เรื่องมีอยู่ว่า มีช่วงเวลานึงเราเคยทำงานกลุ่มกับ ก ตอนแรกก็คุยกับปกติ หลังๆทำงานกลุ่มด้วยกันเรื่อยๆละเขาเริ่มทักแชทมาหาเรา แบบเราพอรู้ได้ว่าเขาไม่น่าจะมาคุยแบบเป็นเพื่อนแน่นอน เราก็คิดว่าไม่ผิดอะไรเราก็คุยกันไปหลังจากนั้นประมาณ 3-4 เลยที่คุยกัน แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน มีแกล้งกันบ้างก็สนุกกันทั้งคู่ และมาวันหนึ่งเราเห็นเขาไปตั้งสถานะกับ ข เพื่อนในห้องอีกคนหนึ่งในไอจี แล้วตอนนั้นเราคือเหว๋อไปเลย เพราะเขาก็ยังคุยกับเราอยู่ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้อะไรเราก็แค่เลิกยุ่งกับเขา แต่ต้องบอกว่าตอนที่คุยกันก็มีเผลอใจบ้าง แต่เพราะเขาไม่ได้อยู่ในไทป์ที่เราชอบเลยไม่ได้แสดงออกขนาดนั้น จากนั้นก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ เราก็ไม่พยายามใกล้กับ ก เพราะเราก็รู้จุดยืนของเรา เราก็ตีตัวออกห่าง แต่ช่วงแรกๆ ก ก็ยังเข้าใกล้เราอยู่แบบเหมือนตอนที่เราคุยกันทั้งๆที่เขาก็มีแฟนแล้ว แล้วมีหลายครั้งมากที่แฟนเขาดูเหมือนจะหึงแต่เราบอกไว้ก่อนเลยว่าแต่ละครั้งที่เขามาเล่นกับเราเราไม่เคยเล่นด้วยเลยเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขามีแฟน เราคิดกับเขาแค่เพื่อนจริงๆ จนวันนึงโรงเรียนมีจัดคอนเสิร์ตเราก็ไปดู แล้วตอนนั้นกลุ่มเราไปยืนข้างหน้ากลุ่มเขาพอดี แล้วเหมือนเพื่อนของแฟนเขาไปเห็นก็เลยไปบอก ข สิ่งที่เราคิดตอนไปยืนคือเราคิดว่าคงเป็นเพื่อนกันไม่เป็นไรหรอกแล้วตรงนั้นก็ไม่ได้มีแค่เขากับเราก็ยังมีเพื่อนอีกตั้ง 7-8 คนแล้วเราไม่ได้ไปยืนข้างๆเขาด้วยเราคิดแค่นี้ แต่ด้วยที่แฟนของเขามีเพื่อนคนข้างเยอะแบบ 10-15 คนเลยเป็นกลุ่มใหญ่ แล้วพอคอนเสิร์ตจบกลุ่มเราชวนกันไปคาเฟ่ เขาก็เสนอตัวมาบอกอยากไปด้วย เพื่อนก็ตกลงกัน แล้วแฟนเขาก็ไปร้านเดียวกัน แต่ติดที่เขากับเพื่อนแฟนเขาไม่ได้สนิทกันเลยนั่งคนละโต๊ะ แล้วเขาก็มานั่งโต๊ะกับเพื่อนตัวเองซึ่งก็เป็นโต๊ะเดียวกับเรา แล้วเรานั่งห่างกันพอสมควร ไม่ได้นั่งชิดกันซักนิด ทีนี้แฟนเขาเดินออกไป แล้วก็มีเพื่อนของแฟนเขาตามไปด้วย ทีนี้เพื่อนของแฟนเขาเข้ามาแล้วก็มาคุยกับ ก แล้วบอกว่า ข ร้องไห้ แล้วก็มีเพื่อนต่างห้องของ ข ออกไปปลอบด้วย แล้วเราไม่ไม่รู้ว่า ข เล่าอะไรให้เพื่อนฟังบ้าง เพราะเขาอยู่นอกร้าน แต่พอเพื่อนต่างห้องของ ข เดินเข้ามาแล้วเขามองแรงใส่เรามาก ประมาณว่าเราอยู่กลุ่มเดียวกันกับ ก เรานั่งโต๊ะเดียวกันกับเขา แล้วเพื่อน ข ทุกคนที่ออกไปปลอบเขาก็มองเราทุกคนเลย แล้วก็เหมือนคุยกันถึงเรา ตอนนั้นเราอึดอัดมาก พอออกจากร้านมาเรามานั่งคุยกับเพื่อนสนิท เราร้องไห้ออกมา ตอนนั้นเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราไปทำให้เขาตั้งแต่ตอนไหนแล้วทำไมทุกคนต้องมองเราด้วยสายตาแบบนั้น เราไม่ได้เดิน นั่ง ยืน หรือทำอะไรใกล้ๆเขาด้วยซ้ำ แล้วที่ ข ร้องไห้เราก็คิดว่าเพราะเราเพราะทุกอย่างมันบ่งบอกอยู่แล้วทั้งสายตาของเพื่อนเขาหรือ ก ที่บอกว่าแฟนของเขาไม่ชอบให้นั่งอยู่ในวงนี้แล้วขอตัวกลับบ้านก่อน หลังจากนั้นเราก็คิดไม่หยุด เพราะทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ล้วนแต่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เราเครียดอยู่นานพอสมควร จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมา 7-8 เดือนแล้วเราก็ยังคิดอยู่ว่าเราผิดไหม แล้วมานั่งย้อนความคิดอะ คือ ก น่าจะคุยซ้อนรึป่าว เพราะตอนที่เขาคุยกับเราเขาก็คุยปกติแต่ดันไปเปิดตัวกับอีกคน แล้วเราเพิ่งรู้ที่หลังว่า ก ชอบ ข ตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ด้วยซ้ำ แล้วเขาก็มาคุยกับเราแบบเกินเพื่อน