลอดว่าความรู้สึกผมไม่เคยเปลี่ยน ตั้งเเต่มัธยม มหาลัย จนกระทั้งเราทำงานด้วยกัน  เเต่เเบบเราก็ไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์อะไรกันครับ เพราะเพื่อนกับผมมองเเล้วว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันโอเครที่สุดเเล้ว

    ผมกับเพื่อนอยู่ด้วยกันตั้งเเต่ มัยมปลายจนเรียนจบเลยครับ ไม่ว่าตอนเพื่อนผมมีเเฟนคนเเรกหรืออกหัก ผมก็คอยให้กำลังใจ (เเต่ในใจผมเเอบยิ้มๆนะครับไม่ว่ากัน)  เเล้วคราวนี้ ถึงวันที่เพื่อนที่เขามีโอกาสได้เเต่งงานครับ  ผมเคยคิดกับตัวเองว่าวันหนึ่งถ้าเพื่อนเราเเต่งงานไปเราน่าจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวเเละร่วมยินดีกับเพื่อนได้ เเต่พอถึงช่วงเวลานี้จริงๆ ผมทั้งรุ้สึกดีใจเเละเเย่ไปพร้อมๆกันครับ เวลาเพื่อนโทรมาชวนไปทานข้าวหรือตีเเบต ผมอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้เลยครับ 

  ผมรุ้เรื่องนี้เป็นเรื่องปัญหาในใจของผมที่ผมต้องจัดการเอาเอง ซึ่งผมคิดว่า ผมไม่คาดหวังอะไรจากเพื่อน เเต่พอถึงช่วงเวลานี้จริงๆ มันอดที่จะรู้สึกเเย่ไม่ได้เลยครับ ขอคำเเนะนำทีนะครับ