สวัสดีค่ะ เรากับสามีมีลูกด้วยกัน 1คน เพราะคำว่าเราอยากสร้างครอบครัวด้วยกัน ซึ่งแม่สามีเราก็ยินดีแล้วบอกแม่จะช่วยเลี้ยงหลานเองแม่เลี้ยงให้ เราจึงปล่อยมีลูกซึ่งแม่เราเองก็ยินดีที่จะมีหลาน ตอนนี้เรามีลูกแล้วลูกอายุได้1ขวบ4เดือนเป็นเด็กผู้หญิง ซึ่งทางบ้านสามีเราอยากได้หลานผู้หญิงมากแม่ย่าดีใจมาก แต่คำพูดที่ว่าแม่จะช่วยเลี้ยงเองแม่เลี้ยงให้ ไม่มีอยู่จริงเราเลี้ยงเองคนเดียวสามีช่วยดูบางทีที่ว่างจากงาน ปัจจุบันตอนนี้แม่ย่าอยากให้เรามีลูกคนที่2 จะได้มาเป็นเพื่อนเล่นกัน แต่เราไม่อยากมีเพราะเมื่อวานเกิดเหตุการที่เราเจ็บปวดมาก เราเก็บกวาดบ้านถูบ้านปล่อยลูกไว้กับย่า เราทำงานบ้านเสร็จกำลังเดินลงมาจากชั้น2 สิ่งที่เราเห็นคือ ลูกวิ่งเล่นย่าเล่นโทรศัพท์ เราเดินมาก็มองลูกตลอดแต่ลูกเราวิ่งสะดุดขาตัวเองล้มไปโดนโต๊ะไม้สัก เราเลยรีบวิ่งมา อุ้มลูกลูกร้องไห้ไม่หยุด จึงดึงลูกมาดูย่าบอกแค่หัวโขกโต๊ะ แต่ลูกเราเลือดเต็มปากเลยค่ะ แต่คำพูดของย่าคือ เป็นไงบอกแล้วให้เดินวิ่งดูทางสมน้ำหน้า เราโกรธมากแต่ก็ต้องเอาลูกก่อน ลูกอ้วกไปร้องไปพร้อมกันเลือด เราเลยเอาลูกไปห้องน้ำ ย่าเขามาเช็คอ้วกให้แล้วโยนผ้าอ้วกใส่เราแล้วบอกเอาไปซักด้วยนะ สรุปปากลูกเราแตกบนล่าง พร้อมกับเหงือกบนฉีก เราเลยอุ้มลูกจะไปหาสามีบอกให้พาไปหาหมอสิ่งที่เห็นย่าเขาทำคือนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ โกรธนะแต่ก็โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองที่ไม่ดูลูกให้ดี แต่สิ่งที่หนักกว่านั้นคือ ปู่น้องมา ย่าไปเล่าให้ฟังว่าวิ่งเล่นกับเราแล้วล้มไปโดนโต๊ะปากเลยแตก ย่าเขาพูดว่าถ้าอยู่ใกล้ๆก็จับทันแล้วแต่อยู่ไกล ไกลขอเขาคือ 3เก้า เราห่างกับลูกเป็น10เก้า เราควนทำอย่างไรกับคนแบบนี้ค่ะ เรายังควรให้โอกาสเขาได้มีหลานเพิ่มดีไหมค่ะ ทั้งที่ลูกเราเจ็บขนาดนี้ แต่เช้ามาเขาพูดกับเราว่าเป็นธรรมดาของเด็กที่จะเจ็บตัว ตอนพ่อมันตอนเด็กก็หัวโนเหมือนกัน
#เรามีคำตอบนะเราอ่ะไม่อยากมีคนที่2 แต่พอมานั่งคิดว่าถ้าเราจากไปลูกเราจะอยู่อย่างไง โดนไม่มีที่ปรึกษา ไม่มีคนในครอบครัวที่เข้าใจเขา เพราะเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ว่ามีปัญหาเราเล่าใครไม่ได้เลย เล่าให้เพื่อนฟังก็เหมือนเอาไปให้เขาประจานต่อ เล่าให้แม่ฟังก็ทะเลาะกัน  เล่าใครไม่ได้ปรึกษาใครไม่ได้ นี้แหละคือสิ่งที่เรากลัวว่าจะเกิดขึ้นกับลูกเราค่ะ