สวัสดีครับชาวพันทิปทุกคน
ก่อนอื่นผมก็ต้องบอกกับทุกคนก่อนว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า รับยาและรักษา มาปีกว่าแล้วครับ
สาเหตุที่ผมเป็นซึมเศร้าในตอนนั้น คงมาจากเรื่องที่ผมโดนมิจฉาชีพหลอกเงินไปหลายแสน กับเรื่องความรักมั้งครับ
แต่พอเวลาผ่านไปมันก็มีเรื่องที่มากระทบจิตใจอื่น ๆ อีกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องงานครับ
เรื่องงานของผมก็คือ ปัจจุบันผมรับราชการเป็นภัณฑารักษ์ในพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งครับ ผมรับราชการมาได้เกือบ 3 ปีแล้ว
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า จากที่ผมทำงานในปัจจุบัน ผมรู้สึกว่างมากๆครับ คือ ไม่รู้เลยว่าหน้าที่ของภัณฑารักษ์คืออะไร และผมต้องทำอะไรบ้างในแต่ละวัน เพราะตอนที่ผมบรรจุใหม่ ๆ ก็ไม่มีใครมาสอนงานหรือชี้แนะว่าผมต้องทำงานอะไรบ้าง ผมเองก็ทำงานตามความรู้เรื่อย ๆมาตลอด ทำคลังตัวอย่างบ้าง นำชมบ้าง ทำสื่อการเรียนรู้บ้าง ต่าง ๆ นานา แต่พอเวลาเวลาผ่านไป ก็มีการเเบ่งการบริหารงานภายในพิพิธภัณฑ์ใหม่ขึ้น ทำให้ผมมาอยู่ฝ่ายวิชาการของทางพิพิธภัณฑ์ ซึ่งบุคลากรหลักในกลุ่มงานนี้ คือ นักสำรวจ ซึ่งผมก็เป็นคนเดียวในกลุ่มฝ่ายที่ไม่ใช่นักสำรวจครับ ทำให้เดิมเมื่อก่อนที่ผมนำชมคณะด้วย กลายเป็นว่าพอปรับการบริหารภายใน ผมก็ไม่ได้นำชมแล้ว ถ้าจะให้ผมนำชมก็ยากอีก เนื่องจากอีกกลุ่มฝ่ายก็มีเจ้าหน้าที่บริการการศึกษาเต็มตำแหน่งแล้ว มีพนักงานราชการที่ทำหน้าที่นำชมเยอะมาก มากจนผมเริ่มรู้สึกเบื่อในการทำงานแต่ละวัน เพราะผมไม่รู้จะทำอะไรจริง ๆ ครับ จนผมตัดสินใจเขียนโอนย้ายหน่วยงานครับ ซึ่งผมก็เริ่มเขียนโอนตั้งแต่ เมษายน 2567 ที่ผ่านมาแต่ก็ยังไม่มีที่ไหนเรียก ผมอยากย้ายกลับไปทำงานที่คิดว่าตัวเองจะไม่ว่างครับ และที่สำคัญเลย อยากกลับบ้านไปดูแลพ่อ และ แม่ ซึ่งผมเองก็รอวันย้ายมาตั้งแต่นั้นจนถึงทุกวันนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเอาเรื่องที่ผมจะย้ายออกจากหัวไม่ได้เลย แบบก็ได้แต่รอและคิดมากไปโน้นนี่นั้น จนรู้สึกว่ามันทรมานตัวเองมาก แบบพอคิดมากอะไรที่มันมากระทบจิตใจ นิดเดียวผมก็ร้องไห้ ผมปรึกษา 1323 ก็แล้ว ปรึกษาหมอก็แล้วแต่ไม่ดีขึ้นเลย ในขณะเดียวกันที่ผมทำงานแต่ละวัน มันไม่มีไรทำจริงๆ ครับ เนื่องด้วยพี่ๆนักสำรวจเขาก็สำรวจ แต่ผมก็ไม่ได้ไปสำรวจกับพี่ๆเขาด้วย ผมเองก็พยายามปรับตัว หาคอนเทนต์ ทำใบงาน สื่อการเรียนรู้ ทำคลังตัวอย่างบ้าง แต่มันก็รู้สึกว่าน่าเบื่อ และในสมองผมก็คิดแต่เรื่องอยากจะโอนย้ายให้สำเร็จไวไว จนหลังๆมามันเริ่มทำให้ผมขี้เกียจไปทำงาน หรือ บางวันผมเเอบนอนในที่ทำงานก็มีครับ ผมรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไรจริงๆ เพราะมันคิดไม่ออกว่าอยากทำอะไร ผมควรทำไงดีครับ
ปล. ผมเคยเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านฟัง พ่อกับพี่ ก็บอกว่าให้รอ และอย่าหมกมุ่นกับเรื่องนี้จนเกินไป และทำงานที่นี้ไปก่อน ใจผมก็ไม่ได้อยากจะลาออกหรอกนะครับ เพราะผมขี้เกียจไปสอบใหม่ อีกอย่างก็เสียอายุราชการอีก เพราะเคยบรรจุแล้วลาออกกลับบ้านมาแล้ว ครั้งหนึ่ง ครส.ตอนนี้ของผมคือมันคิดแต่เรื่องอยากจะโอนย้ายไวไวๆ ครับ ผมเลยไม่รู้จะทำอะไร
ปล.2 ผมมีปัญหาเรื่องการเงินด้วย ถ้าผมลาออก จะกระทบกับหนี้สินผมแน่ๆครับ เพราะผมกู้มาเรียนด้วย ส่วนหนึ่งกู้มาซื้อรถส่วนนึง และอีกส่วนก็มาจากการที่ผมรู้สึกว่างแล้วเข้าไปเล่นพนันออนไลน์ จนเป็นหนี้อีกหลายบาท
ผมเลยอยากมาขอคำปรึกษา ความเห็นจากทุกคนครับว่าผมควรทำอย่างไรดี ไม่ให้ตัวเองรู้สึกด้อยค่าในที่ทำงานขนาดนี้
สวัสดีครับ ผมเป็นโรคซึมเศร้าครับ อยากจะมีเรื่องปรึกษา
ก่อนอื่นผมก็ต้องบอกกับทุกคนก่อนว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า รับยาและรักษา มาปีกว่าแล้วครับ
สาเหตุที่ผมเป็นซึมเศร้าในตอนนั้น คงมาจากเรื่องที่ผมโดนมิจฉาชีพหลอกเงินไปหลายแสน กับเรื่องความรักมั้งครับ
แต่พอเวลาผ่านไปมันก็มีเรื่องที่มากระทบจิตใจอื่น ๆ อีกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องงานครับ
เรื่องงานของผมก็คือ ปัจจุบันผมรับราชการเป็นภัณฑารักษ์ในพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งครับ ผมรับราชการมาได้เกือบ 3 ปีแล้ว
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า จากที่ผมทำงานในปัจจุบัน ผมรู้สึกว่างมากๆครับ คือ ไม่รู้เลยว่าหน้าที่ของภัณฑารักษ์คืออะไร และผมต้องทำอะไรบ้างในแต่ละวัน เพราะตอนที่ผมบรรจุใหม่ ๆ ก็ไม่มีใครมาสอนงานหรือชี้แนะว่าผมต้องทำงานอะไรบ้าง ผมเองก็ทำงานตามความรู้เรื่อย ๆมาตลอด ทำคลังตัวอย่างบ้าง นำชมบ้าง ทำสื่อการเรียนรู้บ้าง ต่าง ๆ นานา แต่พอเวลาเวลาผ่านไป ก็มีการเเบ่งการบริหารงานภายในพิพิธภัณฑ์ใหม่ขึ้น ทำให้ผมมาอยู่ฝ่ายวิชาการของทางพิพิธภัณฑ์ ซึ่งบุคลากรหลักในกลุ่มงานนี้ คือ นักสำรวจ ซึ่งผมก็เป็นคนเดียวในกลุ่มฝ่ายที่ไม่ใช่นักสำรวจครับ ทำให้เดิมเมื่อก่อนที่ผมนำชมคณะด้วย กลายเป็นว่าพอปรับการบริหารภายใน ผมก็ไม่ได้นำชมแล้ว ถ้าจะให้ผมนำชมก็ยากอีก เนื่องจากอีกกลุ่มฝ่ายก็มีเจ้าหน้าที่บริการการศึกษาเต็มตำแหน่งแล้ว มีพนักงานราชการที่ทำหน้าที่นำชมเยอะมาก มากจนผมเริ่มรู้สึกเบื่อในการทำงานแต่ละวัน เพราะผมไม่รู้จะทำอะไรจริง ๆ ครับ จนผมตัดสินใจเขียนโอนย้ายหน่วยงานครับ ซึ่งผมก็เริ่มเขียนโอนตั้งแต่ เมษายน 2567 ที่ผ่านมาแต่ก็ยังไม่มีที่ไหนเรียก ผมอยากย้ายกลับไปทำงานที่คิดว่าตัวเองจะไม่ว่างครับ และที่สำคัญเลย อยากกลับบ้านไปดูแลพ่อ และ แม่ ซึ่งผมเองก็รอวันย้ายมาตั้งแต่นั้นจนถึงทุกวันนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเอาเรื่องที่ผมจะย้ายออกจากหัวไม่ได้เลย แบบก็ได้แต่รอและคิดมากไปโน้นนี่นั้น จนรู้สึกว่ามันทรมานตัวเองมาก แบบพอคิดมากอะไรที่มันมากระทบจิตใจ นิดเดียวผมก็ร้องไห้ ผมปรึกษา 1323 ก็แล้ว ปรึกษาหมอก็แล้วแต่ไม่ดีขึ้นเลย ในขณะเดียวกันที่ผมทำงานแต่ละวัน มันไม่มีไรทำจริงๆ ครับ เนื่องด้วยพี่ๆนักสำรวจเขาก็สำรวจ แต่ผมก็ไม่ได้ไปสำรวจกับพี่ๆเขาด้วย ผมเองก็พยายามปรับตัว หาคอนเทนต์ ทำใบงาน สื่อการเรียนรู้ ทำคลังตัวอย่างบ้าง แต่มันก็รู้สึกว่าน่าเบื่อ และในสมองผมก็คิดแต่เรื่องอยากจะโอนย้ายให้สำเร็จไวไว จนหลังๆมามันเริ่มทำให้ผมขี้เกียจไปทำงาน หรือ บางวันผมเเอบนอนในที่ทำงานก็มีครับ ผมรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ผมก็ไม่รู้จะทำไรจริงๆ เพราะมันคิดไม่ออกว่าอยากทำอะไร ผมควรทำไงดีครับ
ปล. ผมเคยเล่าเรื่องนี้ให้ที่บ้านฟัง พ่อกับพี่ ก็บอกว่าให้รอ และอย่าหมกมุ่นกับเรื่องนี้จนเกินไป และทำงานที่นี้ไปก่อน ใจผมก็ไม่ได้อยากจะลาออกหรอกนะครับ เพราะผมขี้เกียจไปสอบใหม่ อีกอย่างก็เสียอายุราชการอีก เพราะเคยบรรจุแล้วลาออกกลับบ้านมาแล้ว ครั้งหนึ่ง ครส.ตอนนี้ของผมคือมันคิดแต่เรื่องอยากจะโอนย้ายไวไวๆ ครับ ผมเลยไม่รู้จะทำอะไร
ปล.2 ผมมีปัญหาเรื่องการเงินด้วย ถ้าผมลาออก จะกระทบกับหนี้สินผมแน่ๆครับ เพราะผมกู้มาเรียนด้วย ส่วนหนึ่งกู้มาซื้อรถส่วนนึง และอีกส่วนก็มาจากการที่ผมรู้สึกว่างแล้วเข้าไปเล่นพนันออนไลน์ จนเป็นหนี้อีกหลายบาท
ผมเลยอยากมาขอคำปรึกษา ความเห็นจากทุกคนครับว่าผมควรทำอย่างไรดี ไม่ให้ตัวเองรู้สึกด้อยค่าในที่ทำงานขนาดนี้