เลขที่ 00
ประโยคธรรมศึกษาชั้นตรี
วิชา เรียงความแก้กระทู้ธรรม
สอบในสนามหลวง
วันที่ 25 เดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2551
สุโข ปุญญสส อุจจโย
การสั่งสมขึ้นซึ่งบุญ นำสุขมาให้
บัดนี้ จักได้อธิบายขยายเนื้อความแห่งกระทู้ธรรมสุภาษิตที่ได้ลิขิตไว้ ณ เบื้องต้น พอเป็นแนวทางแห่งการศึกษา และนำไปปฏิบัติสืบต่อไป
ดำเนินความว่า การสั่งสมนี้ คือ การสั่งสมบุญ การหมั่นประพฤติปฏิบัติตนให้ดีงามตามหลักการของพระพุทธศาสนา รู้จักสั่งสมบุญด้วยการแบ่งปันของเหลือกินเหลือใช้ การให้ช่วยลดความเห็นแก่ตัว ทำให้เรามองเห็นคุณค่าของคนอื่นและมีความสุขในการอยู่ร่วมกันกับสังคม สอง คือรู้จักสะสมบุญด้วยการรักษาศีล มีระเบียบวินัย ปฏิบัติตามกฎของคนหมู่มาก สร้างบุคลิกที่ดีและพร้อมที่พัฒนาตนเองยิ่งๆขึ้นไป สุดท้าย ต้องรู้จักสั่งสมบุญด้วยการภาวนาฝึกอบรมจิตใจให้สูงขึ้นไป ให้เกิดความบริสุทธิ์ผ่องใสจากภายในและพัฒนาตนให้ให้เป็นผู้เจริญนำความไพบูลย์ สมบูรณ์ สุขเกษมมาสู่ตนและสังคม เพราะว่า บุญเป็นชื่อของความสุข คือเมื่อบุคคลทำบุญไว้มากแล้ว จิตใจย่อมเต็มไปด้วยบุญ เมื่อได้นึกถึงย่อมเกิดความอิ่มใจ ย่อมดีใจ ย่อมสุขใจ เช่นนี้เมื่อบุคคลจะกระทำการใดก็จะกระทำแต่สิ่งที่ดี เมื่อพูดย่อมพูดแต่สิ่งที่ดีและ
พิมพ์ที่:ร.พ.สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ
<!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_241120_104346_226.sdocx-->
เรียงความกระทู้ธรรม นักธรรมชั้นตรี ฉบับพิมพ์
ประโยคธรรมศึกษาชั้นตรี
วิชา เรียงความแก้กระทู้ธรรม
สอบในสนามหลวง
วันที่ 25 เดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2551
สุโข ปุญญสส อุจจโย
การสั่งสมขึ้นซึ่งบุญ นำสุขมาให้
บัดนี้ จักได้อธิบายขยายเนื้อความแห่งกระทู้ธรรมสุภาษิตที่ได้ลิขิตไว้ ณ เบื้องต้น พอเป็นแนวทางแห่งการศึกษา และนำไปปฏิบัติสืบต่อไป
ดำเนินความว่า การสั่งสมนี้ คือ การสั่งสมบุญ การหมั่นประพฤติปฏิบัติตนให้ดีงามตามหลักการของพระพุทธศาสนา รู้จักสั่งสมบุญด้วยการแบ่งปันของเหลือกินเหลือใช้ การให้ช่วยลดความเห็นแก่ตัว ทำให้เรามองเห็นคุณค่าของคนอื่นและมีความสุขในการอยู่ร่วมกันกับสังคม สอง คือรู้จักสะสมบุญด้วยการรักษาศีล มีระเบียบวินัย ปฏิบัติตามกฎของคนหมู่มาก สร้างบุคลิกที่ดีและพร้อมที่พัฒนาตนเองยิ่งๆขึ้นไป สุดท้าย ต้องรู้จักสั่งสมบุญด้วยการภาวนาฝึกอบรมจิตใจให้สูงขึ้นไป ให้เกิดความบริสุทธิ์ผ่องใสจากภายในและพัฒนาตนให้ให้เป็นผู้เจริญนำความไพบูลย์ สมบูรณ์ สุขเกษมมาสู่ตนและสังคม เพราะว่า บุญเป็นชื่อของความสุข คือเมื่อบุคคลทำบุญไว้มากแล้ว จิตใจย่อมเต็มไปด้วยบุญ เมื่อได้นึกถึงย่อมเกิดความอิ่มใจ ย่อมดีใจ ย่อมสุขใจ เช่นนี้เมื่อบุคคลจะกระทำการใดก็จะกระทำแต่สิ่งที่ดี เมื่อพูดย่อมพูดแต่สิ่งที่ดีและ
พิมพ์ที่:ร.พ.สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ
<!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_241120_104346_226.sdocx-->