สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆในพันทิป แปปๆจะปีใหม่อีกแล้ว เป็นยังไงกันบ้างคะปีนี้
ปีนี้ของเราถือว่าเป็นปีแห่งการเริ่มต้นเล็กๆอีกครั้ง ด้วยการกลับมาทำงานเดิมที่เราเคยทำ
ขอเล่าแบบละเอียด ขอบคุณล่วงหน้าที่อ่านกันจนจบนะคะ
งานนี้เป็นงานที่เราใฝ่ฝันตั้งแต่เด็ก การเรียนทุกอย่างที่เราเลือกมา เราเลือกเพื่อให้ตอบโจทย์กับงานนี้ที่สุด เรียกได้ว่าไม่เผื่อใจใดๆว่าจะไม่ใช่หรือไม่ชอบ
หลายปีถัดมา เราได้มาทำงานนี้แหละ ที่แรก ไกลบ้านมาก อยู่ตะวันออกกลาง ตอนนั้นเรียกได้ว่าเดินทางเยอะมาก ใน1เดือนคือไปทุกทวีป
ตอนนั้นความรู้สึกเราคือเหนื่อยมากๆ พอยิ่งได้วันหยุดกลับบ้าน แล้วต้องกลับมาทำงาน คือร้องไห้ทุกครั้งที่สนามบิน
ทำไปปีกว่า จนวันนึงคุยกันกับแฟนว่า จะลาออกมาเพื่อช่วยเเฟนทำงานไปก่อน เพราะตอนนั้นสุขภาพจิตย่ำแย่มาก แล้วก็ตัดสินใจทำค่ะ เราลาออกมาช่วยแฟนทำงาน ช่วงนั้นมันก็มีความสุข ปลอดภัยที่ได้อยู่บ้าน ไม่มีอะไรต้องลุ้นว่า วันนี้จะต้องเจอใครใหม่ๆปัญหาใหม่ๆ ใจเราคืออยากเป็นแม่บ้านมากๆ อยากมีครอบครัว แต่ด้วยความรู้สึกที่เราก็ไม่ค่อยปลอดภัย กลัวโดนทิ้งบ้าง กลัวคุณค่าในตัวเองลดลงบ้าง บวกกับแฟนคนปัจจุบันอาจจะยังให้ความสบายใจไม่ได้ทั้งหมด มันทำให้เรา ไม่มีความสุขกับตัวเองเพราะรู้สึกคุณค่าในตัวเองลดลง จึงทำให้ทะเลาะกับแฟนและทะเลาะกับความคิดตัวเองบ่อยๆค่ะ
จนกระทั่งเราตัดสินใจลองสมัครงานนี้อีกซักรอบ รอบนี้ใกล้บ้านขึ้น เป็นบริษัทที่ห่างจากไทยประมาณ2ชั่วโมง จึงทำให้กลับบ้านง่ายขึ้นและแฟนบินมาหาได้ง่ายขึ้น ตอนนี้เราได้อยู่ไทยเยอะขึ้นมากๆ แต่ปัญหาคือทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้านเพื่อไปสนามบินไปบินไกลๆ เรารู้สึกหดหู่ ไม่อยากไปทุกครั้ง ความรู้สึกเราคือ รู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างรุนแรงที่ต้องอยู่คนเดียวนานๆ ถ้าอยู่ไทย ไม่สบาย โรงพยาบาลห่างจากบ้านไปแค่5นาที มีแฟนพาไป หรือถ้าอยากกินอะไร ก็แค่กดสั่งgrab หรือถ้ามีปัญหาอะไร เราก็มีคนที่บ้านหรือคนที่รู้จักที่พร้อมช่วยเหลือ การออกจากบ้านของเราเพื่อมาทำงานคนเดียวโดยไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานเป็นใครในแต่ละครั้งเลยทรมานมากๆ ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็น panic attackรึป่าว แต่บางทีความกลัวทำให้เรานอนไม่หลับ ทรมารมากๆค่ะ ตอนนี้เลยเริ่มไม่แน่ใจว่างานนี้คืองานที่ใช่อยู่รึป่าว ตอนนี้เลยหาskillใหม่ๆควบคู่กับทำงานนี้ต่อไป อยากหาวิธีจัดการความรู้สึกตรงนี้ได้ ชีวิตช่วงนี้คงจะมีความสุขขึ้นค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ตอนนี้กำลังพยายามนอนให้หลับ รบกวนคอมเม้นแบบสุภาพนะคะ TT
ทำงานที่ต้องเดินทางตลอด แต่ติดบ้าน รู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้าน
ปีนี้ของเราถือว่าเป็นปีแห่งการเริ่มต้นเล็กๆอีกครั้ง ด้วยการกลับมาทำงานเดิมที่เราเคยทำ
ขอเล่าแบบละเอียด ขอบคุณล่วงหน้าที่อ่านกันจนจบนะคะ
งานนี้เป็นงานที่เราใฝ่ฝันตั้งแต่เด็ก การเรียนทุกอย่างที่เราเลือกมา เราเลือกเพื่อให้ตอบโจทย์กับงานนี้ที่สุด เรียกได้ว่าไม่เผื่อใจใดๆว่าจะไม่ใช่หรือไม่ชอบ
หลายปีถัดมา เราได้มาทำงานนี้แหละ ที่แรก ไกลบ้านมาก อยู่ตะวันออกกลาง ตอนนั้นเรียกได้ว่าเดินทางเยอะมาก ใน1เดือนคือไปทุกทวีป
ตอนนั้นความรู้สึกเราคือเหนื่อยมากๆ พอยิ่งได้วันหยุดกลับบ้าน แล้วต้องกลับมาทำงาน คือร้องไห้ทุกครั้งที่สนามบิน
ทำไปปีกว่า จนวันนึงคุยกันกับแฟนว่า จะลาออกมาเพื่อช่วยเเฟนทำงานไปก่อน เพราะตอนนั้นสุขภาพจิตย่ำแย่มาก แล้วก็ตัดสินใจทำค่ะ เราลาออกมาช่วยแฟนทำงาน ช่วงนั้นมันก็มีความสุข ปลอดภัยที่ได้อยู่บ้าน ไม่มีอะไรต้องลุ้นว่า วันนี้จะต้องเจอใครใหม่ๆปัญหาใหม่ๆ ใจเราคืออยากเป็นแม่บ้านมากๆ อยากมีครอบครัว แต่ด้วยความรู้สึกที่เราก็ไม่ค่อยปลอดภัย กลัวโดนทิ้งบ้าง กลัวคุณค่าในตัวเองลดลงบ้าง บวกกับแฟนคนปัจจุบันอาจจะยังให้ความสบายใจไม่ได้ทั้งหมด มันทำให้เรา ไม่มีความสุขกับตัวเองเพราะรู้สึกคุณค่าในตัวเองลดลง จึงทำให้ทะเลาะกับแฟนและทะเลาะกับความคิดตัวเองบ่อยๆค่ะ
จนกระทั่งเราตัดสินใจลองสมัครงานนี้อีกซักรอบ รอบนี้ใกล้บ้านขึ้น เป็นบริษัทที่ห่างจากไทยประมาณ2ชั่วโมง จึงทำให้กลับบ้านง่ายขึ้นและแฟนบินมาหาได้ง่ายขึ้น ตอนนี้เราได้อยู่ไทยเยอะขึ้นมากๆ แต่ปัญหาคือทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้านเพื่อไปสนามบินไปบินไกลๆ เรารู้สึกหดหู่ ไม่อยากไปทุกครั้ง ความรู้สึกเราคือ รู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างรุนแรงที่ต้องอยู่คนเดียวนานๆ ถ้าอยู่ไทย ไม่สบาย โรงพยาบาลห่างจากบ้านไปแค่5นาที มีแฟนพาไป หรือถ้าอยากกินอะไร ก็แค่กดสั่งgrab หรือถ้ามีปัญหาอะไร เราก็มีคนที่บ้านหรือคนที่รู้จักที่พร้อมช่วยเหลือ การออกจากบ้านของเราเพื่อมาทำงานคนเดียวโดยไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานเป็นใครในแต่ละครั้งเลยทรมานมากๆ ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็น panic attackรึป่าว แต่บางทีความกลัวทำให้เรานอนไม่หลับ ทรมารมากๆค่ะ ตอนนี้เลยเริ่มไม่แน่ใจว่างานนี้คืองานที่ใช่อยู่รึป่าว ตอนนี้เลยหาskillใหม่ๆควบคู่กับทำงานนี้ต่อไป อยากหาวิธีจัดการความรู้สึกตรงนี้ได้ ชีวิตช่วงนี้คงจะมีความสุขขึ้นค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ตอนนี้กำลังพยายามนอนให้หลับ รบกวนคอมเม้นแบบสุภาพนะคะ TT