ปัญหาชีวิตที่กำลังไร้การมีความรู้สึก

สวัสดีค่ะ เราอายุ 36 ปี บ้านอยู่ ตจว. ทำงานใน กทม มานาน 12 ปีแล้ว งานเป็นวิทยาศาสตร์สุขภาพค่ะ เรียนจบก็ทำงานเลยในที่เดิมๆแห่งนี้ที่ทำอยู่ ช่วง 5 ปีแรกๆของการทำงานมีความสุขมากๆ อยากทำงานเกือบทุกวัน เลิกดึกแค่ไหนก็ไม่แคร์ ไม่มีรถกลับก็เรียกแท็กซี่กลับได้แม้จะระยะทาง 500 เมตร พอดีมีเพื่อนรุ่นเดียวกันและมีน้องๆที่ทำงานไปไหนก็ไปกันได้ มีปัญหาก็ discuss กันอย่างสนุกบ้าง ทะเลาะบ้างแต่ก็จบแยกย้าย ล่าสุดเพื่อนคนนี้และน้องในที่ทำงานอื่นๆเขาก็ออกไปทำในสายที่ตัวเองเลือกทางเดินจนแยกย้ายหายไป เราก็อยู่ได้มีคุยกับน้องคนอื่นๆไม่ได้ซีเรียจว่าจะขาดเพื่อนขาดความ hang out เคย burn out หลายรอบ ขอหัวหน้าไปเรียนต่อ เรียนทำขนมอาหาร เคยนอนอยู่เฉยๆแบบพักเต็มที่ก็รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า จนคิดได้ว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างที่มีประโยชน์ไม่ใช่ทำตัวว่างไปวันๆ ก็กลับมาทำงานแบบเต็มเวลาแต่ก็มีภาวะ burn out อีกเป็นแบบนี้ 2-3 รอบ ซึ่งหัวหน้าก็เป็นคนให้โอกาสและใจดีกับเรามาตลอดให้ออกไปและรับกลับมาทำงานแต่เราคิดว่าถ้าจะมีอีกครั้งเราคงจะไปเลยไม่กลับมาอีก จนช่วงหลังๆทำงานเข้าสู่ช่วงปีที่ 7-10 ก็ทนทำไปวันๆ พยายามออกกำลังกายเที่ยวบ้างใกล้ๆแต่ก็ยังมีแต่ความจำเจเดิมๆ ช่วงโควิดมีช่วงกักโรค ปิดสถานบริการ 4-5 วันและแม้เราป่วยโควิดแต่อาการเป็นไม่มากเรายังอยากจะตาย มันว่างเกินไปต้องการมาทำงาน  จนล่าสุดในช่วง 1 ปีที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม ความสุขหายไป หนังที่ดูก็ไม่สนุกไถโทรศัพท์บ่อยขึ้น อาหารขนมที่เคยกินก็ไม่อร่อย เราป่วยเป็น hmpv ได้ไปแอดมิทได้หยุดยาวเกือบ 2 wk แต่ไม่ได้มีความรู้สึกอยากกลับมาทำงาน อยากหายไป อยากไปทำอย่างอื่นซึ่งก็ไม่รู้จะทำอะไร นอนคิดมากมาหลายคืนหลับบ้างไม่หลับบ้าง เราคงต้องกลับไป ตจว แล้วเริ่มใหม่ทั้งหมดดีไหม แต่มันจะแย่มากกว่าเดิมรึเปล่าเพราะเราไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเราเริ่มไร้คามรู้สึกรักชอบในสิ่งที่เคยทำ แล้วเราจะกลับมารักมาชอบในการเริ่มทำสิ่งใหม่ที่เราไม่เคยทำได้ยังไง พี่ๆคนไหนมีหนังสือแนะนำให้อ่าน มีสถานที่ที่แนะนำให้ไปพบเจอ หรือคำแนะนำที่พอจะบอกกล่าวว่ามันเกิดจากอะไรและควรแก้ปัญหายังไง รบกวนด้วยนะคะ จะขอบพระคุณมากๆค่ะ