ระบาย
สมัยมหาลัยมีเพื่อนคนนึงที่เราให้ใจมากๆและท่าทีเค้าก็ให้ใจเราเหมือนกันเรียกว่าเพื่อนสนิทได้เลยแหละ แต่พอชั้นปีที่สูงขึ้นต่างคนต่างแยกย้ายฝึกงานแทบจะไม่ได้เจอกันแต่เรายังรู้สึกสนิทอยู่นะ เราค่อนข้างใจดีกับเค้า เช่น  1.พ่อเพื่อนขาหักต้องส่งต่อไปร.พ.ศูนย์แต่เรากะเพื่อนเรียนอยู่อีกจังหวัดนึง เราโทรหาแม่เรา  แม่เราขี่มอเตอไซค์ตากแดดเปรี้ยงๆไปดูให้พร้อมกับกระเช้ารังนก(เพื่อนฝากให้ซื้อไปด้วย) 
2.หลังจบมาเพื่อนแต่งงานคนแรก  ตอนนั้นก็10+ปีละ เราและเพื่อนยังไม่มีใครมีทรัพย์สินอะไรนะ  เราต่อรถไฟ วินมอไซค์ ไปงานแต่ง+ค้างคืน ขากลับคนในงานอาสาไปส่งที่ท่ารถทัวร์แล้วเราก็ต่อวินมอไซค์เข้าบ้านตัวเอง
 เราพยายามkeep connectionตลอดนะ ถามถึงเสมอ ถามเรื่อยๆ เวลาผ่านมาเราและเพื่อนสร้างเนื้อสร้างตัว มีบ้าน มีรถ 
ระหว่างนั้นเพื่อนมีลูกก็พาลูกมาเที่ยวใกล้ๆเราแต่ไม่บอกเรานะ  เราก็เข้าใจว่าเพื่อนรีบไปรีบกลับ
ก็ยังตุยกันเรื่อยๆ ส่วนใหญ่เราทักไปนั่นแหละ

ล่าสุดเราแต่งงาน  เราแจ้งเพื่อนไป   เพื่อนไม่มา  ไม่ใส่ซอง  ไม่สนใจ 
เรื่องเงินในซองอ่ะเราไม่สนใจนะ ไม่ได้หวังจะให้ช่วยอะไร  แต่น้อยใจว่าเป็นการช่วยง่ายและเสียเวลาน้อยที่สุดเต้าก็ไม่ทำ หลังจากนั้นอีก2-3อาทิตย์เห็นเพื่อนไปเที่ยวพูลวิลล่า ปาร์ตี้ฉ่ำๆ  
 รู้สึกเสียเวลา  เสียดายความรู้สึกดีๆที่ให้ผิดคนอ่ะ