ความรัก...กำลังหมุนรอบหัวใจ

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

๑. ชีวิตนี้คือทางกลางฟ้ากว้าง     บางคราฝนบางคราฉ่ำบางคราฝัน เคยร้องไห้เคยยิ้มเคยจาบัลย์    แต่วันนั้นก็สอนให้เราเดิน ๒. บางหนทางทอดไกลไร้แสงดาว &ems

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

กลางรัตติกาลอันอ่อนโยน —สายหมอกละมุนคลอเคลียขอบหน้าต่างไม้เก่าฉันเอนกายลงบนหมอนแห่งความคิดปล่อยดวงใจให้ล่องไหลไปกับเสียงลมหายใจของโลก ในห้วงนั้น — ความฝันเข้ามาโอบกอดฉันอย่างแผ่วเบาเหมือนห

(^....^........Mira Poem) Hello! credit. Pixabayฝนพรำพรูครู่ยามยลต้นเหมันต์ ใจใฝ่ฝันโบยบินสู่ถิ่นไกล อยากเหาะเหินเดินเมฆาพาฤทัย ฝากดวงใจลอยลิ่วสู่แดนฝันหลับตาลงยังคงคิดคะนึงหา ภาพใบหน้าผู้ที่อยู่ข้าง

บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว