ผมควรจัดการกับชีวิตยังไงดี

สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ทุกอย่างดูช้าลงหน่อยครับ เพราะภรรยากับลูกๆ ออกไปข้างนอกกัน พอได้อยู่บ้านคนเดียวก็เลยมีเวลานั่งคิดถึงหลายๆอย่างครับ ตอนที่ยังไม่มีลูก ตอนเสาร์-อาทิตย์ก็จะออกไปข้างนอกบ้

เราเป็นคนให้ใจกับเพื่อนทุกคนเสมอ อยู่เคียงข้าง ช่วยเหลือทุกอย่าง แต่ทุกวันนี้แทบไม่เหลือเพื่อนเลย เพื่อนหล่นหายไปเยอะมากๆ บางทีก็คิดถึงเพื่อนเก่าๆที่สมัยเรียน ตอนนั้นมีบางอย่างไม่เข้าใจกันบ้าง เลยห่าง

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเรียนจบ1เทอมแล้ว เรียนวิศวะอิเล็กและระบบคอมพิวเตอร์ของ ม.ศิลปากร ประเมินจากเกรดแล้ว คิดว่าได้ดีเลย แต่พอช่วงนี้น้องๆ Dek69 ก็กำลังจะสมัคร Tcas เพื่อเข้าเรียนต่อในมหาลัยกัน ก็เลยย้อน

generalized anxiety disorder คือโรคที่เราเป็น มันช่างทรมานที่กังวลไปซะทุกเรื่องในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บางทีก็แค่อยากหลับๆไปซะ หนีจากความกังวลนี้ คิดถึงมันทีไรก็หายใจไม่สะดวก เหมือนจะhyperventilati

บางทีเราพยายามปล่อยวางแล้วแต่ความคิดแบบนี้มันก็ยังกลับเข้ามาจนบางทีมันทำให้เรารู้สึกแย่ บางทีเก็บไปคิดแล้วเครียดมากจนทนไม่ไหวเลยค่ะ เวลาทำอะไรพลาดเราก็จะจมอยู่กับความผิดพลาดนั้นซ้ำ ๆ กว่าจะเดินต่อไปได

ผมมีความสัมพันธ์ที่พันกันไปหมดแล้วจบไม่ลง ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่านอกใจมั้ย แล้วผมจะออกจากความสัมพันธ์นี้ได้ยังไง A เป็นภรรยา คบกันมา 12 ปีตั้งแต่เรียนมหาลัย แต่งงานกันเมื่อปีที่แล้ว B เป็นเพื่อนร่วมงาน

รู้สึกคิดถึงขึ้นมาเพราะฝันถึงเขาเป็นระยะๆบวกกับบางช่วงเราชอบไปดูเฟสเขา อาจจะมีบางทีเผลอไปกดไลค์บ้าง แต่ไม่ได้คุยกันเลย ไม่ได้คุยกันมา 9 ปีแล้ว อยากทักไปหาแต่ไม่กล้า ไม่รู้จะเริ่มสนทนายังไง ไม่ชอบควา

บางทีเราเป็นคนนอกไม่จำเป็นต้องไปใช้คำหยาบคาย ไปแช่งก็ได้ เห็นหลายๆที่ทั้ง เฟส พันทิป หรือแม้แต่ทวิตเตอร์ เพราะที่สุดแล้วคนที่เจ็บที่สุดคือ ขวัญเอง ทุกคนรุมประนามทั้ง พี่ ทั้ง แม่ของตัวขวัญ ถ้าสมมติเรา

ผมแต่งงานมา 14 ปี อายุ 43 ปี ภรรยาอายุเท่ากัน ภรรยาก็ดีกับผมมากๆ ดูแลทุกอย่าง ข้อเสียอย่างเดียวเลยคือเธอจะขี้งอนมาก ถ้าเราพูดหรือทำสีหน้าที่เค้ารู้สึกไม่ดี ก็จะงอนไปเลย ไม่พูด เงียบต้องง้อกันสักวัน 2